Αφού υποσχεθώ πως θα ασχοληθώ αύριο (σ.σ. Τετάρτη) με την υπόθεση της διαρροής στην εκδίκαση του Λάζαρου (κάτι για… μπανανόφλουδες μου είπαν, αλλά δεν πρόλαβα να κάνω τη μετάφραση), λέω να γίνω trendy και να ασχοληθώ λίγο με τον Γιάγια Τουρέ.
Δεν είναι «ευγενικό», άλλωστε, κοτζάμ παικταράς και να μην έχω καταπιαστεί με την πάρτη του. Να ξέρετε ένα πράγμα: πως ό,τι γράφεται, διαρρέεται, κυκλοφορεί σχετικά με την κατάσταση και την προσπάθεια που καταβάλλει, ισχύει. Ακόμη και αυτούς που ήταν κάπως επιφυλακτικοί, ο Τουρέ τους έχει κερδίσει.
Και επειδή κάπου πήρε το αυτί μου πως ο Πέδρο Μαρτίνς δεν γνώριζε για το deal (όταν αυτό έγινε), επιτρέψτε μου να βάλω το λιθαράκι μου στο βωμό της αλήθειας.
Στον Πορτογάλο είχε γίνει νύξη, αρχές καλοκαιριού. Χωρίς κάτι το συγκεκριμένο, απλώς πως μπορεί, αν και εφόσον, να προκύψει θέμα με τον Τουρέ και τι – σε μια τέτοια περίπτωση – θα έλεγε ο ίδιος. Δεν φάνηκε να τον «καίει».
Όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης, αρχές Αυγούστου, το πήρε πάνω του, εννοείται πως δεν ενημέρωσε τον Πορτογάλο προπονητή παρά μόνο όταν ήταν σίγουρος πως πιάνει λιμάνι. Και όχι, φυσικά, ο Μαρτίνς, δεν είχε την παραμικρή αντίρρηση. Αυτό θα έλειπε…