Ο Άρης γνώρισε αποκλεισμό «καρμπόν» από τη Μακάμπι, και για μία ακόμη φορά μένει με τη πικρή γεύση ότι μπορούσε και άξιζε, αλλά…
Τα προηγούμενα χρόνια ο «Θεός του πολέμου» πλήρωνε το γεγονός ότι δεν είχε προλάβει να ενισχυθεί κατάλληλα. Αυτή τη φορά έκανε πολλές (εννέα) και καλές προσθήκες, αλλά το πρόβλημα ήταν αλλού. Οτι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν πρόλαβαν να έρθουν στον κατάλληλο βαθμό ετοιμότητας, καθώς βρίσκονταν πολύ πίσω.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι η πλειοψηφία όσων αποκτήθηκαν είναι καλύτεροι ποδοσφαιριστές από εκείνους που έφυγαν. Και το βιογραφικό τους, το λέει και νεότεροι είναι και υψηλότερο κίνητρο έχουν από τους προκατόχους τους.
Το πρόβλημα ήταν όμως οτι τη δεδομένη στιγμή απείχαν πολύ από αυτό που μπορούν να δώσουν πραγματικά. Ειδικά στο κέντρο κάνει «μπαμ». Προσθέστε σε αυτό και την έλλειψη χημείας και αυτοματισμών της ομάδας που είναι λογικό να υπάρχει και το… γλυκό έδεσε.
Γι αυτό και χθες ο Άρης ενώ ήταν πολύ ανώτερος από την αντίπαλο του σε όλο το ματς, δεν κατάφερε να ασκήσει την πίεση που θα θέλαμε. Δεν κατάφερε να «πνίξει» την αντίπαλό του όσο περιμέναμε. Δεν είχε τις ανάσες. Επιπλέον έχει απωλέσει και το μεγάλο όπλο των προηγούμενων ετών που είναι η άμυνα. Παίκτες όπως Φαμπιάνο και ο Μπράμπετς (είναι επηρεασμένος από το γεγονός ότι πάιζει ακατάπαυστα από την προηγούμενη ομάδα του) κάνουν λάθη που δεν μας είχαν συνηθίσει πέρσι.
Τώρα όσον αφορά τις ευθύνες του Χερμάν Μπούργος, εστιάζονται κυρίως στο πρώτο ματς. Δεν κατάφερε να «καμουφλάρει» τις αδυναμίες και την ανετοιμότητα που αναφέρω πιο πάνω. Εφόσον η ομάδα σου δεν «πατούσε» καθόλου καλά στο ματς του Ισραήλ, μην πας φουλ για να σκοράρεις και στα 90 λεπτά.
Βλέπεις οτι απειλείσαι ανά πάσα στιγμή με δεύτερο γκολ, οπότε αντί να βγαίνεις μπροστά κάνε κάτι για να «κόψεις» τον ρυθμό της Μακάμπι. Δεν λέω να γύριζε τον Άρη πίσω σαν… Λαμία. Αλλα κράτα λίγο μπάλα, κάνε καμια καθυστέρηση, δώσε και καμια κλωτσιά όπως οι παίκτες του Ιβιτς.
Με λίγα λόγια κράτα το 1-0, το οποίο θα σου έδινε πολύ περισσότερες πιθανότητες ενόψει του επαναληπτικού. Θα μου πειτε αν ο Καμάτσο δεν έχανε το… άχαστο ο Μπούργος θα δικαιωνόταν. Δυστυχώς πρέπει να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος.
Η Ευρωπαϊκή πορεία για τον Άρη σταματάει εδώ με την ομάδα να μετρά τρεις νίκες και μία ήττα και να έχει κάνει ένα βήμα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μας ικανοποιεί; Όχι βέβαια. Όλοι θέλαμε να εξαντλήσει τις πιθανότητες για να μπει στους ομίλους.
Κακά τα ψέματα όμως. Έτσι όπως έχει κατρακυλήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο στο ranking της UEFA (αλλά και ο Άρης στην δική του βαθμολογία) το να πρέπει να περάσεις τρεις γύρους για να βρεθείς στα γκρουπ είναι πολύ δύσκολο. Προσωπικά θα ήμουν αρκετά ευχαριστημένος αν ο Άρης περνούσε δύο γύρους (το έλεγα και πριν μάθουμε του αντιπάλους) και στα πλέι οφ (που ήταν πολύ πιθανό να έχεις δύσκολο αντίπαλο όπως όντως ήρθε η Νις) ας πήγαινε για την υπέρβαση και ό,τι βγει.
Χάθηκε ένας μεγάλος στόχος όπως η Ευρώπη, όμως μπροστά υπάρχει μεγαλύτερος. Ο Άρης πρέπει να συνεχίσει την εξαιρετική πορεία των τελευταίων ετών και να διατηρηθεί όσο ψηλότερα γίνεται στο πρωτάθλημα. Να παραμείνει στην 3άδα, να κυνηγήσει τη 2η θέση και παράλληλα να βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στην κορυφή.
Για να έχει όμως αυξημένες πιθανότητες, χρειάζεται αυτές τις 2-3 καλές προσθήκες που απομένει να γίνουν. Έναν εν δυνάμει βασικό στόπερ, ένα χαφ που να «δαγκώνει» και έναν παρτενέρ για τον Γκρέι στην επίθεση.
UEFA Ranking Ελλάδα: Δεν σώζεται η χρονιά – Κατρακύλα
Έπεσε το Twitter από την παρουσία του Νίκου Καρβέλα στο ματς του Παναθηναϊκού