Άρης το όνομά του και η μοίρα του εδώ και 106 χρόνια είναι συνυφασμένη με τα πολύ δύσκολα. Λες και τον υποχρεώνει να βρίσκεται μονίμως σε «πόλεμο» ώστε να αποδεικνύει διαρκώς ότι είναι ο «Θεός» αυτού.
Ακόμη και τα πιο ευχάριστα ο Άρης είναι σχεδόν αναγκασμένος να τα βιώνει μέσα από τις πιο σκληρές καταστάσεις.
Ποιος θα το περίμενε ότι η καλύτερη σεζόν του από το μακρινό ’80 -όταν ουσιαστικά διεκδίκησε για τελευταία φορά το πρωτάθλημα- θα ερχόταν εν μέσω κορονοϊού; Με τα γήπεδα «κλειδωμένα» και τον Αρειανό να μην μπορεί να γεμίσει τον «ναό» του (Βικελίδης) και να μην μπορεί να ακολουθήσει την ομάδα του στα εκτός;
Να μην μπορεί να βρεθεί κοντά σε αυτή την ικανότατη ομάδα και να την απολαύσει; Να μην μπορεί να τη στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις και να τη σπρώξει ακόμη πιο ψηλά από τις δυνατότητές της; Να μην μπορεί να αποθεώσει Μάντζιο και παίκτες που προσφέρουν αυτό το θέαμα και αρνούνται να χάσουν; Κόντρα σε όλους και όλα.
Εκτός των ρεκόρ που καταρρίπτει ο Άρης εντός των τεσσάρων γραμμών, φαντάζεστε αυτά που θα έσπαγαν στο κομμάτι τις κερκίδας; Τα ρεκόρ προσέλευσης και τα σερί sold out, ακόμη και σε μικρά ματς; Η κορυφαία επίδοση που σημειώθηκε ποτέ, στο Άρης-ΑΕΚ (στις 11/3/1979) με 27.500 εισιτήρια, θα μπορούσε εύκολα να καταρριφθεί. Κι ας μην είχε τότε καθίσματα.
Αντιλαμβάνεστε τη μαζικότητα των εκδρομών που θα έκανε ο κόσμος του σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και τι διαφήμιση θα ήταν αυτή για τον «Θεό του πολέμου»; Εδώ με τον Άρη να μαστίζεται από χίλια προβλήματα τα παλαιότερα χρόνια και κάτω από 15 χιλιάδες στο Χαριλάου και κάνα χιλιάρικο στα εκτός, δεν έγραφε το «κοντέρ».
Αλλά το είπαμε ότι η μοίρα του είναι «συνδεμένη» με τις πιο αντίξοες καταστάσεις. Ακόμη και η χαρά του πρέπει να περάσει μέσα από κακουχία. Όπως το 2005 όταν αγωνιζόταν στον τελικό του Κυπέλλου, έχοντας όμως βιώσει λίγες μέρες νωρίτερα το πικρό ποτήρι του δεύτερου υποβιβασμού.
Όπως το 2010 στο ΟΑΚΑ, όταν καταγράφηκε η μεγαλύτερη οπαδική εκδρομή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά δυστυχώς οι παίκτες αποδείχθηκαν κατώτεροι του μεγέθους αυτού του κόσμου. 26.500 άνθρωποι με επίσημο sold out και τέσσερα χρόνια αργότερα τον ΠΑΟΚ με τον ίδιο αριθμό εισιτήριων, να μην καταφέρνει να τα εξαντλήσει.
Ή να θυμηθώ το 2014 όταν ο ένδοξος αυτός σύλλογος αναγκάστηκε να γιορτάσει έναν αιώνα ζωής έχοντας και πάλι υποβιβαστεί;
Ας ευχηθούμε λοιπόν αυτή η ψυχοπλακωτική κατάσταση με τον κορονοϊό να τελειώσει σύντομα ώστε ο κόσμος του Άρη να βρεθεί μαζικά σε όποιο γήπεδο παίζει αυτή η ομάδα ώστε να της προσδώσει την ώθηση που μόνο εκείνος μπορεί.
ΥΓ: Πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Θόδωρο Καρυπίδη ότι με πολύ περιορισμένα έσοδα (μιλάμε για μερικά εκατομμύρια λιγότερα, όχι αστεία), όχι μόνο δεν «λύγισε» μετά την αποκλεισμό από την Κόλος, αλλά την κράτησε σε υψηλό επίπεδο και την ενίσχυσε ακόμη περισσότερο. Ότι έκανε τις σωστές επιλογές, μία εκ των οποίων φαίνεται πως είναι ο Άκης Μάντζιος. Κι ότι πιθανότατα θα την ενισχύσει κι άλλο ενόψει Ιανουαρίου.
ΥΓ1: Πολλά μπράβο και στην ομάδα μπάσκετ, η οποία τηρουμένων των αναλογιών πέτυχε έναν θρίαμβο επί του Προμηθέα. Ο Καμπερίδης έκανε πολύ καλή δουλειά μακρύ αυτό διάστημα χωρίς ματς και πρέπει να του το πιστώσουμε. 94 πόντοι, με μόλις 10 ασίστ, αλλά με 49 ριμπάουντ συνολικά (ρεκόρ), 18 περισσότερα από τους ισχυρούς Πατρινους! Και με τους δύο ποιοτικότερους παίκτες σου (Τσάλμερς, Ντράγκίσεβιτς) να είναι αρνητικοί. Αν μπορούσαμε να αλλάξουμε έστω το «5άρι»…
Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του Αλέξανδρου Κωτάκη