Σκόπιμα δεν ασχολήθηκα με ένα από τα θέματα των ημερών, την επέκταση δηλαδή συμβολαίου που συμφώνησαν Ολυμπιακός και Μαντί Καμαρά, με συνακόλουθη αναπροσαρμογή των αποδοχών του και -κυρίως- τη ρήτρα ρεκόρ που (φέρεται να) θεσμοθετήθηκε για ενδεχόμενη πώληση του.
Και ο λόγος; Γιατί πέραν του εφέ, πέραν της πίστης των «ερυθρόλευκων» για πώληση εκατομμυρίων για τον Αφρικανό, πέραν του σήματος που στέλνεται στην αγορά, δεν έχει καμία απολύτως σημασία!
Εκτός αν θυμηθείτε και μου στείλετε έστω μια πώληση που ο Ολυμπιακός έχει κάνει δεχόμενος προσφορές που κάλυπταν ρήτρες των ποδοσφαιριστών του.
Δεν υπάρχει (μην πιστεύετε ανυπόστατα δημοσιεύματα για τον Μήτρογλου. Όταν πουλήθηκε στη Φούλαμ δεν είχε ρήτρα αποδέσμευσης) και δεν τις έχουν χρειαστεί οι «ερυθρόλευκοι».
Ξέρουν να πουλάνε, έχουν ανεβάσει τον πήχη αρκετά ψηλά, αξιοποιώντας τις ρήτρες όχι υλοποιώντας τες, αλλά ως όχημα για να αυξήσουν ακόμη περισσότερο την τιμή.
Εν προκειμένω, για τον Καμαρά, τα έχουμε πει. Στον Ολυμπιακό εκτιμούν πως μπορεί να πιάσει +20 εκατ. ευρώ, δεν κάθονται -και το επισημοποιούν πλέον- σε τραπέζι διαπραγματεύσεων χωρίς να ακούσουν τουλάχιστον 15 και λογικά, με τη φετινή παρουσία του Αφρικανού, κάπου εκεί θα παίξει το πόσο πώλησης του Καμαρά. Αν αυτή γίνει το ερχόμενο καλοκαίρι…