Σε έναν κομβικό αγώνα που είχε τεράστιο κίνητρο για τη νίκη, ο Άρης παρουσίασε έναν κάκιστο πρόσωπο και γνώρισε μια οδυνηρή ήττα που, ας ελπίσουμε, δεν θα του στοιχίσει την έξοδο στην Ευρώπη.
Σε μια βραδιά που όλα ήταν με το μέρος του. Έπαιζε στην έδρα του, μπροστά στον κόσμο του, απέναντι σε μια ομάδα που δεν «καιγόταν» και με τα αποτελέσματα σε Γιάννενα και το ΟΑΚΑ να έχουν έρθει «κουτί».
Κι αντί να δούμε έναν Άρη να «μασάει σίδερα», είδαμε το ακριβώς αντίθετο. Ένας Ολυμπιακός που τα έδωσε όλα (και καλά έκανε) κι έναν Άρη με το γνωστό άνευρο πρόσωπο το οποίο όταν το παρουσιάζει είναι αποκρουστικός.
Αν κάποιος παρακολουθεί τους «κιτρινόμαυρους» χρόνια, καταλαβαίνει από το πρώτο πεντάλεπτο τι θα δει. Δεν έχει σημασία ποιος είναι στη διοίκηση, στον πάγκο ή στο ρόστερ. Ξέρεις πως ο Άρης σήμερα δεν θα κερδίσει.
Αν στη Λεωφόρο είδαμε απάθεια στο πρώτο μέρος, τουλάχιστον εκεί υπήρχαν ως δικαιολογία η αποβολή του Καμαρά, αλλά και ο μη καταλογισμός πέναλτι στον χέρι του Βέλεθ. Απόψε δεν υπάρχει καμία δικαιολογία και κανένα ελαφρυντικό.
Με μια νίκη έκανες τεράστιο άλμα για την Ευρώπη, καθώς θα πήγαινες στο +3 από την ΑΕΚ και μετά θα κοιτούσες ακόμη και τη 2η θέση. Μάλιστα θα είχες το δικαίωμα ακόμη και να ηττηθείς από την Ένωση στο Βικελίδης. Αλλά… καταστροφή.
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς υπάρχουν τόσο τεράστιες διαφορές στην απόδοση από παιχνίδι σε παιχνίδι. Από τη μία νικάς στο ΟΑΚΑ την ΑΕΚ και στο «καπάκι» τον ΠΑΟΚ με πειστικότατες εμφανίσεις και από την άλλη παρουσιάζεσαι «χώμα» με ΠΑΣ Γιάννινα, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό.
Και σήμερα δεν ήταν μόνο το άνευρο έως αδιάφορο πρόσωπο. Ήταν οι πολύ κακές συνεργασίες και οι επιλογές σε ό,τι καλό προσπαθούσε να δημιουργήσει η ομάδα του Μπούργος μπροστά. Λανθασμένο τάιμινγκ στις πάσες, παίκτες σούταραν όταν δεν έπρεπε αντί να δώσουν σε συμπαίκτη τους που ήταν σε πλεονεκτική θέση και γενικά μια «χημεία» πολύ κακή.
Έβλεπες τον Ιτούρμπε στη Λεωφόρο να τα δίνει όλα και να είναι ηγετικός και τον έβλεπες σήμερα να τα κάνει σχεδόν όλα λάθος. Για τον Ματέο Γκαρσία δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο.
Πώς είναι δυνατόν να χάνεις κεφαλιά από τον 38χρονο Αβραάμ Παπαδόπουλο ή να μην μπορείς να απειλήσεις τον Μπαγκαλιάνη;
Και δύο παρατήρησες για τον Μπούργος. Από τη στιγμή που σου λείπει ο Καμαρά που είναι ο μοναδικός καθαρός φορ που εμπιστεύεσαι γιατί πρέπει σώνει και καλά να παίξεις πάλι 4-4-2. Έτσι ο Άρης έπαιξε με δύο επιθετικούς χωρίς να είναι επιθετικοί.
Επίσης ο Εμπακατά έπαιξε αριστερό μπακ για μόλις δεύτερη φορά στην καριέρα του στα 75 παιχνίδια που έχει δώσει ως τώρα.
Τέλος πάντων, ακόμη κι έτσι ο Άρης μπορεί να βγει στην Ευρώπη, τα ματς πλέον όμως με ΑΕΚ και ΠΑΣ είναι τελικοί, ενώ και στην Τούμπα πρέπει πλέον να πάρει θετικό αποτέλεσμα.
ΥΓ: Απολύτως δικαιολογημένες οι αποδοκιμασίες του κόσμου στο φινάλε. Στηρίζει, «ματώνει» οικονομικά κα έρχεται με όλη του την καλή διάθεση να βοηθήσει στο γήπεδο. Και βλέπει το σημερινό. Μπορείς να τον κακίσεις…
ΥΓ1: Είναι που ο Ολυμπιακός θα έδινε και τα δύο ματς των πλέι οφ στον Άρη ώστε να βγει Ευρώπη, όπως μας έλεγαν. Για μία ακόμη φορά η προπαγάνδα ισοπεδώθηκε ολοκληρωτικά.
ΥΓ2: Κάποιοι παίκτες δείχνουν ότι δεν μπορούν να έχουν μια συνέχεια σε καλές εμφανίσεις. Τα ίδια βλέπαμε με Μάντζιο, τα ίδια και με τον Μπούργος. Άρα δεν φταίνε οι προπονητές.