Παρότι έχουν περάσει αρκετές ώρες μετά το «πατατράκ» από τον Πανιώνιο, εξακολουθεί να μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να γράψω κάτι για τον μπασκετικό Άρη. Η ομάδα που αποτελεί το μεγαλύτερο brand name του ελληνικού μπάσκετ, που «απογείωσε» το μπάσκετ στην χώρα μας και που έχει μεγάλο μερτικό στις επιτυχίες των υπόλοιπων ελληνικών ομάδων (τις τελευταίες τρεις δεκαετίες) βρίσκεται στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της.
Σε ένα ματς δίχως αύριο η ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Ακόμη κι έτσι όμως κατάφερε να το γυρίσει χάρη κυρίως στον κόσμο που γέμισε το Παλέ και έκανε το Αλεξάνδρειο να «βράζει» όπως τις παλιές καλές ημέρες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τέλος ο Μαρκόπουλος από τον Άρη!
Οι παίκτες όμως αυτοί αποδεικνύεται ότι αντί να χρησιμοποιήσουν ως «ασπίδα» τους τον κόσμο, τα λάβαρα και τη φανέλα του Γκάλη που κρέμονται πάνω από τα κεφαλιά τους, λυγίζουν, «πνίγονται»… Πώς να εξηγήσεις ότι ενώ έχει γυρίσει το παιχνίδι και προηγείσαι με 78-75 τελικά κάνεις ό,τι μπορείς για να χάσεις. Ένας Άρης όπως τον ξέραμε θα «κατάπινε» αυτό τον Πανιώνιο στο τελευταίο 4λεπτο.
Πώς όμως να εξηγήσεις τις 12/24 βολές και τις 1/6 του Ντραγκίσεβιτς, τις περισσότερες χαμένες στο πιο κρίσιμο σημείο;
Έχεις φέρει το ματς εκεί που θες και δίνεις τη μπάλα που «καίει» στον Φλιώνη; Δεν ξέρω αν ήταν εντολή του Μαρκόπουλου οι κρίσιμες επιθέσεις να περάσουν στα χέρια του νεαρού γκαρντ, όμως αυτό είδαμε και το αποτέλεσμα μετράει
Εκεί η μπάλα πάει στον αρχηγό Μποχωρίδη ο οποίος έστω κι αν δεν ήταν σε καλή μέρα έπρεπε να θέσει εκείνος τον «τόνο. Είχες επίσης Μπράουν και Φιτζπάτρικ που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι καλύτερο ή αν πήγαιναν στις βολές θα ήταν σίγουρα πιο εύστοχοι.
Παπαπέτρου, Μάνος και Διαμαντής καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα του αγώνα με τον Πανιώνιο.
Μέσα σε όλα είχες και μια ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΑ ΚΑΚΗ διαιτησία από τους Παπαπέτρου, Μάνο και Διαμαντή η οποία μόνο τυχαία δεν ήταν και το αφήνω εκεί. Πραγματικά είχα να δω τόσο κακή διαιτησία από τον «αξέχαστο» τελικό του Λίντο όπου στέρησαν ένα Κύπελλο από τον Άρη.
Να σε παίζει 80-20 για τρία δεκάλεπτα (όχι με τον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό), αλλά με τον Πανιώνιο, και αυτό μέσασε ένα «φλεγόμενο» Αλεξάνδρειο. Και δεν μιλάμε για 3-4 ανάποδες φάσεις αλλά που ξεπερνούσαν κατά πολύ τον διψήφιο αριθμό!
Σιχαίνομαι να αναφέρομαι στη διαιτησία, αλλά αυτό το πράγμα σε «έβγαζε από τα ρούχα σου». Σεβασμός μηδέν απέναντι σε μια ομάδα, χάρη στην οποία πολλοί ευεργετήθηκαν φτάνοντας σε κορυφαίες θέσεις στο ελληνικό και διεθνές μπάσκετ.
Το ότι οι «κίτρινοι» δεν έπαιξαν καλά δεν σημαίνει οτι πρέπει να αδικούνται κιόλας. Άλλωστε αν 2-3 σφυρίγματά τους ήταν κανονικά τότε θα είχε κερδίσει ακόμη και χωρίς καλή απόδοση.
Ναι ο Άρης βρίσκεται πλέον σε πολύ δύσκολη θέση αγωνιστικά, ενώ σε διοικητικό επίπεδο μοιάζει έτοιμος να… σκάσει.
Δεν πρέπει όμως να τα παρατήσει. Το απαιτεί η τεράστια ιστορία του, ο κόσμος του, το «πολεμικό» DNA που διαθέτει. Ακόμη δεν τελείωσε καν ο πρώτος γύρος.
Όπως τα κατάφεραν τα προηγούμενα χρόνια ομάδες όπως ο Πανιώνιος ή το Ρέθυμνο που βρέθηκαν σε ακόμη πιο δεινή θέση και με λιγότερα παιχνίδια μπροστά τους. Ας βρει ανάλογο τρόπο να τα καταφέρει και ο Άρης…
Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του συντάκτη
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram