Ο Ευθύμης Ρεντζιάς είναι από τους παίκτες που είχαν μικρή καριέρα σε διάρκεια αλλά πολύ γεμάτη σε στιγμές κι εμπειρίες.
Κι ακριβώς αυτό επεσήμανε ο Ρεντζιάς στη συνέντευξή του στο WebRadio της ΕΟΚ όπου και μοιράστηκε ξεχωριστές αναμνήσεις της διαδρομής του.
Για τη γενιά του 1995 και το παγκόσμιο εφήβων: «Είναι τυχερή η γενιά μου και κάποιες γενιές νωρίτερα ή αργότερα που ζήσαμε το μπάσκετ όπως ήταν τότε στην Ελλάδα. Δε μπορείς να το περιγράψεις. Τότε που το μπάσκετ ήταν ψηλά, μας πήγε κι εμάς αυτό πιο πάνω.
Υπήρχε τρομερή αγάπη για το μπάσκετ, αγάπη για εμάς που παίζαμε. Είναι κάποια συναισθήματα που δεν περιγράφονται. Και ειδικά στο παγκόσμιο στο ΟΑΚΑ, όταν βλέπεις μια εθνική εφήβων να παίζει και να έχει 25 χιλιάδες κόσμο μέσα στο γήπεδο και 10 χιλιάδες εκτός γηπέδου να βλέπουν τον αγώνα σε γιγαντοοθόνες είναι εκπληκτικό.
Αυτή η ομάδα είχε ένα χάρισμα. Επειδή ήμασταν από μικροί μαζί, είχαμε φτιάξει μια πάρα πολύ καλή σχέση και δίναμε τα πάντα για την ομάδα. Το να διαχειριστείς τόση δόξα, τόση επιτυχία, τόση αναγνωρισιμότητα, είναι θέμα χαρακτήρα, οικογένειας, αλλά και ομάδας. Μπαίναμε μέσα για προθέρμανση και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας».
Για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς: «Η πρώτη μου επαφή μαζί του ήταν όταν ήρθε να με δει στα Τρίκαλα, που εκεί μιλήσαμε και ήταν πολύ ευγενικός. Και έπειτα από εκεί ήταν δίπλα μου, απ’ την ρώη στιγμή που πήγα στη Θεσσαλονίκη. Είχα τρομερή βοήθεια και απ’ όλα τα παιδιά και πραγματικά ήμουν τυχερός, σε όλα μου τα χρόνια δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα με συμπαίκτες. Όλοι πάντα είχαν έναν καλό λόγο για εμένα. Δε μου χάριζε τίποτα, αλλά ήταν πολύ δίκαιος άνθρωπος. Έπαιξα με τον Σάβιτς, τον Μπέρι, τον Μπουντούρη, τον Σκαίλς. Είχα μικρή σε διάρκεια καριέρα, αλλά ήταν γεμάτη».
Διαβάστε τη συνέχεια και τι είπε για τον Άλεν Άιβερσον ΕΔΩ