O κύριος Ένινγκ κέρδισε την ανανέωση με το «σπαθί» του!

Ένινγκ Η ανανέωση του συμβολαίου του Μίχαελ Ένινγκ προσωπικά με χαροποίησε. Ο Άρης οδεύει προς τη νέα σεζόν με τον προπονητή που θα τελειώσει την τρέχουσα, κάτι το οποίο του απλοποιεί την στελέχωση του επόμενου ρόστερ.

Ο 54χρονος τεχνικός, ως γνήσιο τέκνο της Γερμανικής σχολής, διακατέχεται από σοβαρότητα και αρχές που μια ελληνική ομάδα έχει ανάγκη. Παράλληλε με δεδομένο την μεγάλη αποχή του από τους πάγκους δείχνει «διψασμένος» να πετύχει στην καριέρα του. Και ο εξίσου «διψασμένος» Άρης του δίνει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία.

Με όσα είδαμε από το ντεμπούτο του στο ματς με την Ξάνθη ως σήμερα, ο Ένινγκ έπεισε ότι άξιζε να του δοθεί ένα νέο συμβόλαιο. Πλέον θα έχει τη δυνατότητα να «χτίσει» τη δική του ομάδα από το καλοκαίρι και να κάνει τις δικές του επιλογές και εισηγήσεις. Είτε αυτό αφορά τη στελέχωση του ρόστερ ή του τεχνικού τιμ, είτε διάφορα άλλα οργανωτικά θέματα. Και φυσικά για όλα αυτά θα κριθεί στο τέλος.

Βεβαίως ευχή όλων είναι να μπορέσει να δημιουργήσει την ομάδα του χωρίς το μπαν της FIFA έτσι ώστε να έχει τα χέρια λυμένα και να κρατήσει/προσθέσει αυτούς που εκείνος θέλει.

Επί των ημερών του ο Άρης έπαιξε καλό ποδόσφαιρο στα περισσότερα ματς, με τον Γερμανό να αλλάζει σταδιακά το 4-2-3-1 του Παντελίδη σε 4-4-2 ή 4-4-1-1. Ακόμη κι αν οι «κίτρινοι» δεν έπαιρναν το νικηφόρο αποτέλεσμα (όπως πχ με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ) σου άφηνα μια «γλυκιά» γεύση. Έδειχναν ότι έπαιζαν μπάλα, ότι είχαν δυνατότητες και ότι ήταν ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης.

Φυσικά ο Ένινγκ έχει και τα αρνητικά του και τα… κολλήματά του όπως όλοι οι προπονητές. Επιμένει στην ίδια 11άδα και δύσκολα αλλάζει πρόσωπα στο αρχικό σχήμα. Παράλληλα αρκετές φορές έχει δείξει αργά αντανακλαστικά και δεν προβαίνει γρήγορα σε αλλαγές ώστε διορθώσει πράγματα εφόσον ένα ματς έχει «στραβώσει».

Μην ξεχνάμε όμως αυτός ξέρει καλύτερα από όσα βλέπει στις προπονήσεις και επιπλέον η ομάδα δεν ήταν δική του. Έτσι από τη στιγμή που θα έχει τη δυνατότητα να φτιάξει τον Άρη όπως θέλει, ενδεχομένως να πηγαίνει και πιο «βαθιά» στον πάγκο του πλέον.

Από εκεί και πέρα μπορεί κάποιος να πει ότι οι «κίτρινοι» τερμάτισαν με το… ζόρι στην 6η θέση της κανονικής περιόδου και ότι η διαφορά που τους χωρίζει ακόμη και από τον προβληματικό Παναθηναϊκό είναι πολύ μεγάλη.

Μην ξεχνάμε επίσης τα δεδομένα που συνάντησε ο Ένινγκ. Εκτός του ότι ανέλαβε μεσούσης της περιόδου, είδε την ομάδα του να δέχεται μεγάλο κυνηγητό από τη διαιτησία, η οποία επιπλέον ήταν και η μοναδική που δεν μπόρεσε να ενισχυθεί τον Ιανουάριο.

Ακόμη κι έτσι έχει ουσιαστικά εξασφάλισε τη συμμετοχή της στην Ευρώπη (για να είναι… 1000% σίγουρη θέλει την 5η θέση στα πλέι οφ), ενώ έχει αρκετές πιθανότητες πρόκρισης και στο Κύπελλο.

Θεωρώ ότι ασφαλέστερα συμπεράσματα για τον Ένινγκ θα μπορέσουμε να βγάλουμε από εδώ και πέρα και μη ξεχνάμε το δυνατό «χαρτί» που έχει στο πλευρό του ο Γερμανός. Αναφέρομαι φυσικά στον Χαριστέα που είναι ο ιδανικός ώστε να τον κατατοπίζει και να τον ενημερώνει για όλα όσα χρειάζεται να ξέρει γύρω από τον Άρη και το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα.

Ο 54χρονος προπονητής ήταν εξ αρχής θετικός στο να παραμείνει στην ομάδα καθώς του άρεσε και το πρότζεκτ και η ζωή στην Ελλάδα. Δεν είπε όμως έτσι εύκολα το «ναι», ζητώντας κάποια πράγματα τα οποία θεωρούσε απαραίτητα για την διευκόλυνση του έργου του. Καρυπίδης και Χαριστέας τον έπεισαν και έτσι συνεχίζουν μαζί (τουλάχιστον) για έναν ακόμη χρόνο.

ΥΓ: Ώστε υπάλληλος της ΕΠΟ έχασε το έγγραφο της ποινής της FIFA ε; Τόσο ανίκανοι ή τόσο ύποπτοι; Δεν ξέρεις τι να πεις.

ΥΓ1: Με τα όποια λάθη του ή τις ολιγωρίες του ο Καρυπίδης αποδεικνύει ότι είναι επενδυτής και μεγαλομέτοχος και όχι διαχειριστής όπως οι προκάτοχοί του. ΙΚΑ κι εφορία έχουν πληρωθεί μέχρι… σεντ, ενώ σιγά σιγά καταβάλλονται και οι υπόλοιπες εκκρεμότητες όπως τα οφειλόμενα στους παίκτες. Μην ξεχνάμε και την πρόσφατη ΑΜΚ που έγινε στην ΠΑΕ. Όλα αυτά σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομικά περίοδο όπως αυτή του κορονοϊού όπου δεν υπάρχουν έσοδα από πουθενά. Διαχρονικά στον Άρη τα παραπάνω δεν είναι αυτονόητα.

Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του Αλέξανδρου Κωτάκη