Άρης: Τεράστια νίκη (81-75), τεράστια ανατροπή και ανακούφιση… Φτάσαμε να πανηγυρίζουμε μια νίκη που κάποτε ήταν απλά ένα καλό ροζ φύλλο στο τσεπάκι. Πλέον τέτοιες νίκες αποτελούν «ανάσα» ζωής.
Η αλήθεια είναι ότι με τόσες μέρες διακοπή περιμέναμε βελτίωση σε σχέση με όσα απογοητευτικά είχαμε δει κόντρα στον Τρικούπη. Πόσοι όμως πίστευαν πραγματικά ότι ο Άρης θα έφτανε στο νικηφόρο αποτελέσματα απέναντι σε μια δυνατή ομάδα όπως ο Ηρακλής;
Ειδικά όταν η διαφορά των 14 πόντων του πρώτου δεκαλέπτου εξανεμίστηκε εν ριπή οφθαλμού και ο αντίπαλος ξέφυγε εκείνος με +12 (49-61 στο 27′), σχεδόν κανείς.
Τελικά το ματς γύρισε με τρόπο και ψυχικά αποθέματα που η αλήθεια είναι ότι δεν τα περιμέναμε από το σύνολο του Καμπερίδη.
Πρωταγωνιστής ο Κουίντον Ντεκόζι που είχε βρεθεί με το… ενάμισι πόδι εκτός ρόστερ και ο οποίος ζήτησε μια ευκαιρία ακόμη. Του δόθηκε και την αξιοποίησε και με το παραπάνω, βάζοντας 20 πόντους με αλάνθαστο χέρια από το τρίποντο (4/4).
Κι από κοντά ο παίκτης που ήρθε να τον αντικαταστήσει. Ο Μάριο Λιτλ με επίσης μεγάλα σουτ και προσπάθεια και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Πάνω από όλα όμως το κλειδί της νίκης ήταν η άμυνα και η ενέργεια που κατέθεσε ο Άρης στο παρκέ. Αυτά τα στοιχεία τα εφερε η δεύτερη πεντάδα ουσιαστικά. Όταν δηλαδή βγήκαν οι μεγάλοι σε ηλικία παίκτες (και καλύτερα αμειβόμενοι) και μπήκαν οι λιγότερο προικισμένοι μπασκετικά, αλλά σαφώς περισσότερο αθλητικά.
Φλιώνης, Ντεκόζι, Λιτλ, Σλαφτσάκης και Κουζέλογλου ανέλαβαν αποστολή… αυτοκτονίας και την έφεραν εις πέρας. Δεν είναι υπερβολικό αυτό που λέω, καθώς ως εκείνο το σημείο το σύνολο του Καμπερίδη δεχόταν 22 πόντους σε κάθε δεκάλεπτο και δεν έδειχνε ικανό να επιστρέψει.
Από εκει και ως το φινάλε όμως, ο Άρης «έπνιξε» τον Ηρακλή, του έριξε το (αθλητικό) «ξύλο» που έπρεπε και τον αποδιοργάνωσε τελείως. Μόλις 9π. ενεργητικό στο τελευταίο δεκάλεπτο και μόλις 14π. στα τελευταία 13 λεπτά. Κι όλα αυτά, την ώρα που ο «Θεός του πολέμου» «φόρτωσε» το «κυανόλευκο» καλάθι με 32 ολόκληρους πόντους μετά το 27′!
Έτσι οι Καββαδάς, Μπόουλιν, Σχίζας και Τσίλντρες που ω εκείνη τη στιγμή έκαναν μεγάλη «ζημιά», βγήκαν εκτός ματς. Και ουσιαστικά μόνο ο Χάνλαν έδινε σημεία «ζωής» από τον «Γηραιό».
Δεν ξέρω αν αυτή η νίκη μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Ακόμη το θεωρώ πολύ δύσκολο. Ήταν όμως πολύ πολύ σημαντική και ψυχολογικά και βαθμολογικά, καθώς σε περίπτωση ήττας το κλίμα θα βάραινε τρομερά. Τώρα κρατάς το πρώτο ροζ φύλλο στα χέρια και πας σε Λαύριο, Λάρισα (εκτός έδρας) και Προμηθέα (εντός), να πάρεις όσες περισσότερες νίκες μπορείς.
Δυστυχώς η ομάδα είναι κακοστημένη και μένει να δούμε πόσο μπορεί να καμουφλάρει τις «χτυπητές» αδυναμίες που έχει. Παίκτης-ες σκόρερ δεν υπάρχει-χουν, ενώ το μέγιστο πρόβλημα παραμένει η έλλειψη αθλητικότητας ειδικότερα στους ψηλούς.
Θεωρώ ότι ο Κουζέλογλου που έχει αθλητικότητα και βγάζει ενέργεια πρέπει να παίζει περισσότερο και ο Ντραγκίσεβιτς να έρχεται μόνο για συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού. Όσο ήταν μέσα ο Μαυροβούνιος, ο Καββαδάς έκανε… πάρτι. Ο Μιλόσεβιτς είναι σε καλύτερη κατάσταση, αλλά ένα «τριάρι» στα νιάτα του, φτάσαμε στον Άρη να τον κάνουμε ακόμη και «5άρι» που δεν έχει τις κινήσεις για να είναι.
Από εκεί και πέρα οι Τσάλμερς, Φλιώνης δίνουν πράγματα (ο καθένας σύμφωνα με τις δυνατότητές του), ενώ αν «ανέβει» κι ο Σούλερ τότε η απουσία «μπόμπερ» θα μετριαστεί κάπως.
ΥΓ: Χωρίς ικανούς ψηλούς και όμως ο Άρης έβαλε 34π. μέσα από τη ρακέτα! Επίσης είχε 24π. από λάθη αντιπάλου, 25 από αφινιδιασμό και 35 από τον πάγκο. Η απουσία ικανού πλέι μέικερ φάνηκε από τις μόλις 11 ασίστ, αλλά τα μόλις 10 λάθη (σε συνδυασμό με τα 15) του Ηρακλή έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για τη νίκη.
ΥΓ1: Μπορεί όταν ο Σφλαφτσάκης είναι στο παρκέ ο Άρης να παίζει με παίκτη… λιγότερο στην επίθεση, η ψυχή και τρέλα που βγάζει αυτό το παιδί είναι ζηλευτή. Κι ας μην είναι για επίπεδο Α1. Η τρίποντη «βόμβα» που έβαλε σε αυτή την ψυχή που έχει οφείλεται και ουσιαστικά σήμανε την έναρξη της μεγάλης ανατροπής.
ΥΓ2: Δεν κατάλαβα γιατί ο Χαριτόπουλος που κράτησε την ομάδα στο πρώτο ημίχρονο, δεν πήρε χρόνο στο δεύτερο. Έδειξε ότι μπορεί να δώσει λύσεις.
Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του Αλέξανδρου Κωτάκη