Φορμάρισμα, μομέντουμ, «χημεία», βαθμολογική διαφορά, ποιότητα ομάδας. Όλα υπέρ του τα έχει ο Άρης στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Αυτό όμως είναι και το… δύσκολο.
Ο Άρης έχει μπροστά του την ευκαιρία να γίνει ουσιαστικά «αφεντικό» στην υπόθεση Ευρώπη από την 3η κιόλας αγωνιστική. Μια τόσο μεγάλη ευκαιρία μα και τόσο δύσκολη συνάμα. Όπως και κόντρα στον Αστέρα έτσι και κόντρα στην ΑΕΚ ο «Θεός του πολέμου» έχει ένα μεγάλο ΠΡΕΠΕΙ.
Όχι φυσικά ότι και τον Χ τον «χαλάει» αν τυχόν έρθει. Πάλι «αφεντικό» ο Άρης θα είναι. Περισσότερο την «Ένωση» θα «χαλάσει» μια ενδεχόμενο ισοπαλία, καθώς εκείνη έχει ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη τους τρεις βαθμούς.
Γιατί όμως ο Άρης να μην πάρει τη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε κακό του δαίμονα, παίρνοντας καλύτερα αποτελέσματα, χωρίς να είναι καλύτερή του;
Ο Μάντζιος και οι παίκτες του πρέπει να παραταχθούν με το θράσος της ανώτερης ομάδας, αλλά χωρίς αλαζονεία και υπεροψία.
Μπορεί αυτή η ΑΕΚ να είναι ένα κακό σύνολο, μπορεί ο Χιμένεθ να έχει… χάσει τη μπάλα στα αποδυτήρια και μαζί την εμπιστοσύνη των παικτών του, όμως οι τελευταίοι μόνο κακοί δεν είναι. Ναι έχει μια… παιδική άμυνα, ικανή να φάει γκολ με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, όμως από τη μέση και μπροστά είναι επικίνδυνη.
Στο τελευταίο της δείγμα μάλιστα έβγαλε αντίδραση καθώς στο συνολικά κακό ματς με τον ΠΑΟΚ, αν μία ομάδα άξιζε να κερδίσει αυτή ήταν η ΑΕΚ. Και όχι ο δικέφαλος του Βορρά.
Ο Τάνκοβιτς (παίζοντας από τα αριστερά ήταν ο κορυφαίος της και γενικότερα δείχνει ανεβασμένος το τελευταίο διάστημα και ο «κινητήριος μοχλός» της επίθεσής της. Εφόσον εξουδετερωθεί ο Σουηδός, ο Άρης θα έχει κάνει σημαντικό βήμα στο να μη δεχθεί γκολ. Υπάρχει φυσικά και ο ποιοτικός Λιβάι Γκαρσία, όμως εδώ και αρκετά ματς είναι «αποκομμένος» από το υπόλοιπο σύνολο, ενώ και στο ματς του ΟΑΚΑ ο Σάκιτς κατάφερε να τον εξουδετερώσει απόλυτα.
Όσον αφορά τον Άρη τώρα. Η εξαιρετική του άμυνα μπορεί και πρέπει να κρατήσει στο μηδέν την ΑΕΚ, που σκοράρει σχεδόν πάντα. Ο προβληματικός αμυντικά ΠΑΟΚ τα κατάφερε προχθές.
Παράλληλα οι «κίτρινοι» πρέπει να πιέσουν από το ξεκίνημα του ματς με όλες τους δυνάμεις. Η «Ένωση» είναι πολύ ευάλωτη μεσοαμυντικά και θεωρώ ότι αν η ομάδα του Χιμένεθ πιεστεί σωστά, είναι πολύ δύσκολο να μην κάνει μοιραία λάθη.
Βεβαίως ο Άρης δεν θα πρέπει να βγει αφελώς μαζικά στην επίθεση. Θα πρέπει να «πιάσει από τη λαιμό» μεν την αντίπαλό του, έξυπνα δε. Δίνοντας δηλαδή τον κατάλληλο χώρο, ώστε ο ίδιος στη συνέχεια να μπορεί να φύγει στις αγαπημένες και φαρμακερές του αντεπιθέσεις.
Η αντίπαλός του δεν βολεύεται στην ισοπαλία και δεν μπορεί να παίξει το παιχνίδι της μαζικής άμυνας ώστε να κλέψει το ματς με μισό μηδέν. Οπως έχει κάνει στα περισσότερα ματς στο Βικελίδης τα τελευταία χρόνια.
Αυτό που πρέπει να προσέξει ο Άρης είναι να μην δεχθεί κάποιο χαζό γκολ στα πρώτα λεπτά και στη συνέχεια «τρέχει» να πετύχει την ανατροπή κόντρα σε… πούλμαν.
Αν ήμουν Μάντζιος στο συγκεκριμένο ματς θα έβαζα ό,τι πιο αθλητικό έχω. Στην επίθεση θα έβαζα τον Μάνο ή τον Μαντσίνι (σε καμία περίπτωση στα άκρα τον Αργεντίνο). Από εκεί και πέρα αν ο Ματέο Γκαρσία δεν είναι έτοιμος, στα δεξιά θα έβαζα τον Μπρούνο.
Πάντως εφόσον άφηνα τον Σίλβα στον πάγκο (επειδή αποδίδει καλύτερα ως αλλαγή) θα τον επιστράτευα νωρίς -νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο για προφανείς λόγους. Αναλόγως και την εξέλιξη βεβαίως.
Γενικότερα ο καλός Άρης είναι πολύ δύσκολο να μην κερδίσει εύκολα ή δύσκολα. Αν κάνει τα σωστά πράγματα η νίκη αυτή μπορεί αν έρθει ευκολότερα από ότι περιμένουμε.
ΥΓ: Το πρώτο αρνητικό δείγμα της νέας ΕΠΟ το είχαμε ήδη. Βγήκε αυτός ο Δημητρίου να μας πει για το πόσο δεν θέλει τους ξένους διαιτητές που μας… τρώνε τα λεφτά και φεύγουν. Και να υπεραμυνθεί των Ελλήνων που σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν, όπως χαρακτηριστικά είπε. Ενδιαφέρεται για την… καημένη ελληνική διαιτησία. Και καλά…