Με την κανονική περίοδο στη Basket League να έχει ολοκληρωθεί ο Άρης μπορεί να κάνει ένα πρώτο απολογισμό για τη σεζόν που πέρασε. Κακά τα ψέματα άλλωστε, έχοντας να αντιμετωπίσει στα πλέι οφ τον Ολυμπιακό (εφόσον δεν έρθει δικαίωση στο ΑΣΕΑΔ) που στοχεύει στην κατάκτηση της Euroleague, τα περιθώρια για κάτι παραπάνω δεν είναι πολλά.
Η σεζόν αν και άρχισε πολύ στραβά με τον αποκλεισμό από την άσημη Γουλβς στην χαμηλής δυναμικότητας διοργάνωση του Fiba Europe Cup, εξελίχθηκε πολύ καλύτερα στη συνέχεια. Μπορεί στο αγωνιστικό σκέλος να μένει μια πικρή γεύση με την 8η στην regular season – καθώς υπήρχαν δυνατότητες για ένα σαφώς καλύτερο πλασάρισμα- όμως το πρόσημο στη σεζόν είναι θετικό.
Πρώτον στο βασικό θέμα των χρεών, σύμφωνα με την ΚΑΕ Άρης φέτος αποπληρώθηκαν αρκετές υποχρεώσεις προς τρίτους. Έτσι από του χρόνου οι «κιτρινόμαυροι», δεν θα χρειάζεται να πληρώνουν δύο ομάδες όπως συνέβαινε μέχρι τώρα και το μπάτζετ αναμένεται ενισχυμένο.
Δεύτερον, ο «Θεός του πολέμου» κατάφερε να φέρει ακόμη κοντά τον κόσμο του. Το γεμάτο Παλέ, σε εποχές που το μπάσκετ, ειδικά στην Ελλάδα είναι τέρμα απαξιωμένο (ακόμη και ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό παίζουν μπροστά σε… συγγενείς και φίλους), κέρδισε το χειροκρότημα όλης της φίλαθλης χώρας. Από την άλλη βέβαια προκάλεσε και την ενόχληση κάποιων φορών του αθλήματος που αντί να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή, την πολέμησαν κι από πάνω. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η με το «έτσι θέλω» εκκένωση του γηπέδου στο Άρης – Περιστέρι από την Τσαρούχα που φανέρωσε και τις προθέσεις της νέας ΕΟΚ (Λιόλιος) απέναντι στην ομάδα που έμαθε μπάσκετ την Ελλάδα.
Τρίτον, για να γίνουν τα δύο πρώτα ο Γιάννης Καστρίτης παρουσίασε μια πολύ ελκυστική ομάδα, ορισμό του Value for money, που έπαιξε μπάσκετ που αναγνώρισαν και οι αντίπαλοι. Με όπλο μια άμυνα που έπνιγε τον αντίπαλο ο Άρης κατάφερνε να βγάζει πολλή ενέργεια και στις δύο πλευρές του παρκέ που σε έκανε να τον βλέπεις και να τον χαίρεσαι. Τουλάχιστον στα περισσότερα ματς.
Φυσικά υπήρχαν και δύο παράγοντες που επηρέασαν σημαντικά το πλασάρισμα του στην στην κανονική περίοδο. Ο ένας ήταν οι πολλοί τραυματισμοί που υποχρέωναν τον Άρη να κατεβαίνει στα περισσότερο ματς με λειψή αποστολή. Μάλιστα μερικοί παίκτες, όπως ο Χάγκινς, ο Σανογκό και ο Σχίζας τέθηκαν νοκ-άουτ περισσότερες από μία φορές, ενώ ο Καββαδάς στον οποίο ο Άρης επένδυσε ένα από τα μεγαλύτερα φετινά του συμβόλαιά ήταν μονίμως απόντας.
Ο δεύτερος παράγοντας που ο «Θεός του πολέμου» δεν τερμάτισε εκεί που άξιζε ήταν και η διαιτησία. Όντως η ομάδα του Καστρίτη έπαιζε σκληρή άμυνα, στα όρια του φάουλ, όμως αυτή η ανισορροπία που υπήρχε στις βολές, στα περισσότερα παιχνίδια δεν εξηγείται μπασκετικά. Αποκορύφωμα το παιχνίδι στο Περιστέρι όπου στο δεύτερο μέρος οι βολές ήταν 15-0 υπέρ της ομάδας του Βασίλη Σπανούλη! Είναι ξεκάθαρο πως ο Άρης στερήθηκε από τουλάχιστον 2-3 φύλλα αγώνα που άξιζε να έχει παραπάνω.
Από εκεί και πέρα ο Άρης δεν έδειξε τη σταθερότητα που θα θέλαμε, παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό πρόσωπο σε δύσκολα ματς (όπως με Παναθηναϊκό, δύο φορές με ΑΕΚ, με ΠΑΟΚ εντός κ.α.) αλλά και ένα πολύ κακό, χάνοντας παιχνίδια που δεν έπρεπε. Επίσης η παραίτηση που έδειξε στο ντέρμπι της Πυλαίας, χάνοντας για δεύτερη σερί χρονιά με κάτω τα χέρια, ήταν κάτι που πείραξε. Οχι η ήττα αυτη καθαυτή, αλλά το γεγονός ότι από το 1΄ έως το 40′ δεν υπήρξε σχεδόν η παραμικρή αντίδραση από τον Καστρίτη και τους παίκτες του.
Πάνω σε αυτό το κομμάτι ο νεαρός τεχνικός έχει δείξει οτι στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν έδειξε να διαχειρίζεται πολύ καλά τα δεδομένα ενός αγώνα και το περιορισμένο ρόστερ που έχει στα χέρια του. Υπάρχουν όμως και κάποιοι περίοδοι/αγώνες που δεν μπορεί να αλλάξει την κακή εικόνα και αυτό στοίχισε.
Γενικότερα θα ήθελα να τον δω να στήνει μια ομάδα έχοντας μεγαλύτερο μπάτζετ στη διάθεσή του (καλώς εχόντων των πραγμάτων από του χρόνου), ώστε να διαπιστώσουμε αν αυτά τα σκαμπανεβάσματα οφείλονται κυρίως στους άπειρους παίκτες που έχει ως επί το πλείστον να διαχειριστεί που δεν γνωρίζουν από ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Η χρονιά έκλεισε με μια πολύ όμορφη γιορτή, με τον Άρη να κερδίζει εμφατικά τον Προμηθέα σε ένα κατάμεστο «Nick Gallis Hall». Έχοντας παράλληλα την ευκαιρία να χειροκροτήσει τον μεγαλύτερο Έλληνα μπασκετμπολίστα όλων των εποχών (Νίκος Γκάλης) και τους άξιους συμπαίκτες του που κατέκτησαν το Σούπερ Καπ του 1986, το οποίο πήρε τη θέση του εκεί που αρμόζει. Στον ουρανό του Παλέ.
ΥΓ: Η διοίκηση Ρουσιαμάνη-Αρβανίτη-Παπαγεωργίου έχει προσφέρει πολλά, αν όμως στα επόμενα χρόνια δεν βρεθεί κάποιος δυνατός οικονομικός παράγοντας που να βάλει τον Άρη σε τροχιά πρωταθλητισμού, πολύ φοβάμαι οτι ο κόσμος θα κουραστεί κάποια στιγμή…
ΥΓ1: Μία νίκη παραπάνω να είχε ο Άρης θα ήταν πέμπτος και τότε ακόμη και η 3η θέση θα ήταν πιθανή. Εκκρεμεί φυσικά η απόφαση του ΑΣΕΑΔ για το ματς με το Περιστέρι.
ΥΓ2: Το να πούμε ποιοι παίκτες καλό θα ήταν να μείνουν και για του χρόνου είναι και ανούσιο από τη στιγμή που τα πράγματα είναι τόσο ρευστά όσον αφορά το ρόστερ. Αν πάντως ο Άρης μπορούσε να κρατήσει τους Γκούντγουιν και Σανογκό ή έστω έναν από τους δύο θα ήταν μια καλή βάση για τη γραμμή των ψηλών του.
ΥΓ3: Άρης η πρώτη ομάδα με διψήφιο μέσο όρο κλεψιμάτων στην ιστορία! Συγκεκριμένα έφτασε σε έναν μέσο όρο 10,63 κλεψιμάτων που δεν είναι απλά ο κορυφαίος της ιστορίας του ή ο κορυφαίος στην ιστορία συνολικά του Πρωταθλήματος. Είναι ο μοναδικός διψήφιος μέσος όρος κλεψιμάτων από καταβολής επαγγελματικού Πρωταθλήματος!