Βίρτους: Ο «εχθρός» που την οδήγησε στην κορυφή

Ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς ήταν από τους μεγαλύτερους… εχθρούς της Βίρτους. Ως ηγέτης της συμπολίτισσας Φορτιτούντο Μπολόνια και με το πάντα παθιασμένο στυλ που αγωνιζόταν ο Σαλέ ήταν persona non grata στην ομάδα που τώρα οδήγησε στον τίτλο.

Είναι μία από τις περίεργες ιστορίες του μπάσκετ που σίγουρα θυμούνται οι παλαιότεροι. Οι μονομαχίες των δύο ομάδων της Μπολόνια ήταν στο φόρτε τους εκείνη την εποχή. Ήταν από τα κλασικά ευρωπαϊκά ντέρμπι στο μπάσκετ. Ο Τζόρτζεβιτς είναι πλέον πρωταθλητής με τη Βίρτους Μπολόνια.

Τα παλιά είναι παρελθόν. Το εκκωφαντικό 4-0 επί της Αρμάνι Μιλάνο δεν ήταν απλώς ενδεικτικό της ετοιμότητας της Μπολόνια αλλά και το σύνθημα της επιστροφής.

Τα οικονομικά προβλήματα είναι πλέον παρελθόν, η ομάδα είναι εύρωστη, έχει παράδοση και δυναμική και βέβαια θέλει με κάθε τρόπο να επιστρέψει στην Euroleague.

Όμως ας δούμε αυτή την ιστορία κάπως πιο αναλυτικά

Η Μπολόνια δεν είναι μια τυχαία πόλη. Είναι η Basket City της Ευρώπης. Είναι η πόλη που το μπάσκετ είναι θρησκεία και όλοι πόναγαν όταν η Βίρτους αλλά και η Φορτιτούντο βολόδερναν στις μικρότερες κατηγορίες. Ακόμα και όταν η Βίρτους έπεσε, το καλοκαίρι του 2003 λόγω οικονομικών οφειλών προς τον Σάνι Μπετσίροβιτς, οι οπαδοί της Φορτιτούντο άνοιξαν πανό συμπαράστασης. Λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε και ο δικός τους υποβιβασμός…

Οι μυθικές μονομαχίες

Μιλάμε για… μίσος! Να φανταστείτε ότι κατά την δεκαετία του ’90 η διοίκηση της Φορτιτούντο… αγόρασε το «PalaDozza» μόνο και μόνο για να πετάξει έξω την Βίρτους (μέχει τότε συγκατοικούσαν). Οι μονομαχίες τους έχουν μείνει στην ιστορία: Ιδιαίτερα το σκηνικό όπου οι (σαφώς πιο φανατικοί) οπαδοί της Φορτιτούντο κρατούσαν χαρτάκια που άλλαζαν διαρκώς σχήμα και παρίσταναν έναν αητό (σήμα της ομάδας) που σταδιακά «έτρωγε» το «V» του αντιπάλου… Αλλαζαν τα χαρτάκια, προχώραγε ο αητός και όταν έτρωγε όλο το «V» σήκωναν άλλα χαρτάκια που έγραφαν… GAME OVER!!!

Η Α2…

Ηγέτης της Φορτιτούντο εκείνης της εποχής ήταν ο… νυν προπονητής της Βίρτους, Τζόρτζεβιτς. Μάλιστα όταν προσελήφθη στην Βίρτους, ο πρώτος που του έστειλε μήνυμα ήταν ο συμπατριώτης του και τότε ηγέτης της ομάδας, αλλά μεγάλος αντίπαλός του στο τοπικό ντέρμπι, Σάσα Ντανίλοβιτς. Η Βίρτους πάντως επέστρεψε, αν και το 2016 είχε υποβιβαστεί στην Α2 (για πρώτη φορά στην ιστορία της με αγωνιστικά και όχι με οικονομικά κριτήρια).

Στο μεσοδιάστημα

Πριν τον πρώτο υποβιβασμό (καλοκαίρι 2003) είχε κατακτήσει 2 Ευρωλίγκες και 2 Σαπόρτα καθώς επίσης και 15 πρωταθλήματα- 8 κύπελλα και 1 Super Cup Ιταλίας. Στην πορεία πήρε ένα Eurochallenge της FIBA (2009) με ηγέτη τον… Κιθ Λάνγκφορντ ενώ την σεζόν 2007-2008 είχε επιστρέψει για λίγο στην Ευρωλίγκα χωρίς να κάνει κάτι σπουδαίο.

Παρότι η χρονιά δεν ήταν εύκολη η Βίρτους τα κατάφερε και ισοπέδωσε με 4-0 την Αρμάνι Μιλάνο λίγες μέρες μετά τη συμμετοχή της τελευταίας σε final four για πρώτη φορά μετά από 29 χρόνια.

Με το πρωτοφανές γεγονός της απόλυσης και της άμεσης επαναπρόσληψης του Τζόρτζεβιτς κατόπιν διαμαρτυρίας και απαίτησης για επιστροφή από όλους τους παίκτες.

Και όχι μόνο από τους Σέρβους όπως λανθασμένα αναφέρεται. Υπήρχε φυσικά και η αποτυχία στο Eurocup. Εκεί από όπου είχαν την ελπίδα οτι θα έβρισκαν το εισιτήριο για την Euroleague. Αλλά η κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από 20 χρόνια ήταν πάρα πολύ σημαντική.

Χρήματα σίγουρα υπάρχουν αλλά η αλήθεια είναι ότι η Βίρτους δεν είχε κανένα εξωπραγματικό μπάτζετ. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Τεόντοσιτς δεν πήγε εκεί για τα χρήματα και μαζί με τον Μπελινέλι ήταν τα μόνα βαριά συμβόλαια στην ομάδα.

Πόσο εξωπραγματικό άλλωστε θα μπορούσε να είναι το μπάτζετ μιας ομάδας με παίκτες όπως ο Βινς Χάντερ, ο Τζούλιαν Γκαμπλ και ο Κάιλ Γουιμς η ο Μάρκοβιτς; Σίγουρα ήταν μεγάλο όχι όμως υπερβολικό.

Πέραν τούτων το σκορ στη σειρά των τελικών δεν αφήνει περιθώρια ούτε για παρερμηνείες ούτε για έωλα συμπεράσματα. Και περισσότερο θα πρέπει να προβληματίζει το γεγονός ότι υπάρχουν ομάδες που πραγματικά βάζουν χρήματα στο μπάσκετ αλλά με την καθεστωτική λογική των κλειστών συμβολαίων απέχουν από την Euroleague.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό θέμα που θα πρέπει να απασχολεί. Και όχι αν είναι καλός ή κακός προπονητής ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς.