Το έχουμε υποτιμήσει. Αλλά είναι γεγονός βάσει… παρελθόντος. Σκεφτείτε το. Λεονάρντο Ζαρντίμ, Μάρκο Σίλβα. Ήρθαν «άγνωστοι» στον Ολυμπιακό, έφτιαξαν το προπονητικό τους όνομα και ανελίχθηκαν στο κορυφαίο επίπεδο.
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε και τις δύο φορές που ήρθε στα μέρη μας, το εξαργύρωσε με καλύτερες δουλειές από αυτές που άφησε στην πατρίδα του, που τον έφεραν μέχρι την κορυφή (Μπαρτσελόνα).
Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Ακόμη και οι Βίκτορ Περέιρα και Πάουλο Μπέντο, κατάφεραν στους επόμενους πάγκους να γίνουν… ζάμπλουτοι με τα συμβόλαια που υπέγραψαν.
Η τάση λοιπόν εξέλιξης και προώθησης για τους προπονητές που έρχονται στον Ολυμπιακό ίσως να είναι και μεγαλύτερη από τους ποδοσφαιριστές.
Που θέλω να καταλήξω; Μα φυσικά στον Πέδρο Μαρτίνς. Ναι, άγουρος ακόμη, ναι, στα πρώτα του βήματα να «δείξει» τη δουλειά του σε επίπεδο πρωταθλητισμού, αλλά να το ξέρετε, αυτή, ήδη, δεν περνάει απαρατήρητη.
Ο Πορτογάλος προπονητής «δουλεύεται», σμιλεύεται το όνομα του για ομάδες του εξωτερικού. Όχι βιαστικά, όχι πρόχειρα. Προσεκτικά, βήμα, βήμα. Με «καθρέφτη» τα πεπραγμένα του στους «ερυθρόλευκους».
Ο ίδιος, εννοείται πως στο μυαλό του δεν έχει τίποτε άλλο από τον Ολυμπιακό, τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση του συμβολαίου του (σ.σ. 2020). Θα έρθει η ώρα όμως…