Πας μετά Χριστόν προφήτης, γάιδαρος. Έτσι λένε στο χωριό μου. Να… γκαρίξω λοιπόν τώρα, μετά την απώλεια του (τρίτου σερί) Κυπέλλου για την ΑΕΚ;
Άντε, να το κάνω. Διάβαζα όλη την περασμένη εβδομάδα για πάθος και προσήλωση στην τακτική στις προπονήσεις. Συγχωρείστε με, διαφορετική εικόνα είχα. Ο Χιμένεθ στρεσαρισμένος μέχρι εκεί που δεν πήγαινε. Και φαίνονταν.
Άλλωστε, ο Ανδαλουσιάνος δεν μπορεί να κρύψει τα συναισθήματά του. Το έδειξε και μετά το τέλος του τελικού, στα αποδυτήρια, όπου την ώρα που απευθυνόμενος στους παίκτες της ομάδας του, είπε πάνω-κάτω όσα είπε και στη συνέντευξη Τύπου.
«Ψηλά το κεφάλι, είμαι ευχαριστημένος, προσπαθήσατε» – παράλληλα όμως… καντήλιαζε για το pasillo που βάσει τελετουργικού ήταν «υποχρεωμένοι» οι παίκτες του και ο ίδιος να κάνουν την ώρα της απονομής στους Κυπελλούχους….
Όσο για τακτική; Δεν θα σχολιάσω τα «διπλά» με υπεράριθμες ομάδες (13vs12 για παράδειγμα). Δεν θα σχολιάσω την εμφανώς μειωμένη ένταση – σε σχέση με τις προηγούμενες εβδομάδες – στις προπονήσεις. Ο Χιμένεθ ξέρει καλύτερα. Το μόνο που θα πω είναι πως το βασικό αγωνιστικό πλάνο της ΑΕΚ ήταν να περιμένει τον ΠΑΟΚ και να ψάχνει, από τους στόπερ κιόλας, με μεγάλες μπαλιές, κόντρες…
Υ.Γ. Έχω περισσότερα. Και για τελικό, αλλά και για επόμενη μέρα. Θα περιμένω λίγο ακόμη, όμως, να «κρυώσουν» κεφάλια και να στεγνώσουν δάκρυα…