Ο Ολυμπιακός ήθελε να κάνει την «τέλεια ληστεία», παραφράζοντας ποδοσφαιρικά την ταινία The Italian Job, αλλά πως να το έκανε;
Τα άτομα τα είχε. Ωστόσο φέτος δεν υπάρχει η απαραίτητη ομοιογένεια. Ο Ολυμπιακός παίζει όλη τη σεζόν κάτω από μια κατάσταση, που δεν είναι συνηθισμένος επί Πέδρο Μαρτίνς. Δηλαδή δεν έχει το σύνολο που απέναντι σε ομάδες όπως η Αταλάντα, είναι απαραίτητο. Κι έτσi ήρθε το τέλος στο Europa League.
Κοινώς το παζλ της αγωνιστικής ταυτότητας του Ολυμπιακού δεν είναι συμπληρωμένο. Και πορεύεται περισσότερο με τις πολλές του προσωπικότητες.
Σε αυτό μπορεί να μπει και το γεγονός πως σε θέσεις – κλειδιά δεν υπάρχουν σταθερές. Ειδικά στα άκρα της επίθεσης. Οι Ονιεκούρου, Ρόνι Λόπες δεν έχουν κάνει τίποτα. Ο Γκάρι Ροντρίγκες έχει βγάλει μυϊκούς τραυματισμούς.
Ο Μαντί Καμαρά, συνεχίζει τις χαμηλές του πτήσεις και αυτό επηρεάζει όλη την ομάδα. Μπορεί να μπει στο κάδρο και το θέμα με το μπακ. Οι Λαλά, Ρέαμπτσιουκ έχουν κάποιες εξάρσεις. Δεν έχουν βγάλει και τον καλύτερο εαυτό.
Το τελευταίο στοίχισε και στο ματς με την Αταλάντα. Γιατί το σύστημα 3-4-3 ή 3-5-2, όπως το δει κανείς, θέλει μπακ, ανάλογα με το στυλ που είχε ο Τσιμίκας. Να μπορούν να δημιουργούν και συνάμα να έχουν καλύψεις στην άμυνα και την οξυδέρκεια να κόβουν φάσεις.
Με τέτοια θέματα που είχε ο Ολυμπιακός, ήταν εξαρχής δύσκολο να τα βάλει κόντρα στην Αταλάντα. Που είναι υπόδειγμα τακτικής και αγωνιστικής χημείας. Μόνο αν την δει κανείς μέσα στο γήπεδο και όχι από την τηλεόραση μπορεί να το καταλάβει.
Οι παίκτες της βρίσκονταν με κλειστά τα μάτια, έκαναν κινήσεις στον χώρο, σαν να ήταν προγραμματισμένα ρομποτάκια. Επίσης είχαν εξαιρετική φυσική κατάσταση και με τα τρεξίματα τους έμοιαζαν πάντα σαν να ήταν περισσότεροι στο γήπεδο.
Φάνηκε σε δύο ματς πως ήταν δύσκολο ο φετινός Ολυμπιακός να κάνει την υπέρβαση. Παρά τα σημαντικά του λάθη στα γκολ. Πρέπει και αυτός να βρει την αγωνιστική του χημεία. Αυτή που είχε δύο χρόνια πριν κάνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις στην Ευρώπη.
Τα υλικά τα έχει. Θα φέρει κι άλλα. Θέλει και περισσότερη δουλειά όμως και του χρόνου θα είναι καλύτερα…