«Κρύα» γκολ, «κρύα» εμφάνιση, «κρύα» ήττα. Η πρώτη ήττα που γνωρίζει ο Άρης στο πρωτάθλημα αφήνει μια πικρία, κυρίως γιατί η ομάδα του Άκη Μάντζιου σου έδωσε την εντύπωση ότι δεν απέδωσε σύμφωνα με το «ταβάνι» των δυνατοτήτων της. Μικρό το κακό πάντως. Ο «Θεός του πολέμου» τα έχει πάει εξαιρετικά ως τώρα και έτσι πρέπει να συνεχίσει.
Ο Ολυμπιακός δεν έπιασε κάποια σπουδαία απόδοση, ήταν όμως ουσιαστικός και κυρίως έδειξε την κλάση και τη διαφορά ποιότητας σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος.
Το να χάνεις με δύο γκολ του Μπουχαλάκη το λες και αναπάντεχο, ωστόσο φέρεις ευθύνη για την επίτευξή τους. Κι αν το δεύτερο τέρμα είχε μπόλικη δόση τύχης, στο πρώτο ευθύνονται τόσο ο Σιαμπάνης (άργησε να κάνει έξοδο για να διώξει) και ο Σούντγκρεν που επέτρεψε στον σαφώς πιο μεγαλόσωμο Έλληνα να βρεθεί μπροστά του σε πλεονεκτική θέση.
Όσον αφορά τον σχηματισμό, ο Άκης Μάντζιος επέλεξε να αρχίσει με τρία χαφ κι ενισχυμένο κέντρο, όμως η απόδοση που είδαμε στο χόρτο δεν ήταν καλή και στα δύο μέρη του γηπέδου. Στο επιθετικό κομμάτι ο Άρης ήταν «κρατημένος» και δεν είχε «σπιρτάδα». Λες και ήθελε να πάει στο ημίχρονο με το 0-0. Δεν τον ένιωσε σχεδόν καθόλου ο Ολυμπιακός, όπως συνέβη στο δεύτερο ημίχρονο μετά τις αλλαγές.
Ουσιαστικά στα πρώτα 45 λεπτά ο «Θεός του πολέμου» απείλησε μια φορά, με εκείνο το σουτ του Ματέο Γκαρσία (ήταν και πάλι αρνητικός), ο οποίος εκτέλεσε άτσαλα.
Επιπλέον μέχρι να μπει το πρώτο γκολ, οι «κιτρινόμαυροι» αντί να πιέζουν τουλάχιστον από το ύψος της μεσαίας γραμμής, επέτρεπαν στους φιλοξενούμενους να φτάνουν έξω από την περιοχή τους. Έτσι κερδήθηκε το φάουλ από το οποίο προέκυψε το 0-1.
Από τη στιγμή που το γκολ των Πειραιωτών μπήκε σχετικά γρήγορα, ο Άρης απώλεσε το «χαρτί» του να εκμεταλλευτεί την κούραση της ομάδας του Μαρτίνς σε «βάθος» χρόνου.
Στο δεύτερο μέρος και μετά τις αλλαγές (ο Μπερτόλιο μπορούσε να μπει νωρίτερα) οι γηπεδούχοι απέκτησαν το νεύρο που δεν είχαν ως τότε. Πίεσαν, ρίσκαραν και ανάγκασαν τον Ολυμπιακό να οπισθοχωρήσει και η εικόνα του ματς άλλαξε. Σίλβα και Μπερτόλιο είχαν συμμετοχή στο γκολ και γενικότερα προκάλεσαν αρκετά προβλήματα στην καλοστημένη και συμπαγή άμυνα των αντιπάλων.
Ακόμη κι έτσι όμως, με εξαίρεση τη μείωση του σκορ στο 74′, η ομάδα του Μάντζιου δεν κατάφερε να «φτιάξει» άλλες καθαρές ευκαιρίες.
Πάντως δεν συμφωνώ με όσους λένε ότι αν ο Άρης ξεκινούσε το ματς με τον Σαντέ και Φακούντο, η εικόνα θα ήταν σίγουρα καλύτερη κι ότι η ομάδα σίγουρα θα έπαιρνε αποτέλεσμα. Μερικοί πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό ακριβώς είναι το νόημα για τους παίκτες που έρχονται από τον πάγκο. Να μπαίνουν σε συγκεκριμένο χρονικό σημείο ενός παιχνιδιού (όταν ο αντίπαλος θα είναι κουρασμένος) ώστε να αλλάξουν μια κατάσταση. Άλλωστε κι ο Ολυμπιακός με τρία χαφ ξεκίνησε.
Οκ ο Άρης δεν μας ικανοποίησε, όμως ακόμη κι έτσι, μετά το 1-2 ο Μαρτίνς πηγαινοερχόταν στον πάγκο του αγχωμένος και η ομάδα του έκανε καθυστερήσεις ακόμη και στις… καθυστερήσεις. Κι αυτό εμένα μου λέει πολλά, για την αξία του Άρη.
Γενικότερα δεν ήρθε δα κι η καταστροφή. Το να χάνεις από τον Ολυμπιακό σε ένα άδειο γήπεδο ενοχλεί, αλλά συγγνώμη, δεν φέρνει και το… τέλος του κόσμου.
Αν κάποιοι βιάστηκαν να κάνουν λόγο για πρωτάθλημα από τόσο νωρίς και τώρα έπεσαν από το «σύννεφο» είναι πρόβλημά τους. Μάλιστα οι περισσότεροι εξ αυτών είναι οι ίδιοι που με την πρώτη «στραβή» (καλή ώρα) λυσσάνε να τους αποδημήσουν όλους. Να φύγει ο ένας, να φύγει ο άλλος.
Γι αυτό και μετά από ήττες σπανίως θα διαβάσω σχόλια στο διαδίκτυο. Γιατί η αρρώστια και η ανοησία που κυκλοφορεί εκεί έξω από αρκετούς δεν παλεύεται.
Ο βασικός στόχος του Άρη ήταν και παραμένει η έξοδος στην Ευρώπη για 3η σερί σεζόν. Δεν είναι ηττοπαθές. Είναι η αλήθεια. Και για τον στόχο αυτό ο Μάντζιος και οι παίκτες του έχουν ήδη μια σπουδαία συγκομιδή κι ένα γερό «μαξιλαράκι». Αν τώρα έρθει κάτι καλύτερο στην εξέλιξη της σεζόν. καλώς να ορίσει. Κανείς δεν θα πει όχι.
Πλέον ο Έλληνας τεχνικός καλείται να διαχειριστεί την πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα. Ο Άρης μπροστά του τα οποία κάλλιστα μπορεί να κερδίσει και να συνεχίσει από εκεί που είχε μείνει πριν το Ολυμπιακό.
ΥΓ: Ο Φακούντο Μπερτόλιο αξίζει θέση βασικού, ειδικότερα όσο ο Ματέο δεν βρίσκει τον καλό εαυτό του. Πολύ καλός και ο Σάκιτς.
ΥΓ1: Αποδεικνύεται ότι αυτός ο Άρης δεν μπορεί να παίξει με αμυντικό προσανατολισμό. Ακόμη και κόντρα στον Ολυμπιακό.
ΥΓ2: Ραφίνια και Σα υποψήφιοι για τα φετινά… Όσκαρ.
Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του Αλέξανδρου Κωτάκη