Ναι, οι παίκτες φταίνε. Ξέφτισε πλέον. Σαφώς και η απόδοση ευθυνών επιβάλλεται, αλλά επ’ ουδενί δεν πείθει όταν γίνεται στο πλαίσιο επιλεκτικού αποπροσανατολισμού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μάρκος Δρακωτός: Ποιος είναι ο επιχειρηματίας που ενδιαφέρεται για τον Παναθηναϊκό
Η τακτική γνωστή. Με τόσο πόλεμο να έχει προηγηθεί βέβαια, δεν περίμενα τόσο απροκάλυπτη εφαρμογή της, αλλά οι συνθήκες είναι τέτοιες που καμία κωλοτούμπα, όσο ηχηρή και εφετζίδικη και αν είναι, δεν πρέπει να αποκλειστεί. Πριν λοιπόν το Ηράκλειο έφταιγε ο Πογιάτος.
Ο Ρόκα. Μετά το Ηράκλειο, που οι «κακοί» «είχαν φύγει, έπρεπε να φταίξει κάποιος άλλος. Σε άλλες εποχές, σε άλλες καταστάσεις, όχι πολύ μακρινές – αφού όλοι δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου – αυτός ο κάποιος θα ήταν πανεύκολο να υποδειχθεί. Αδίκως λέω εγώ. Πλέον όμως, με την επαναδραστηριοποίηση του, δεν γίνεται να παραμείνει στόχος. Οπότε τι μένει; Οι παίκτες!
Δικαίως εν πολλοίς, γιατί πούδρα δεν νοείται κανείς στον Παναθηναϊκό αλλά ακόμη και αυτήν την κατάσταση κάποιος την προκάλεσε και κάποιοι την συντήρησαν. Ολοι όσοι έλεγαν και δέχονταν πως ο Παναθηναϊκός δεν έχει στόχους και πίεση τα τελευταία χρόνια. Ο Παναθηναϊκός. Χωρίς στόχους. Χωρίς πίεση. Και μετά, ναι, φταίνε οι παίκτες.
Και αφού φταίνε οι παίκτες. Ας μιλήσουμε π.χ. για τον Μακέντα, όχι για τον πανηγυρισμό της ισοφάρισης στο Ηράκλειο, αλλά για τα νεύρα, τους εγωισμούς και τις επαναλαμβανόμενα κακές επιλογές του.
Ας μιλήσουμε για τον Σένκεφελντ, ο οποίος είναι σκιά του περυσινού του εαυτού. Αλλά όχι, αυτοί δεν είναι του Ρόκα…