Μια νίκη που τον βάζει στα πλέι οφ με «αέρα φαβορί» πέτυχε ο Άρης επί του Ολυμπιακού. Μια νίκη που ήρθε μετά από 12 χρόνια στα οποία ο «Θεός του πολέμου» δεν κατάφερνε να νικήσει. Άλλες φορές γιατί ήταν αφελής, άλλες γιατί η ποιότητα του Ολυμπιακού έκανε τη διαφορά και άλλες γιατί η διαιτησία έβαζε το χεράκι της (θυμηθείτε τα τρία πέναλτι στον πρώτο γύρο).
Αυτή τη φορά όμως τα είχε όλα. «Εξαργύρωσε» την καλή ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση που είχε αποκτήσει από τις νίκες με Ατρόμητο και Αστέρα και έδειξε ότι αυτά τα αποτελέσματα δεν ήρθαν τυχαία.
Ο Άρης δεν κέρδισε απλά τον Ολυμπιακό. Τον κέρδισε παίζοντας μπάλα, ανατρέποντας αποτέλεσμα και παρότι η ομάδα του Μαρτίνς είχε μεγάλο κίνητρο (όπως άλλωστε έλεγαν οι ίδιοι οι Πειραιώτες) για να κρατήσει το αήττητο.
Η ομάδα του Χερμάν Μπούργος βρέθηκε πίσω στο σκορ από ένα «κρύο» γκολ για το οποίο δεν φταίει μόνο ο Κουέστα, καθώς ο Σάκιτς έχασε τον Ελ Αραμπί ο οποίος αιφνιδίασε τον Ισπανό κίπερ.
Λίγοι περίμεναν μετά το 0-1 ο Άρης να πάρει έστω και την ισοπαλία. Όμως οι «κίτρινοι» παρέμειναν ψύχραιμοι, έβαλαν τη μπάλα κάτω και σιγά σιγά κυριάρχησαν στο γήπεδο «χτίζοντας» την αντεπίθεσή τους. Μετά το 0-1 του Ελ Αραμπί οι γηπεδούχοι ήταν αισθητά ανώτεροι, περιόρισαν αισθητά τον Ολυμπιακό στο Β’ μέρος και μόνο στο τελευταίο κομμάτι του ματς ανησύχησαν σε κάποιες τελικές των πρωταθλητών.
Αρχικά ήρθε η ισοφάριση, σε μια υποδειγματική αντεπίθεση που χτίστηκε από πολυ πίσω, καθως Φαμπιάνο και Σάσα έβγαλαν σε πλεονεκτική θέση τους Εντιαγέ (ασίστ) και Καμαρά (σκόρερ).
Το δεύτερο τέρμα ήρθε από ένα φοβερό φάουλ του Γκάμα το οποίο είχε καιρό να πετύχει ο Πορτογάλος και το είχε ανάγκη και ο ίδιος και η ομάδα.
Τρίτη σερί νίκη επί Μπούργος λοιπόν (με 7-1 τέρματα), ο οποίος όταν είδε τον Ολυμπιακό να κερδίζει μέτρα και να πιέζει δεν δίστασε και να «οχυρώσει» και πάλι την ομάδα του βγάζοντας τους Καμαρά, Ιτούρμπε για τους Μπεναλουάν και Ντουκουρέ.
Ατομικά τώρα Μπράμπετς και Φαμπιάνο «εκμηδένισαν» το ψηλό παιχνίδι του Ολυμπιακού, ενώ Γκάνεα (Πολύ καλές προωθήσεις, αμυντικά απροσπέλαστος), Ματίγια (ηγετική παρουσία, μοίρασε παιχνίδι κέρδισε πολλά φάουλ) αποδεικνύονται πλέον σταθερές αξίες.
Φυσικά ειδική αναφορά θα κάνω στον Αμπουμπακάρ Καμαρά ο οποίος πλέον παίζει με άλλη αυτοπεποίθηση στα τελειώματά του. Είναι έργο Μπούργος, βρήκε ο ίδιος τα πατήματά του, θα φανεί.
Από εκεί και πέρα αυτή η νίκη ήταν πάνω από όλα μια πεντακάθαρη απάντηση στην προπαγάνδα του γνωστού συστήματος, που μετά την επιστροφή των -6 βαθμών του ήρθε κι άλλη κατραπακιά.
Ολοι αυτοί που έλεγαν ότι ο Άρης, έχοντας μπει στα πλέι οφ και μαθηματικά, θα κάτσει να χάσει, ώστε ο Ολυμπιακός να διατηρήσει το αήττητο. «Να έπεσε η απόδοση στο Χ» έλεγαν οι «έξυπνοι» και τώρα που πήραν μία ακόμη απάντηση, παραμένουν κρυμμένοι.
Όποιος άλλωστε είδε το ματς καταλαβαίνει το πόσο καθαρή ήταν η ανατροπή του Άρη. Το φάουλ του Γκάμα δεν πιανόταν με τίποτα καθώς «ξύρισε» τα αυτιά παικτών στο τείχος, ενώ στη συνέχεια ο Ολυμπιακός είχε 1-2 μαρς ευκαιρίες για την ισοφάριση.
https://youtu.be/oXWQ5xWLVk0
ΥΓ: Ο Άρης χρίζεται φαβορί στα πλέι οφ όχι από τους Αρειανούς, αλλά από τους αντιπάλους του. Αρκεί να δει κανείς τις εκτιμήσεις των ρεπόρτερ της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού.
ΥΓ2: Νίκη στο Βικελίδης και επί των τριών μεγάλων της Αθήνας. Κάτι που είχε να συμβεί από το 1995!
ΥΓ 3: Με 45 βαθμούς μπαίνει ο Άρης στα πλέι οφ. Τους 23 τους κέρδισε στον πρώτο γύρο, ενώ στον δεύτερο πρόσθεσε 22, εκ των οποίων 9 στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές.
ΥΓ4: Τι είναι αυτός ο Τζοβάρας ρε παιδί μου. Ο κλασικός Έλληνας διαιτητής που πάει με τον δυνατό επειδή φοβάται. Χάρισε μια καθαρή δεύτερη κίτρινη στον Καρβάλιο (η αλλαγή του από τον Μαρτίνς τα είπε όλα), ενώ εκνεύρισε γενικότερα ένα ολόκληρο γήπεδο με τις αποφάσεις του ακόμη και σε απλές φάσεις. Δεν καταλαβαίνω τη λογική του Κλάτενμπεργκ να βάλει στην τελευταία αγωνιστική Έλληνες διαιτητές ενώ την προηγούμενη είχε βάλει σχεδόν σε όλα τα ματς ξένους! Μάλλον του… τελείωσαν τα λεφτά.
ΥΓ5: Όλα τα αήττητα τελειώνουν στο Βικελίδης. Κάπου στα 51 ματς ήταν του ΠΑΟΚ κι έπεσε τεσσάρα και τώρα του Ολυμπιακού.