Να αντιμετωπιστεί ως δολοφονία και όχι ως αυτοκινητικό δυστύχημα

Κανονικά μετά την εμφατική επικράτηση του Άρη στο ντέρμπι θα έπρεπε τις αμέσως επόμενες ημέρες να αναφερόμαστε σε αγωνιστικά θέματα και πώς η ομάδα του Ένινγκ θα «χτίσει» πάνω σε αυτό το αποτέλεσμα ώστε να γίνει καλύτερη.

Δυστυχώς όμως το τραγικό γεγονός της δολοφονικής επίθεσης που δέχθηκε ο Βούλγαρος οπαδός επιβάλλει να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο και όχι με τη μπάλα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Θέμα σε μεγάλα ξένα ΜΜΕ ο θάνατος του Βούλγαρου οπαδού

Δεν γράφω αυτό το άρθρο προκειμένου να στοχοποιήσω οπαδούς συγκεκριμένης ομάδας καθώς αν το έκανα θα ήμουν το ίδιο κάφρος με αυτούς που προέβησαν σε αυτή τη δολοφονική επίθεση.

Η οπαδική βία δεν έχει «χρώματα» και όποιος παίρνει το μέρος του ενός ή του άλλου, το κάνει είτε από συμφέροντα ή προσωπικό χουλιγκανισμό που τον χαρακτηρίζει.

Σίγουρα από κάποιους οπαδικούς «στρατούς» τα περιστατικά είναι πιο συνηθισμένα και πιο άγρια. Όμως στην Ελλάδα που ζούμε  ποιοι μπορούν να βγάλουν την «ουρά» τους εκτός από τέτοια κατάπτυστα συμβάντα που σημειώνονται εντός κι εκτός γηπέδων;

Το σημείο που πρέπει να σταθούμε στο συγκεκριμένο περιστατικό είναι κατά τη γνώμη μου το εξής: Με έκπληξη μου βλέπω ότι οι Αρχές προσπαθούν να διαπιστώσουν αν ο θάνατος του άτυχου παιδιού προήλθε πρώτα από τον ξυλοδαρμό που δέχθηκε από τους δράστες ή αν προκλήθηκε από το αυτοκίνητο που τον χτύπησε στη συνέχεια.

Αν αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια θέλουν να τη διαλευκάνουν προκειμένου να έχουν ακριβή εικόνα για τα αίτια θανάτου του οπαδού εντάξει. Αν όμως αυτό παίξει ρόλο προκειμένου οι δράστες να πέσουν σε πιο «μαλακή» ποινή τότε θα είναι εξοργιστικό.

Ούτε νομικός είμαι ότι δικαστής ούτε νομοθέτης. Όμως «παραθυράκια» σε τέτοιες αποτρόπαιες επιθέσεις δεν θα πρέπει να υπάρχουν στον νόμο. Ο νόμος θα πρέπει να είναι αμείλικτος με τους δράστες και κυριολεκτικά να τους τσακίζει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – ΑΣ Άρης: «Ανεπίτρεπτο να κυκλοφορούν οπαδοί που σκορπούν τον θάνατο»

Αν κάποιοι δηλαδή κυνηγούν ένα άτομο σε ένα βουνό και αυτός στην προσπάθειά του να ξεφύγει πέσει και σκοτωθεί από γκρεμό τότε τι σημαίνει; Ότι μεγαλύτερος βάρος ευθύνης πέφτει στο θύμα; Επειδή δηλαδή οι δράστες δεν θα τον έχουν καν ακουμπήσει επειδή απλά δεν τον πρόλαβαν;

Έτσι ακριβώς πρέπει να αντιμετωπιστεί και η περίπτωση του Βούλγαρου φίλου του Άρη. Οι δράστες πρέπει να δικαστούν ως ΦΥΣΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ και όχι απλά ως ηθικοί αυτουργοί (ή και πιο ανώδυνα). Έτσι και μόνο έτσι θα αποτελέσει παράδειγμα ώστε οι επόμενοι κάφροι να μείνουν απλά στην σκέψη μιας τέτοιας επίθεσης.

Το δεύτερο σημαντικό θέμα ότι ένας από τους δύο συλληφθέντες φέρεται να είναι γιος αστυνομικού (γυναίκα) που υπηρετούσε, μέχρι πρότινος, στην Υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς Χώρους, της Διεύθυνσης Ασφαλείας Θεσσαλονίκης. Πληροφορία που αν μη τι άλλο προκαλεί σοκ για τις επιλογές που κάνουμε σε καίριες θέσεις του κοινωνικού κράτους, βάζοντας τον… λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Επίσης πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο για «ραντεβού θανάτου», αλλά για δολοφονική επίθεση σε ανθρώπους που κάθονταν αμέριμνοι κι έπιναν τον καφέ τους.

Το θετικό είναι ότι υπάρχουν συλληφθέντες οι οποίοι και αναμένεται να δώσουν στοιχεία και για τους υπόλοιπους συνεργούς τους ώστε να πληρώσουν όλοι όσοι φέρουν ευθύνη.

Αυτό το περιστατικό ας γίνει αφορμή να  μπει ένα τέλος σε αυτόν τον μακρύ κατάλογο της βίας και ας ξεμπροστιάσουμε όλοι μαζί (ο καθένας από τη θέση του) όσους προσπαθούν να συγκαλύψουν τέτοια περιστατικά (ομάδες, ΜΜΕ, Αρχές, δικαστικές και αστυνομικές).

Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του συντάκτη