Τρεις ακόμη σπουδαίους βαθμούς έβαλε στο «σακούλι» του ο μόνος πρώτος Άρης, «εξαργυρώνοντας» και… τυπικά το μεγάλο «διπλό» που είχε πάρει επί του Παναθηναϊκού προ τη διακοπής. Αυτό που κρατάω είναι ο «κυνικός» τρόπος με τον οποίο η ομάδα του Άκη Μάντζιου πήρε αυτό το «τρίποντο».
Κάτι που εδώ και χρόνια αναζητεί ο Άρης ο οποίος διαχρονικά στην ιστορία του έχει αποδειχθεί αφελής πάμπολες φορές, ακόμη και σε παιχνίδια που παίζει καλά.
Το κυριότερο είναι ότι η ομάδα αυτή τη στιγμή παίρνει «τρίποντα» ενώ ακόμη απέχει πολύ από το μάξιμουμ των δυνατοτήτων της. Καινούργιος προπονητής, πολλοί νέοι ποδοσφαιριστές, με τους τρεις εκ των οποίων να προορίζονται για βασικοί (Ματέο Γκαρσία, Μπεναλουάν και πιθανότατα και ο Σίλβα), αλλά ακόμη να βρίσκονται μακριά από το 100% της ετοιμότητάς τους.
Φυσικά αν ο Άρης συνεχίσει να παίζει με τη «φωτιά» θα το πληρώσει κάποια στιγμή. Δεν μπορείς όμως να μην είσαι αισιόδοξος όταν βάζεις στο τραπέζι τα παραπάνω δεδομένα.
Παράλληλα «ανοίγοντας» τη διαφορά από τους διώκτες του, τους φορτώνει με άγχος, ενώ ακόμη και οι Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ βλέπουν ότι έχουν και έναν τέταρτο «πόλο» για να ανησυχούν.
Στα του ματς, μία μεγάλη φάση έκανε η ομάδα στο πρώτο μέρος, μία γκολάρα έβαλε με τον σπουδαίο Μπρούνο Γκάμα, που μας αποδεικνύει συνεχώς ότι άξιζε την ανανέωση συμβολαίου.
Από εκεί και πέρα στο δεύτερο μέρος δεν μου άρεσε η οπισθοχώρηση απέναντι σε έναν αντίπαλο με περιορισμένες δυνατότητες. Μάλιστα με τον Απόλλωνα να «καίγεται» για το γκολ της ισοφάρισης, περίμενα μια πιο εύκολη επικράτηση παίζοντας έξυπνα στην κόντρα. Δεν το είδαμε όμως.
Πάντως για να είμαστε ειλικρινής μπορεί να υπήρξε μια κάποια ανησυχία, όμως επί της ουσίας ο Άρης δεν κινδύνεψε. Φάσεις δεν δέχθηκε και αυτό που δείχνει ότι υπάρχει βελτίωση στην αμυντική λειτουργία, στην συνεννόηση των παικτών και στο τακτικό κομμάτι.
Η μόνη φάση που απειλήθηκε ήταν αυτή του 70′, όταν ο Σλίβκα σούταρε ανενόχλητος από το ύψος της περιοχής, όμως εν τέλει το γκολ ακυρώθηκε (ορθότατα) ως οφσάιντ.
Επίσης θέλω να κάνω αναφορά και σε μερικούς άλλους παίκτες πλην του Γκάμα. Ο ένας είναι ο Σούντγκρεν που χρησιμοποιήθηκε σε όλο το ματς (έστω κι αν αυτό έγινε λόγο της απουσίας του Γκάνεα) και ήταν από τους διακριθέντες. Ο Σουηδός έβγαλε νεύρο, πάλεψε και γενικότερα δειχνει διάθεση να αρπάξει την ευκαιρία που του δίει ο Μάντζιος.
Ο δεύτερος στον οποίο θα σταθώ είναι ο Μπερτόλιο. Μπορεί μερικές φορές να είναι ατομιστής,μπορεί να τελειώματά του να είναι άσχημα, όμως καταφέρνει να γίνεται καταλυτικός. Οπως και χθες. Η «ποδιά» με την την οποία αφήνει.. σύξυλο τον προσωπικό του αντίπαλο προτού πασάρει στον Γκάμα, ήταν το… μισό γκολ. Επίσης το ξεπέταγμά του δεν το διαθέτει κανείς άλλος από το ρόστερ.
Τρίτος στον οποίο κάνω αναφορά είναι ο Σάκιτς ο οποίος παρότι έπαιξε στην άλλη πλευρά, κατάφερε να είναι από τους κορυφαίους. Δείχνει ότι είναι πολυεργαλείο που μπορεί να καλύψει διάφορα κενά.
Εξάλλου στο ροτέισον μπήκε πλέον και ο Κάτσε που έρχεται να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο τον ανταγωνισμό στα χαφ και να δυσκολέψει την τελική επιλογή του Μάντζιου.
Ο 50χρονος τεχνικός θα πρέπει γενικότερα να καταλήξει σε μια βασική 11άδα, ώστε η ομάδα να αποκτήσει την κατάλληλη «χημεία» και τους αναγκαίους αυτοματισμούς.
Βεβαίως με ένα τόσο «γεμάτο» ρόστερ το έργο του Μάντζιου θα είναι πολύ δύσκολο και εδώ είναι που θα κριθεί η ικανότητα και η προσωπικότητά του. Πρέπει να βρει τον τρόπο ώστε να κρατήσει τις ισορροπίες κυρίως για όσους θα μένουν τις περισσότερες φορές απ’ έξω και σίγουρα δεν θα τους αρέσει.
Δεν ξέρω αν η αλλαγή του Τζέγκο με τον Σάσα στο 58′ ήταν προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή να ικανοποιηθεί και ο Βραζιλιάνος. Σε κάθε περίπτωση το θετικό είναι ότι επιτρέπονται πέντε αλλαγές γεγονός που «βάζει στο παιχνίδι» περισσότερους παίκτες.
ΥΓ: Παρατηρώ διαφορά στην χρήση του VAR επί ηγεσίας του Κλάτενμπεργκ στην ΚΕΔ, σε σχέση με την εποχή Περέιρα. Δεν είμαι σίγουρος ότι πέρσι, ο Άρης θα δικαιωνόταν από τον Καραντώνη στις δύο επίμαχες φάσεις του Β΄ μέρους απέναντι στον Απόλλωνα. Πάντως και να μην υπήρχε οφσάιντ στο πέναλτι που ζήτησαν οι απολλωνιστές, παράβαση δεν υπάρχει. Ο Μουνιέ τινάζεται λες και τον… χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ ο Δεληζήσης έκανε προσπάθεια να τον αποφύγει. Το ότι ο Τζήλος έστειλε τον διαιτητή στο VAR δείχνει την ανικανότητά του.
ΥΓ1: Θετικές εντυπώσεις μου άφησε η «απόδοση» του νέου γενικού αρχηγού Θωμά Ναζλίδη. Από τα μικρόφωνα περνούσαν οι έντονες φωνές διαμαρτυρίας του στις αμφισβητούμενες φάσεις, διεκδικώντας διαρκώς το δίκαιο του Άρη. Το γεγονός μάλιστα ότι στο τέλος αποβλήθηκε κιόλας δείχνει οτι έκανε καλά τη δουλειά του. Ετσι θέλει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Να μην τους αφήνεις δευτερόλεπτο, αλλιώς σε… έφαγαν.
ΥΓ2: Οι δεν… ασχολούμαι τρελαίνονται με τον Άρη της κορυφής. Τώρα έγιναν μέχρι και Απόλλωνας Σμύρνης ανακαλύπτοντας διαιτητική αδικία εις βάρος της… νέας τους ομάδας.
Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του Αλέξανδρου Κωτάκη