Ο Άρης έμεινε στο 0-0 με τον Απόλλωνα και δεν κατάφερε να πάρει το «τρίποντο» απέναντι στην πιο αδύναμη ομάδα του πρωταθλήματος (τουλάχιστον ως τώρα). Σε ένα πρόγραμμα… παραγγελιά τις πρώτες πέντε αγωνιστικές, έχουν ήδη χαθεί 7 υπερπολίτιμοι βαθμοί!
Και πάντα το ίδιο έργο… Όποτε εμφανιστεί ομάδα που κλείνεται πίσω ο «Θεός του πολέμου», «εγκλωβίζεται» και δεν έχει απαντήσεις. Φαντασία μηδέν, έμπνευση μηδέν. Και το ακόμη χειρότερο που δεν δικαιολογείται; Έλλειψη πάθους και μια άνευρη εικόνα που επίσης δεν συγχωρείται. Δεν γίνεται η κορυφαία ευκαιρία σου να είναι αυτή του Καμαρά στο 4′ και μετά σχεδόν τίποτα. Μια περιοχή «άδεια» και μια ομάδα που ελλείψει Φαμπιάνο ήταν ακίνδυνη στα στημένα.
Φυσικά υπάρχει το ελαφρυντικό των πολλών απουσιών (προέκυψε κι αυτή του Αλί) που χάλασε την «χημεία» και τον ρυθμό. Τρεξίματα όπως του Μαντσίνι ήταν ξεκάθαρο ότι έλειψαν.
Από την άλλη όμως αυτά τα ματς δίνουν τη δυνατότητα σε παίκτες όπως ο Χαΐροβιτς να «βγουν μπροστά». Ο Βόσνιος όμως δεν εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία και δείχνει οτι είναι «βαρύς» για τα άκρα.
Τα στατιστικά αμείλικτα. Ο Άρης υπέπεσε σε 51 λάθη(!), είχε 3/25 γεμίσματα, μόλις μία κεφαλιά και μόλις 6 κόρνερ απέναντι σε έναν αντίπαλο που αμυνόταν σε όλο το ματς. Επιπλέον υπήρξαν και αμυντικά προβλήματα.
Προφανώς δεν μπορείς να κερδίζεις παντού, όπως προφανές είναι ότι πρέπει επιτέλους να βρεθεί άλλος τρόπος προσέγγισης του παιχνιδιού απέναντι στις μικρομεσαίες ομάδες στο Χαριλάου.
Και αυτός ο τρόπος πρέπει να αρχίζει πρώτα από όλα από το πάθος, το νεύρο και το «πνίξιμο» του αντιπάλου. Έτσι θα έχεις μεγάλη τύχη να πάρεις τη νίκη ακόμη κι αν δεν παίξεις καλά…
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν αποκλειστικός υπεύθυνος είναι ο προπονητής, καθώς μετά τις δύο σερί νίκες με Παναθηναϊκό και Ατρόμητο το κλίμα είχε αλλάξει. Και στο κάτω κάτω τόσα λεφτά παίρνουν οι παίκτες. Για να βγάλουν πάθος πρέπει να είναι στον πάγκο ο… Κούπερ;
Πάντως όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται όσο μεγαλώνει η ποιότητα ενός ρόστερ είναι και πιο δύσκολο να γίνει «ομάδα». Ο νοών νοείτω.
Στα θετικά η νέα καλή εμφάνιση του Κουέστα που σταθεροποιείται, αλλά και ο Λούμορ που επέστρεψε μετά από καιρό και ήταν θετικός ως αριστερό εξτρέμ. Κάποιες στιγμές βέβαια έφτασε να παίζει και ως… αντί-Μπερτογλιο!
Τέλος πάντων, αυτή η νέα απώλεια «πόνεσε» περισσότερο και από την ήττα με τον Ιωνικό και το σίγουρο είναι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει γρήγορα…
ΥΓ: Ο κόσμος έχει κάνει τεράστια υπομονή και έχει στηρίξει πολύ και το ξέσπασμα στο φινάλε του ματς ήταν δικαιολογημένο.
ΥΓ1: Ο Εντιαγιέ δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του Μπερτογλιο απέναντι σε ομάδες που παίζουν μαζική αμυνα. Θέλει να έρχεται από πιο πίσω και να έχει χώρους. Όπως με τον Ατρόμητο.
https://youtu.be/PMSNch7uvBY