«Είναι ηλεκτρική η καρέκλα του προπονητή». Μπορεί να θεωρηθεί και… μοτό πλέον, αναφορικά με τον Ολυμπιακό. Το ακούς από παλιά, το συγκεκριμένο. Ναι υπάρχει μεγάλη πίεση το να είσαι τεχνικός ηγέτης στους «ερυθρολεύκους».
Αλλά αν μπορείς να το αντέξεις, κάνεις θαύματα. Αρκεί φυσικά να έχεις τα απαραίτητα εργαλεία, στο μυαλό σου, που να σου δίνουν την δυνατότητα να παρουσιάζεις ένα καλό σύνολο στο χορτάρι. Φέτος όμως η καρέκλα του προπονητή, στον Ολυμπιακό, δεν είναι «ηλεκτρική». Απλά οι επιλογές που έγιναν δεν την άντεχαν!
Η αρχή έγινε με τον Μπέσνικ Χάσι. Ο στόχος, που του είχε ανατεθεί ήταν να περάσει την ομάδα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Οσο για το τι θα γίνει μετέπειτα; Κάτι ξεκάθαρο δεν υπήρχε. Ρίσκο, μεγάλο, αναφορικά με την δημιουργία ομάδας που θα βγάλει τη σεζόν. Σιγουριά, όμως, για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Πρώτο λάθος. Στη συνέχεια έρχεται ο Τάκης Λεμονής. Γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά πήγε μόνο για το αποτέλεσμα. Αγνόησε πως από τον προκάτοχο του δεν είχε γίνει δουλειά για την δημιουργία συνόλου. Οσο για την φυσική κατάσταση; Μηδέν δουλειά.
Και ξαφνικά έρχεται ο Οσκαρ Γκαρθία. Καλές οι συστάσεις. Προπονητής που μπορεί να δημιουργήσει ομάδα. Ομως αλλιώς τα είδε από κοντά. Καμένη γη. Αλλά και ο 44χρονος τεχνικός δείχνει να μην μπορεί να βγάλει άκρη. Δείχνει να έχει ξεμείνει από ιδέες, ώστε να μπορέσει να καλύψει τις σημαντικές αδυναμίες της ομάδας και να βγάλει μια καλύτερη εικόνα. Ακόμα πως δεν έχει εμπιστοσύνη σε αρκετούς από τους παίκτες του ρόστερ. Κι εκεί έχασε το παιχνίδι. Οπως δείχνουν τα πράγματα πολύ δύσκολα να μείνει. Ισως, μάλιστα, αποχωρήσει και νωρίτερα, από το προκαθορισμένο, που είναι με τη λήξη της σεζόν. Οι επιλογές των προπονητών είναι θέμα διοίκησης, αλλά και των ανθρώπων που είναι επιφορτισμένοι με τέτοια ζητήματα. Ολοι αυτοί έχουν καθίσει ήδη σε ένα τραπέζι συζητώντας την επόμενη μέρα.