Ας τελειώνει αυτή η μίρλα για το rotation στον Άρη

Μπαίνω κατευθείαν στο θέμα. Στην Τρίπολη ο Μίχαελ Ένινγκ αποφάσισε να μην κατεβάσει την ίδια 11άδα σε σχέση με τον Ατρόμητο και θεωρώ οτι έκανε καλά! Μπορεί ο καημός των οπαδών να είναι το Κύπελλο, όμως πρωταρχικός στόχος της ΠΑΕ Άρης (δηλαδή της εταιρείας) επιβάλλεται να είναι η έξοδος στην Ευρώπη.

Έξοδος στο Europa League, εκτός από το πρεστίζ (και τους βαθμούς), σημαίνει έσοδα. Εισιτήρια, τηλεοπτικά, μεγάλη «ένεση» για το μπάτζετ της νέας χρονιάς. Επιπλέον αποτελεί έξτρα κίνητρο για έναν μεταγραφικό στόχο που έχει ο Άρης ώστε να δελεαστεί και να πει το «ναι». Αν δεν υπάρχει η Ευρώπη γιατί να έρθει ένας ποιοτικός ποδοσφαιριστής στο άθλιο ελληνικό πρωτάθλημα;

Στις δηλώσεις που έκανε ο Ένινγκ μετά το πολύτιμο 1-1 στην Τρίπολη φάνηκε πως από τη διοίκηση του έχουν εξηγήσει τη σημασία της εξασφάλισης ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Τόνισε την ανάγκη η ομάδα τουλάχιστον να μην ηττηθεί.

Όπως άλλωστε δήλωσε και ο Δεληζήσης «… δεν μπορούσαμε να αφήσουμε αυτό το ματς», εννοώντας οτι οι «κίτρινοι» δεν είχαν την πολυτέλεια για πειραματισμούς κόντρα στον Αστέρα και στη συνέχεια πρόσθεσε οτι «…μπορούμε να αντεπεξέλθουμε σε συνεχόμενα παιχνίδια». Μάλλον ο αρχηγός ξέρει καλύτερα.

Ναι, μπορεί ο Άρης να έχει ένα «μαξιλαράκι» βαθμών και ένα βατό πρόγραμμα στις τελευταίες αγωνιστικές, θέλει όμως προσοχή. Ειδικά σε ένα αναξιόπιστο και «σκοτεινό» πρωτάθλημα όπως το ελληνικό.

Ο Αστέρας έπαιζε χθες ένα από τα τελευταία του χαρτιά για να μείνει σε τροχιά πλέι οφ, συνεπως θα έδινε όλα και ήταν επικίνδυνος. Αν ερχόταν ήττα, ψυχολογικά για την ομάδα θα ήταν άσχημο ενόψει του επαναληπτικού της Πέμπτης. Συν την μίρλα του κόσμου, που θα επέτεινε την κατάσταση.

Στη συνέχεια ο Άρης, όντας κουρασμένος, θα έπαιζε με την ανεβασμένη (μετά τις μεταγραφές) ΑΕΚ σε ένα ντέρμπι και όλα τα αποτελέσματα θα ήταν ανοικτά. Μετά θα έπαιζε εκτός με την δυσκολοκατάβλητη Λαμία…

Συνεπώς σωστά έκανε ο Ένινγκ και δεν ρίσκαρε. Χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση η ομάδα του, ήταν καλύτερη από την Τρίπολη και πήρε εύκολα έναν αξιόλογο βαθμό. Μπορούσε και τη νίκη αν ήταν λίγο πιο προσεκτική ή την άφηνε η διαιτησία (μπουνιά Ιγκέσιας σε Φετφατζίδη, χέρι για πέναλτι ο Πασαλίδης).

Ο βαθμός αυτός, σε συνδυασμό με τις απώλειες που είχαν όλοι οι υπόλοιποι συνδιεκδικητές των πλέι οφ, έφεραν τον Άρη σε πλεονεκτική θέση για τα πλέι οφ.

Ναι, υπάρχει η κούραση και το «κοντό» ρόστερ. Όμως από τους παίκτες που υπήρχαν στον πάγκο χθες, ποιοι είναι εκείνοι που θα ρίσκαρες να ξεκινήσεις στην 11άδα και θα είχες ασφάλεια οτι θα πάρεις, έστω, την ισοπαλία.

Να το δεχτώ για τον Ντουρμισάι. Ήταν όμως ο μόνος. Από εκεί και πέρα ο Τόνσο έχει ποιότητα, δεν έχει όμως αγωνιστικό ρυθμό μετά από τόσους τραυματισμούς. Ο Μαρτίνες, επίσης διαθέτει ποιότητα, έχει δείξει όμως οτι αποδίδει καλύτερα όταν έρχεται από τον πάγκο.

Ο Αμπού Μπα χαίρει της εκτιμήσεις του Γερμανού τεχνικού, πήρε όμως αρκετές ευκαιρίες και προς παρόν δεν έχει πείσει οτι αυτή τη στιγμή μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστη λύση ξεκινώντας στο βασικό σχήμα. Μπορεί τα επόμενα χρόνια να εξελιχθεί. Μιλάω για τώρα.

Ετσι ουσιαστικά μόνο ο «Ντούρμι» θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στην 11άδα ώστε να ξεκουραστεί ένας εκ των Λάρσον ή Ντιγκινί. Επίσης πιστεύω οι δύο τελευταίες αλλαγές έπρεπε να γίνουν νωρίτερα και όχι στο 90′. Δεν αρμόζει στον Άρη αυτός ο χειρισμός.

Ακόμη κι έτσι όμως δεν αξίζει όμως τόση μίρλα για το θέμα αυτό και όσοι το κάνετε, είστε οι ίδιοι θα «κράζατε» αν ο Ένινγκ άφηνε εκτός αρκετούς βασικούς και η ομάδα έχανε.

Ο Άρης πήρε αποτέλεσμα σε μια δύσκολη έδρα (που συνήθως έχανε) και παράλληλα διατήρησε σε καλά επίπεδα την ψυχολογία του ενόψει του «τελικού» της Πέμπτης.

ΥΓ: Για το ματς με τον Ατρόμητο θα τα πούμε τη μέρα του αγώνα