Επιτέλους ο Άρης έβγαλε αντίδραση! Εξαιρετικής σημασίας νίκη, δύο γκολ, αρκετές ακόμη ευκαιρίες και μηδέν παθητικό, απέναντι στην πιο φορμαρισμένη ομάδα αυτή τη στιγμή στο πρωτάθλημα.
Όχι η νίκη αυτή δεν ξεπλένει τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από τη Λαμία, όμως μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική για την εξέλιξη της σεζόν.
Ο Άρης οφείλει αυτό το σπουδαίο αποτέλεσμα να το εκμεταλλευτεί και να πατήσει πάνω του ώστε να στοχεύσει στην Ευρώπη. Τίποτα δεν τελειώνει τόσο νωρίς και το πως ολοκληρώνεις μια σεζόν έχει τεράστια σημασία.
Είναι άλλωστε στο DNA της ομάδας ως «Θεός του πολέμου» να μην τα παρατά, ειδικά τώρα κάποιοι την θεωρούσαν «τελειωμένη». Η έξοδος στην Ευρώπη για 4η σερί φορά θα είναι κάτι αξιόλογο, έστω και αν αυτή τη στιγμή στους περισσότερους από εσάς δεν λέει πολλά μετά την «ξενέρα» στο Κύπελλο.
Οσον αφορά την εμφάνιση στο Αγρίνιο δεν ήταν σούπερ, οι κίτρινοι όμως παρουσίασαν σημάδια βελτίωσης. Είδαμε συνεργασίες, είδαμε καποιες καθετες πάσες, είδαμε αρκετά καλή ανάπτυξη και διάθεση. Ναι, γκολ στη ροή του αγώνα δεν ήρθε (αν και οι ευκαιρίες που έφτιαξαν ήταν πολλές), η ομάδα όμως για να κερδίσει τα δύο αυτά πέναλτι αναπτύχθηκε σωστά.
Στα αρνητικά η αμυντική λειτουργία που δεν ενέπνεε ασφάλεια, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Ο Άρης επέτρεψε στον Παναιτωλικό να πιάσει έναν έντονο και πιεστικό ρυθμό, αντιμετωπίζοντας πολλά προβλήματα από τον Καρέλη. Στο δεύτερο ήταν πιο συμπαγής όμως και απειλήθηκε σαφώς λιγότερο, τόσο από τον φορμαρισμένο Έλληνα φορ όσο και γενικότερα από τον αντίπαλό του.
Ατομικά τώρα ο Γκάνεα και Ματίγια (επιτέλους ένα πέναλτι με αυτοπεποίθηση), ήταν στους κορυφαίους, ενώ και ο Εντιαγέ ήταν βελτιωμένος. Μπράβο και στον Σιαμπάνη που μετά το γκολ-μαχαιριά στη Λαμία (για το οποίο δεν ευθύνεται μόνο εκείνος) βρήκε τα αποθέματα να είναι και πάλι θετικός. Πρέπει όμως να βελτιώσει τις εξόδους του.
Αναφορά και στον Καμαρά για το πέναλτι που μετά το χαμένο στη Λαμία, έδειξε χαρακτήρα και ζήτησε να εκτελέσει το δεύτερο στο Αγρίνιο.
Οσον αφορά τώρα το πρώτο πέναλτι για το οποίο κλαίγονται κάποιοι, διαβάσατε στο Sportime πως ήταν καθαρότατο. Ναι μεν σε πρώτη ματιά φαίνεται κομμάτι τραβηγμένο, όμως αν το δείτε από την κάμερα πάνω από την περιοχή θα δείτε το εξής: Ο Φλόρες βάζει το χέρι του στη μέση του Εντιαγέ και με τη φόρα που έχει ουσιαστικά τον «σέρνει» και τον ρίχνει μέσα στην περιοχή καθώς το κάνει παρατεταμένα.
Βεβαίως τα γνωστά άβουλα, πληρωμένα «φερέφωνα», μας ενημέρωσαν πως δεν υπάρχει παράβαση. Φαίνεται ήταν πάλι έτοιμοι να βγάλουν την καθοδηγούμενη αρρώστια τους κατά του Άρη όμως η «διπλάρα» στο Αγρίνιο τους έκανε καταπιούν αμάσητα τα πληκτρολόγιά τους. Έτσι άρχισαν άλλο τροπάρι με κλάμα και οδυρμό περί… συστήματος και εύνοιας του Άρη!!! Εκείνος που το εμπνεύστηκε αξίζει βραβείο για μεγαλύτερη μ@λ@κί@ της δεκαετίας.
Αρκετά όμως ασχοληθήκαμε μ’ αυτούς. Το σημαντικό είναι οτι μετά και τις γκέλες των ανταγωνιστών του ο Άρης έφερε και πάλι στα χείλη των οπαδών του τη λέξη ελπίδα. Παράλληλα έκανε τους αντιπάλους του να ρωτάνε και να ανησυχούν. Το βλέπεις στις εκπομπές, στο διαδίκτυο, παντού. Δεν πρέπει λοιπόν να το αφήσει ανεκμετάλλευτο.
Μπροστά του πλέον είναι η ΑΕΚ (Τετάρτη 2/2, 19:30) ματς το οποίο αποτελεί μια τεράστια ευκαιρία ώστε να πετύχει την ολική επαναφορά.
ΥΓ: Ο Παναιτωλικός και ο Αναστασίου μου ήταν συμπαθητικοί, αλλά πολύ κλάψα ρε παιδί μου. Από το πρώτο λεπτό «τρώγονταν με τα ρούχα τους» και έκαναν σαν αφιονισμένοι.
ΥΓ1: Αυτό που έκανε ο Ματίγια μετά το πέναλτι δεν ήταν χειρονομία προς την κερκίδα. Ήθελε να πει ότι διαθέτει… κότσια.
ΥΓ2: Φέρτε πίσω τους 6 κλεμμένους βαθμούς και θα τότε θα δείτε τι θα πει πανικός.