Όταν γράφονταν εδώ, συνεχώς, νωρίς και εμπεριστατωμένα, για την ένταση που έχει ο Παναθηναϊκός, ήταν… επίβουλη. Δεν πειράζει, καλά ξεμπερδέματα.
Παναθηναϊκός: Τώρα δηλαδή, τι πρέπει να κάνω; Να σταματήσω το γράψιμο; Για τον ατζέντη πάντως, κανείς πλέον δεν μπορεί να πει το παραμικρό. Ούτε διαψεύσεις, ούτε βολές – ευθείες ή όχι – ούτε τίποτα.
Η κατάσταση που περιγράφεται σε αυτή την στήλη πριν καν τις γιορτές, ανάγλυφα αποτυπώθηκε από τη δημοσιοποίηση της πρωτοβουλίας των αρχηγών του Παναθηναϊκού για συνάντηση με τον ιδιοκτήτη προκειμένου να του μεταφέρουν τα παράπονά τους για τον Μπόλονι.
Ό,τι δηλαδή ακριβέστατα και επανελλημένως εδώ είχε γραφτεί. Νωρίς, έγκαιρα, σε «ανύποπτη» φάση.
Η επιλογή του Ρουμάνου αδέρφια να ξεθάψει παίκτες που δεν έβλεπε (και δεν βλέπει, διαφορετικά δεν θα έπαιρνε αυτούς που πήρε…) ήταν αναγκαστική.
Και όχι μόνο λόγω covid. Ποιους να έβαζε; Αυτούς που τον βλέπουν και τους γυρίζουν τ’ άντερα; Αυτούς που και ο ίδιος δεν θέλει να βλέπει και δεν κρύβει μάλιστα στις συζητήσεις του την απορία του σχετικά με το ότι έχουν τόσο μεγάλα συμβόλαια σε μια ομάδα που παλεύει να ορθοποδήσει οικονομικά;
Μπαρουτοκαπνισμένος είναι, ήξερε πως δεν μπορούσε να στηριχτεί σε αυτούς. Γι’ αυτό τζόγαρε με τα πιτσιρίκια. Παρότι δεν «καίγεται» γι’ αυτά. Βγήκε.
Και τώρα, που νιώθει πιο ασφαλής με τον ιδιοκτήτη, προσπαθεί να επιβληθεί σε όσους δεν τον γουστάρουν και να εξαπλώσει τον «νόμο» του στα αποδυτήρια με δικές του προσθήκες.
Καλά κρασιά λέω εγώ…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: