Δύσκολο να μπορέσεις να γράψεις για αγωνιστικά και άλλα θέματα, όταν χάνεται μια ζωή. Ο Γιάννης Δήμαρχος κατέληξε μετά το καρδιακό επεισόδιο που υπέστη στα επίσημα του «Γ. Καραϊσκάκης». Προσωπικά τον γνώριζα, Από παλιές εποχές, όταν ήμουν στον «Πρωταθλητή» και είχε ένα μαγαζί εκεί κοντά. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Πραγματικά η θλίψη μου είναι μεγάλη.
Στα, αναγκαστικά, υπόλοιπα να ξεκινήσω από το μεγαλύτερο πούλμαν που έχω δει ποτέ να στήνεται στο Καραϊσκάκη. Οκ, είναι ειδικών συνθηκών αυτός ο Παναθηναϊκός. Αλλά τέτοια οπισθοχώρηση ομάδας δεν είχε ούτε ο Απόλλων Σμύρνης.
Δεν είναι λόγος αυτός για τους δύο ακόμα χαμένους πόντους του Ολυμπιακού, σε ένα ακόμα ντέρμπι. Αλλά όταν συνολικά δέκα παίκτες είναι ένα μέτρο μπροστά από την γραμμή της περιοχής, αναγκαστικά θα σε πάει να παίξεις με σέντρες.
Για τον λόγο αυτό και ο Σισέ για περίπου 20 λεπτά έπαιξε δεύτερος επιθετικός. Ο Σισέ, με τα καλά και τα άσχημα του. Είχε το γκολ της ισοφάρισης και ένα δοκάρι. Ο Σισέ, το λέω ξανά.
Φυσικά και δεν είναι λογική τακτική αυτό, αλλά έχει παρατηρηθεί το συγκεκριμένο «φαινόμενο» ο στόπερ να παίζει επιθετικός. Αλλά στα τελευταία πέντε λεπτά και όχι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Κοινή παραδοχή πως ο Φορτούνης δεν είναι για να παίζει στα άκρα. Φάουλ του Μαρτίνς που τον έβαλε εκεί και χάθηκε ένα πρώτο ημίχρονο. Δεν θα έπρεπε να φοβηθεί τόσο για να παίξει με δύο 8άρια και ένα 6άρι. Βάζεις τον «Φόρτου» στην κανονική του θέση, αφήνεις πιο πίσω τον Ισραηλινό (προς αυτούς που δεν γνωρίζουν αν η μπάλα είναι στρογγυλή ή όχι ο Νάτχο παίζει 6άρι στο Ισραήλ και ξέρει να μαρκάρει και να βρίσκεται στο χώρο) και τους αφήνεις να κάνουν το παιχνίδι τους.
Στο δεύτερο ημίχρονο και όταν ο Φορτούνης πήγε στην θέση του, άλλαξαν όλα. Όμως πετάχτηκε ένα ημίχρονο. Οι τελικές ήταν 11-1 έως το 76′ όπου από εκεί και μετά ο Ολυμπιακός 10-0!
Ήταν ανεξήγητο και το γεγονός πως οι Ομάρ, Κούτρης άργησαν να μπουν στην επιθετική ανάπτυξη, από τη στιγμή που δεν ήταν απαραίτητοι τα μετόπισθεν. Ούτε καν ο Μακέντα δεν ήταν μπροστά.
Κλειδί για μένα η τρομερή απόκρουση του Κότσαρη στο φάουλ του Λάζαρου. Αν έμπαινε το γκολ, θα λέγαμε άλλα.
Όσο για το σκοράρισμα το ζήτημα φαίνεται να είναι μεγάλο. Αρχικά μπορούσε να πει κανείς πως θα λυνόταν. Όμως συνεχίζεται και εξελίσσεται σε πρόβλημα. Όση δουλειά και να γίνει στην προπόνηση, είναι όλα διαφορετικά σε επίσημο ματς.
Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να επικαλείται την τύχη. Όταν φτιάχνεις 20 τελικές μέσο όρο σε κάθε ματς και βάζεις ένα γκολ, δεν είναι τύχη. Είναι πρόβλημα στο σκοράρισμα.
Και δεν μπορεί να το πάρει αυτό ούτε από τα εξτρέμ του. Οπότε τον Ιανουάριο θέλει μια κίνηση – κλειδί στους επιθετικούς, αλλά και στα εξτρέμ.
Αφήνω τελευταίο το θέμα με το πέναλτι που έκανε ο Μακέντα στην φάση του 84’. Ο Ελβετός διαιτητής Γιάκοτετ ήταν δύσκολο να το δει και από την θέση που ήταν. Ο δεύτερος βοηθός, όμως τι κάνει;
Βάζοντας κάτω την τρομερή απόκρουση του Κότσαρη, στο φάουλ του Λάζαρου, το πέναλτι του Μακέντα αλλά και την φάση του 38’ με το χαμένο τετ α τετ του Ποντένσε, εύκολα καταλαβαίνεις πόσο διαφορετικά θα ήταν πράγματα.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, δίνει δικαιώματα για να μην παίρνει αποτελέσματα. Έτσι όπως πάει το πράγμα το χάνει μόνος του το πρωτάθλημα.
ΥΓ: Δεν έχουμε υπομονή, ως λαός, αλλά ο Μαρτίνς είναι κανονικός προπονητής. Με τα λάθη του και τα καλά του. Δουλεύει όμως. Και δεν φταίει αν ο Ολυμπιακός τα δύο τελευταία χρόνια έχει αλλάξει 50 παίκτες, 8 προπονητές και δεν έχει κορμό. Δύσκολο να φτιάξεις κορμό και να πρέπει να κάνεις πρωταθλητισμό.
Ολυμπιακός: «Δεν μας έγινε το παραμικρό παράπονο στο γήπεδο»