Μια από τα ίδια. Οι παθογένειες μια σεζόν αποτυπώθηκαν σε ένα ακόμα 90λεπτο. Υπήρχε βέβαια η αίσθηση πως κάτι διαφορετικό θα βλέπαμε χθες στη Ριζούπολη απέναντι στον Απόλλωνα.
Μάταια όμως, αφού οι “ερυθρόλευκοι” πέταξαν στα σκουπίδια, ό,τι καλό είχαν κάνει, στην προηγούμενη αγωνιστική και την 5άρα επί της Κέρκυρας.
Βέβαια κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει πως δεν δόθηκαν τουλάχιστον δύο πέναλτι. Το πρώτο στην φάση με τον Ανδρούτσο στο 90′ και το δεύτερο, ένα λεπτό αργότερα στο χέρι του Κοντοέ, στο σουτ του Νικολάου. Υπήρχε και η φάση του 9ου λεπτού με τον Κούτρη, τον οποίο “γκρέμισε” ο Χουάντερσον, η οποία σηκώνει κουβέντα.
Ο Ολυμπιακός δέχθηκε το γκολ στο 30ο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης. Είχε όλο το χρόνο μπροστά του για την ανατροπή. Όμως γκολ δεν έβαλε. Και δεν έβαλε ενώ έκανε 20 τελικές προσπάθειες, με τις 7 στην εστία. Ναι είχε 20 τελικές προσπάθειες. Και κατοχή μπάλας στο 71%.
Λοιπόν αυτή ήταν η αιτία που δεν νίκησε. Θα μπορούσε να είχε βάλει και τρία γκολ. Αλλά σε ένα ακόμα παιχνίδι, με αρκετά μεγάλο βαθμό δυσκολίας, δεν κατάφερε να βρει δίχτυα.
Όταν έχεις 20 τελικές προσπάθειες, βάζεις, αν μη τι άλλο, δύο γκολ και παίρνεις τη νίκη. Ξεπερνάς και την διαιτησία. Αλλά ούτε αυτό δεν έγινε. Εδώ δεν μπορεί να γίνει λόγος για τύχη. Εδώ μπορεί να γίνει λόγος για το σκοράρισμα. Και φέτος ο Ολυμπιακός έχει δείξει πως έχει μεγάλο θέμα στην επίτευξη γκολ.
Είναι ένα ακόμα πρόβλημα για την φετινή εικόνα του Ολυμπιακού. Φυσικά μπορεί να γίνει μεγάλη ανάλυση. Από το ό,τι ο Εμενίκε ήταν μια άκρως αποτυχημένη επιλογή. Επίσης ο Τζούρτζεβιτς δεν έδειξε τα στοιχεία, που είχε με την Παρτιζάν.
Και φυσικά έμεινε μόνος του ο Καρίμ Ανσαριφάρντ, που κακά τα ψέματα δεν ήταν ποτέ ένας δεινός εκτελεστής.
Απομένουν δύο παιχνίδια για την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος. Να βγουν για να ξεκινήσει η υλοποίηση των σχεδίων για τη νέα σεζόν. Προσωπικά θεωρώ καλύτερο, έτσι όπως πήγαν τα πράγματα, να παίξουμε στο Γιουρόπα Λιγκ. Μικρότερη η πίεση, σε μια σεζόν όπου πρώτιστα ενδιαφέρει να φτιάξουμε ομάδα.