Ματέο Γκαρσία – Γιάννης Φετφατζίδης: Επιτέλους ο Άρης κινείται στα ευρωπαϊκά πρότυπα ώστε να παραμένει υγιής σαν εταιρεία και να αποφεύγει οδυνηρές καταστάσεις του παρελθόντος που τον οδήγησαν σε σκληρές στιγμές και σε κατηγορίες που δεν άξιζε επουδενί να βρίσκεται.
Αυτό ακριβώς γίνεται με την σπουδαία κίνηση (από όλες τις απόψεις) της αγοράς του Ματέο Γκαρσία και της ταυτόχρονης πώλησης του Γιάννη Φετφατζίδη.
Ο Άρης αποχωρίζεται με τον «Φέτφα» σε ένα χρονικό σημείο που ήταν το ιδανικό για να το κάνει. Το συμβόλαιό του έληγε και σε λίγους μήνες από σήμερα (από τον Δεκέμβρη) θα μπορούσε να μιλήσει με όποια ομάδα ήθελε.
Όλοι θα θέλαμε να ανανεώσει γιατί θα διψούσαμε για… περισσότερο από εκείνον. Η αίσθηση ότι δεν ολοκλήρωσε το έργο του στον Άρη υπάρχει δικαιολογημένα στους περισσότερους Αρειανούς.
Ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής -που οι οπαδοί των «κίτρινων» είχαν χρόνια να δουν στο «Βικελίδης»- άξιζε να συνδέσει το όνομά του με έναν τίτλο. Ή έστω με την πρόκριση της ομάδας στους ομίλους του Europa League και με μεγάλα ευρωπαϊκά ματς.
Η αλήθεια όμως και η πραγματικότητα διαφέρουν στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο από τα οπαδικά θέλω. Στον Φετφατζίδη είχε μπει το «φυτίλι» της αποχώρησης και είναι λογικό όταν ξέρεις ότι μπορείς να κάνεις ένα ηγεμονικό, τελευταίο συμβόλαιο στην καριέρα σου.
Για να ανανέωνε λοιπόν με τον Άρη θα ζητούσε τουλάχιστον μια… 700άρα ετησίως, γνωρίζοντας ότι στην Αραβία μπορεί να πάρει ακόμη και τα διπλάσια (όπως δηλαδή θα συμβεί). Η ομάδα αυτά τα λεφτά δεν μπορούσε να τα δώσει ή και να τα έδινε η προοπτική μιας πώλησης μελλοντικά (ώστε να κάνει απόσβεση) θα ήταν μικρή.
Ο Φετφατζίδης βαδίζει στα 30 και όσο ο χρόνος θα κυλούσε, μια γερή πώληση, όπως αυτή που θα κάνει τώρα ο Άρης θα ήταν πολύ δύσκολο να λάβει σάρκα και οστά. Άλλωστε στο ξεκίνημα της νέας σεζόν τουλάχιστον δεν ήταν ο ίδιος με τον «μάγο» που θαυμάσαμε όλοι πέρσι.
Έτσι η ομάδα θα εγκλωβιζόταν σε καταστάσεις εποχής Κόκε, Χαβίτο και Νάτσο Γκαρσία. Παίκτες οι οποίοι όταν έφταναν στην κορύφωση της απόδοσής τους, αντί η ομάδα να πουλάει το… βάρος τους σε χρυσό, τους ανανέωνε με υπέρογκα ποσά. Παράδειγμα τα 800.000 του Κόκε ετησίως τα οποία με την εφορία έφταναν το 1.200.000!
Κάπως έτσι ήρθε η στιγμή που ο «Θεός του πολέμου»… βούλιαξε από τα χρέη, παρότι εκείνες τις εποχές τα έσοδα του έφταναν ακόμη και τα 12-13 εκατ.
Πλέον το σύγχρονο ποδόσφαιρο επιτάσσει άλλες τακτικές, με την UEFA να επιβάλλει το Financial Fair Play. Είδατε άλλωστε τι γίνεται και στις υπόλοιπες μεγάλες ελληνικές ομάδες. Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ έχουν ισχυρότατους επενδυτές και κερδίζουν πολλά εκατομμύρια από την Ευρώπη, τις διαφημίσεις και τα τηλεοπτικά. Σε κάθε ευκαιρία όμως «μοσχοπουλούν» τους πιο εκλεκτούς τους ποδοσφαιριστές.
Ακόμη και ο πανίσχυρος Μαρινάκης που καρπώνεται εδώ και δέκα χρόνια τα εκατομμύρια του Champions League κοντεύει φέτος να παραχωρήσει όλη την… βασική 11άδα της ομάδας του.
Το θέμα βεβαίως όταν γίνεται μια τέτοια μεγάλη αποχώρηση όπως του Φέτφα, είναι ο παίκτης που θα τον αντικαταστήσει. Αν λοιπόν έφευγε ο 30χρονιος εξτρέμ και στη θέση του ο Άρης πάρει τον… φούφουτο ή εμένα, τότε καλώς θα έκαναν οι οπαδοί να φωνάζουν.
Τι κάνει όμως ο Άρης; Βάζει το χέρι στην τσέπη βαθιά και φέρνει έναν παίκτη αναλόγιου υψηλής ποδοσφαιρικής αξίας που μάλιστα έχει πολύ μεγαλύτερες προοπτικές από τον προκάτοχό του. Κι αυτό λόγω του νεαρού της ηλικίας του.
Παράλληλα είναι και θέμα δίψας και διάθεσης. Ο μεν Φετφατζίδης έδειχνε εκνευρισμένος (τρανό παράδειγμα η αντίδρασή του στην αλλαγή του από τον Τερζή στον Βόλο) με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει προσφέρει την ουσία που είδαμε πέρσι. Φυσικά τον ευχαριστούμε για τις όμορφες και σπάνιες ποδοσφαιρικά στιγμές που μας πρόσφερε. Και βεβαίως του ευχόμαστε το καλύτερο για την καριέρα του στην Αλ Κόρ.
Από την άλλη όμως ο Ματέο Γκαρσία έρχεται με μεγάλη όρεξη ώστε να ξαναγίνει ο «μικρός μάγος» που ξέραμε την προπέρσινη σεζόν. Έκανε τα πάντα προκειμένου να φορέσει και πάλι τη φανέλα του Άρη και να έρθει σε μια ομάδα και μια πόλη τις οποίες αγαπάει και τον αγαπούν. Έτσι είπε όχι στα λεφτά της Ρασίνγκ Κλουμπ, και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το κάνει ένας ποδοσφαιριστής στις ψυχρά επαγγελματικές εποχές που ζούμε.
Θεωρώ λοιπόν ότι στο «ζύγι» Ματέο – Φετφατζίδης ο Άρης βγαίνει κερδισμένος συνολικά για όλα τα παραπάνω που αναφέρω.
Γιατί μεγαλύτερη σημασία έχει ο παίκτης που έρχεται και λιγότερη εκείνος που αποχωρεί…
ΥΓ: Όλοι θα θέλαμε να δύουμε 11άδα με Ματέο, Φετφα και Γκάμα, όμως η λογική συνάδει με την κίνηση που έκανε η ΠΑΕ Άρης.
ΥΓ1: Μπορεί στη συνέχεια ο Φετφατζίδης να έβρισκε τον καλό του εαυτό του. Δεν το ξέρουμε. Μέχρι τώρα όμως, σαν να τον είχαν μάθει οι άμυνες. Εγκλωβιζόταν μεταξύ δύο και τριών αντιπάλων, συνέκλινε προς τον άξονα και τελικά η φαντασία, η ουσία και η αποτελεσματικότητα που είδαμε πέρσι χάνονταν.
Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του Αλέξανδρου Κωτάκη