Ο Ολυμπιακός ήταν μια ομάδα σε σύγχυση στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και σίγουρα την ευθύνη την έχει ο Πέδρο Μαρτίνς.
Για πρώτη φορά στα τέσσερα χρόνια που είναι ο Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο, η κρίση είναι τόσο βαθιά. Ούτε καν η πρώτη χρονιά και ο αποκλεισμός στο κύπελλο από την Λαμία δεν μπορεί να συγκριθεί. Κι έτσι τα παιχνίδια που θα δώσει ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟΚ σε κύπελλο αλλά και για τη Super League απέκτησαν μεγάλη σημασία.
Δεν λέει κανείς πως ο Πορτογάλος τεχνικός δεν κάνει για την θέση. Τα επιτεύγματα του έχουν αποδείξει πως είναι πετυχημένος. Αλλά τώρα βρίσκεται και ο ίδιος μπροστά σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση.
Αλλάζει η εικόνα που έχει ο Ολυμπιακός; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Είναι ξεκάθαρο πως δεν έχει γίνει σωστή διαχείριση με αρκετούς παίκτες. Ακόμα και με αυτούς που έχουν τον ρόλο του βασικού.
Υπάρχουν παίκτες που παραμένουν ντεφορμέ από την αρχή της σεζόν. Βλέπε Μαντί Καμαρά. Που υπέπεσε και σε πειθαρχικό παράπτωμα ώρες πριν το ντέρμπι, καθώς άργησε να εμφανιστεί στην αίθουσα προβολών στο Ρέντη, όπου έγινε η τελευταία ανάλυση της τακτικής κόντρα στον Παναθηναϊκό.
Η διαχείριση των παικτών
Μεγάλο το θέμα και με τις αστοχίες στις μεταγραφές. Ουσιαστικά μόνο ένας υπολογίζεται για να κάνει την διαφορά, ο Γκάρι Ροντρίγκες. Σε επίπεδο μεταγραφών, δεν φταίει μόνο ο Πέδρο Μαρτίνς, βέβαια. Αλλά και σε αυτό έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Το θέμα με τον Πορτογάλο τεχνικό είναι άλλο. Που αποτυπώθηκε και στο ντέρμπι με τον αιώνιο αντίπαλο. Το γεγονός πως και ο ίδιος έχασε τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τους παίκτες.
Σε όλη την χρονιά ένα σταθερό αμυντικό δίδυμο δεν βρέθηκε. Το Σωκράτης – Σισέ, έγινε τον Ιανουάριο, Σωκράτης – Σισέ – Μανωλάς. Και με διάθεση να τους χωρέσει και τους τρεις! Που δεν γίνεται. Σίγουρα δύσκολη η εξίσωση, αλλά και αυτή ο προπονητής πρέπει να είναι ξεκάθαρος. Επίσης ο Μπα, από την μια χρονιά που έδειχνε σταθερός, φέτος να γίνεται παράδειγμα προς αποφυγή.
Πολλές οι δοκιμές στο Ρέντη που μπέρδευαν και τους παίκτες για το ποιοι θα παίξουν. Σταθερός ο Εμβιλά στο κέντρο, ντεφορμέ ο Μαντί Καμαρά, αλλά από εκεί και πέρα τι έγινε; Ο Μπουχαλάκης και ο Κούντε την μία ήταν, την άλλη δεν ήταν. Μπορεί να έφταιγαν. Ωστόσο δουλεύτηκαν, δούλεψαν για να πάρουν την ευκαιρία; Κυρίως ο δεύτερος.
Ο Αγκιμπού Καμαρά ξεκίνησε ως 10αρι, τελευταία υπολογίζεται σαν 8άρι, για να καλύψει τα κενά. Ένα ακόμα μπέρδεμα. Που έχει να κάνει και με την διαχείριση του. Φώναζε το πράγμα πως ο πιτσιρικάς έπρεπε να προστατευθεί και να μην βγει τόσο μπροστά. Να γίνει ο νέος ηγέτης γρήγορα.
Ολυμπιακός: Ο Μάριος Βρουσάι…
Μεγάλο το θέμα με τα εξτρέμ. Δεν βγήκαν οι Ονιεκούρου, Λόπες. Τελείωσαν και απότομα, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Έμειναν οι Μασούρας, Γκάρι Ροντρίγκες.
Μήπως όχι; Ο Μάριος Βρουσάι αποφασίστηκε να γίνει δεξί μπακ. Και καλή η τρομερή αλλαγή. Μπορεί να του ταιριάζει. Ωστόσο μπορούσε να καλύψει κενά στα εξτρέμ, που είναι και η πρώτη του θέση. Και να γίνει η αλλαγή σε δεξί μπακ από το καλοκαίρι. Για να δώσει λύσεις αφού τέθηκαν στο περιθώριο οι Λόπες, Ονιεκούρου.
Πονεμένη η ιστορία στα μπακ. Φταίει και ο Πέδρο Μαρτίνς, για το πως παρουσιάζονται οι μπακ που έχει. Αλλά κι επειδή συναίνεσε στο να μην γίνει κίνηση τον Ιανουάριο.
Οι Ελ Αραμπί, Τικίνιο
Κεφάλαιο Τικίνιο, Ελ Αραμπί. Πότε έπαιζε ο ένας και πότε ο άλλος. Εξουδετερώθηκαν αμφότεροι. Γιατί έμειναν χωρίς ρυθμό. Ειδικά αυτό που έγινε με τον Παναθηναϊκό δεν το κατάλαβε κανείς.
Για ποιο λόγο βγήκε ο Ελ Αραμπί στο ημίχρονο. Και μπήκε ο Τικίνιο που ελάχιστα απασχόλησε τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού.
Πιο γενικά λοιπόν ο Ολυμπιακός από το ξεκίνημα της σεζόν αγωνίζεται χωρίς να έχει δυναμική στις πτέρυγες. Με πολλές εναλλαγές παικτών σε διάφορες θέσεις.
Ολυμπιακός: Πλάνο προσαρμοσμένο στον αντίπαλο
Παράλληλα δεν βρήκε ποτέ ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό μοντέλο. Να πατήσει σε αυτό και να κάνει την πορεία του. Έμοιαζε με ομάδα που περισσότερο άλλαζε για να προσαρμοστεί στις αγωνιστικές αρετές του αντιπάλου.
Γιατί έτσι άλλαζαν και οι παίκτες στις βασικές τους θέσεις, είτε δοκιμάζονταν σε άλλες. Αποτέλεσμα ήταν να φαίνεται ένας Ολυμπιακός μπερδεμένος. Χωρίς ξεκάθαρο ρόλο στην επιθετική δημιουργία. Που πολλές φορές έμοιαζε μονότονη. Ακόμα καλύτερα έδειχνε να περίμενε περισσότερο από τις ατομικές αρετές των παικτών και λιγότερο από συνολική προσπάθεια.
Άσχημη η εικόνα και στην αμυντική λειτουργία. Με πολλά κενά με αποτέλεσμα να ήταν λίγα τα ματς που ο Ολυμπιακός φέτος δεν δέχθηκε γκολ.
Ο Πέδρο Μαρτίνς που τα προηγούμενα χρόνια είχε μια ομάδα, που έπαιζε στον αυτόματο. Με ξεκάθαρους ρόλους, τρόπους ανάπτυξης και δουλεμένη αμυντική λειτουργία, φέτος δείχνει κάτι διαφορετικό.
Έναν άλλο εαυτό. Ο οποίος αποτυπώνεται και στον αγωνιστικό χώρο. Σίγουρα μπορεί να το γυρίσει. Το έχει αποδείξει. Πρέπει και ο ίδιος όμως να παρουσιάσει την προπονητική εικόνα που είχε τα τρία πρώτα χρόνια στην ομάδα.
Όπου αποθεώθηκε και καλώς έγινε. Τώρα γίνεται δέκτης κριτικής και σκληρής. Κάτι που επίσης καλώς γίνεται. Γιατί ο προπονητής ευθύνεται για τα καλά και τα άσχημα. Το θέμα είναι πως θα βγει η χρονιά. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν βαδίζει σωστά όλη την χρονιά. Και όσοι γνωρίζουν από ποδόσφαιρο, δύσκολα αλλάζει η εικόνα. Μόνο κάποιες εξάρσεις μπορούν να γίνουν.
