Ούτε 24ωρο δεν πέρασε. «Φωτογράφισα» πως δεν πάει η Φενέρ για Κουρμπέλη και τσουπ, γυριστή οι φίλοι μου οι Τούρκοι. Και από Κουρμπέλη, Φορτούνης.
Δεν τους εμπιστεύομαι τους γείτονες. Γενικά. Για τον Φορτούνη, όμως, από εδώ, από αυτήν τη γωνιά, τα έχετε διαβάσει. Όλο το… background της διαδρομής του στο να γίνει αυτήν τη στιγμή η Νο1 μεταγραφική προτεραιότητα των «καναρινιών».
Δεν ξέρω τι σκέφτεται ο δικός μας. Θα δεχτώ την περιρρέουσα ατμόσφαιρα πως δεν συγκινείται από την προοπτική της Τουρκίας. Εύκολο βέβαια να το λέμε όντας στην απ’ έξω. Ο Φορτούνης καθαρίζει ένα χαρτί στον Ολυμπιακό. Και εκεί, πάνω-κάτω πάντα, θα κυμανθεί το νέο συμβόλαιο που – λέγεται πως – θα υπογράψει στους «ερυθρόλευκους».
Και λέω τώρα εγώ ο κακοπροαίρετος. Όταν έρχεται μια ομάδα και πέφτει – κυριολεκτικά όμως… – στα πόδια σου και σου προσφέρει τα διπλά, με την υποσημείωση πως «παλικάρι μου, πες μας το ναι και εμείς ανεβαίνουμε κι άλλο», δεν σου μπαίνουν σκέψεις;
Ανθρώπινα και μόνο, αφήστε σκοπιμότητες, παιχνίδια και πολιτικές. Μιλάμε για 12 εκατ. ευρώ στην τετραετία (γιατί αυτό είναι το ταβάνι της προσφοράς της Φενέρ). Δεν τα… πετάς έτσι, χωρίς σκέψη. Και, επίσης, πάλι σκέφτομαι φωναχτά και λέω: αν ήξερε πως δεν είχε τύχη ο Κομολί, γιατί να μπει στον κόπο να περάσει το Σ/Κ στην Αθήνα;