Ο Ολυμπιακός έφερε την λέξη αποτυχία, να πλανάται από πάνω του αναφορικά με το κύπελλο κι ενώ θα ήταν διαφορετικά αν όλοι ήταν όπως ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος.
Γιατί, τι θέλουν τέτοια ματς; Ψυχολογία. Που ο Ολυμπιακός δεν την είχε, πλην ενός, άντε και δύο ακόμα. Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ήταν ο διαφορετικός. Τον ακολούθησε ο Εμβιλά αλλά και ο Βατσλίκ. Το κυριότερο ήταν πως δεν τον ακολούθησε τελικά ο Πέδρο Μαρτίνς. Κι έτσι χάθηκε ο ένας από τους δύο μεγάλους στόχους, που ήταν το τρόπαιο στο κύπελλο Ελλάδας.
Ο ΠΑΟΚ έπαιξε με την ψυχολογία, αφού αυτό ήταν το προσόν του και πέτυχε να πάρει την πρόκριση. Οι ερυθρόλευκοι όφειλαν να ακολουθήσουν, γιατί τέτοια ματς κρίνονται σε αυτό το κομμάτι. Ειδικά αν δεν έχεις και την αγωνιστική εικόνα που θέλεις. Γιατί φέτος δεν είναι οι Ολυμπιακός των προηγούμενων ετών. Που θα έβαζε την μπάλα κάτω, θα είχε συνεργασίες, θα έβαζε τρία γκολ και άντε γεια.
Ο Πέδρο Μαρτίνς όφειλε να δουλέψει στην ψυχολογία και κατά την διάρκεια του αγώνα. Δεν το έκανε όμως. Ούτε μερικά λεπτά πριν ξεκινήσει η παράταση. Στο αντίθετο στρατόπεδο, την ίδια στιγμή, όλοι έκαναν έναν κύκλο. Μίλησαν, όπως φάνηκε οι Βιερίνια, Ίνγκασον και στο τέλος ο Λουτσέσκου.
Φτιάχτηκαν για τα 30 λεπτά που είχαν μπροστά τους. Από την δική τους μεριά οι πρωταθλητές Ελλάδας έμειναν με το πάθος του Σωκράτη. Ο 33χρονος στόπερ το έδειχνε σε κάθε του φάση. Το φώναζε και στους συμπαίκτες του. Έδινε οδηγίες σε πολλές στιγμές, ακόμα και για λεπτομέρειες στην επιθετική λειτουργία.
Εξαφάνισε τον Ακπομ, ενώ έπαιζε και για τον Σισέ που έκανε απίστευτα λάθη σε τέτοιας κομβικής σημασίας παιχνίδι. Μάλιστα ο Λουτσέσκου, βλέποντας τον σε τέτοια κατάσταση, του έριξε πάνω τον Νέλσον Ολιβέιρα. Για να του πάρει τις τελευταίες δυνάμεις, στα κρίσιμα λεπτά.
Στα 33 του ξέρει καλά πως σε τέτοια παιχνίδια όλα τα λεφτά είναι η ψυχολογία. Γι’ αυτό και ξεχώρισε στο παιχνίδι. Ήταν ο καλύτερος ερυθρόλευκος και όταν αυτό έχει να κάνει με στόπερ, καταλαβαίνει κανείς τι έγινε το βράδυ της Τετάρτης (27/4) στο Καραϊσκάκη.
Είχε αρχή, δεν είχε μέση και τέλος
Για τα υπόλοιπα, η παραδοχή του Πέδρο Μαρτίνς, τα λέει όλα. Μόνο που είναι η δεύτερη, ίσως η τρίτη φορά που φέτος αναλαμβάνει την ευθύνη. Και καλά έκανε βέβαια ο Πορτογάλος. Γιατί η ομάδα μπορεί να είχε αρχή, δεν είχε όμως μέση και τέλος.
Στην διπλή άμυνα ζώνης του ΠΑΟΚ και στα διπλά, τριπλά μαρκαρίσματα στα άκρα, δεν είχε λύσεις να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό. Το πλάνο ήταν μονότονο, με βάση τις σέντρες, που ούτε αυτές έβγαιναν σωστά.
Αλλά ακόμα και όταν βγήκαν φάσεις (βλέπε δύο κομβικές με τον Μασούρα), τα τελειώματα δεν ήταν αυτά που έπρεπε. Γενικά ο Ολυμπιακός πλήρωσε ξανά τις αδυναμίες που έχει στις πτέρυγες, αλλά και το ντεφορμάρισμα του Μαντί Καμαρά. Που ήταν ξανά εκτός κλίματος.
Παράλληλα κανείς δεν κατάλαβε τον λόγο που ο Τικίνιο έμεινε τόσο πολύ στο ματς, αντί του Ελ Αραμπί. Γιατί δεν ρίσκαρε ο Μαρτίς να ρίξει στην μάχη και τον Ματιέ Βαλμπουενά. Ποιος ήταν ο λόγος που μπήκαν οι Βρουσάι, Κούντε, μετά το 1-1 του ΠΑΟΚ.
Πολλές οι ειδικές αναλύσεις, αλλά το μεγαλύτερο ήταν η ψυχολογία. Εκεί ηττήθηκε ο Ολυμπιακός.
Ολυμπιακός: Το 3ο σερί πρωτάθλημα…
Το σίγουρο είναι πως ένας αποκλεισμός στο κύπελλο δεν θα φέρει την καταστροφή. Δεν μπορεί να ακυρώσει όλη τη σεζόν. Ούτε το γεγονός πως πλησιάζει το 47ο πρωτάθλημα. Οι Πειραιώτες, κατά την διάρκεια της σεζόν, ήταν αυτοί που έπρεπε στα παιχνίδια – κλειδιά. Κι έτσι πήραν αυτή τη μεγάλη διαφορά.
Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να κατακρίνουμε τον πρωταθλητή. Να λέμε πως οι άλλοι έχασαν τον τίτλο. Όλοι ξέρουν πως δεν είναι αυτή η ποδοσφαιρική αλήθεια. Απλά μας αρέσει να κρυβόμαστε πίσω από αυτήν.
Αυτός ο Ολυμπιακός λοιπόν, με τα αγωνιστικά του ζητήματα, έκανε πλάκα. Γιατί έχει ποιότητα στο ρόστερ, που ακόμα και αν δεν αποδίδει ωραίο ποδόσφαιρο, παίρνει νίκες σε ματς που οι άλλοι λύγισαν και δεν τα κατάφεραν.
Η κατάκτηση του τρίτου σερί πρωταθλήματος θα πρέπει να γίνει η αφετηρία για διόρθωση των φετινών λαθών. Ώστε να δημιουργηθεί ξανά μια ανταγωνιστική ομάδα, που θα αποδίδει ωραίο ποδόσφαιρο. Και ήδη γίνονται βήματα προς αυτή την κατεύθυνση…
