Ο σταθερά ανοδικός Άρης, αλλά και ο Τερζής που δεν έγινε… Πάρντιου σε δύο ματς

Για μια ομάδα όπως ο φετινός Άρης που δεν έχει καταφέρει να δικαιώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν, όταν κάνει δύο σερί νίκες, αυτό από μόνο του είναι κάτι σημαντικό και ελπιδοφόρο. Ειδικά αν αυτές έρχονται και με καλό ποδόσφαιρο που σε πείθει οτι αυτή η βελτίωση συνιστά και τις πραγματικές ικανότητες της ομάδας. Ο Τόλης Τερζής έχει φυσικά το μερίδιό του, όμως δεν θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε όπως τον Άλαν Πάρντιου.

Ούτε ο Τερζής ξαφνικά είναι καλύτερος του πολύπειρου Άγγλου τεχνικού, ούτε όμως και ο Πάρντιου ήταν άχρηστος επειδή δεν «κόλλησε» με το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Άλλωστε ο Βρετανός είχε να αντιμετωπίσει δύσκολες συνθήκες, με μια ομάδα που είχε κενά στο ρόστερ, πολλούς τραυματισμούς, αποχωρωσεις (σημαντικότερη του Μαντσίνι) και που όταν ήρθαν οι μεταγραφές δεν είχε τον χρόν0 να τις «μπολιάσει» γιατί έφυγε . Συν τοις άλλοις αντιμετώπισε μια ασυνήθιστα μεγάλη διακοπή (αυτή του Μουντιάλ) που εν τέλει αποδείχθηκε πως δεν βοήθησε τον Άρη.

Προσωπικά ήμουν αντίθετος στο να φύγει μεσούσης της περιόδου ο Πάρντιου (και κάθε προπονητής), όμως αυτό έγινε και τώρα έχουμε Τερζή. Έναν άνθρωπο που θεωρώ οτι δεν πρέπει να παραμείνει πρώτος προπονητής και για του χρόνου, αλλά που είναι ο ιδανικός για τις ειδικές καταστάσεις, όπως αυτές που περνάει ο Άρης ως το τέλος της σεζόν.

Συνεπώς πρέπει να στηριχτεί ακόμη κι αν στα επόμενα ματς τα αποτελέσματα (δυστυχώς οι περισσότεροι στην Ελλάδα κρίνουν με το αποτέλεσμα) δεν είναι τόσο «γλυκά» οπως αυτά με ΟΦΗ και Ατρόμητο.

Ο σταθερά ανοδικός Άρης, αλλά και ο Τερζής που δεν έγινε… Πάρντιου σε δύο ματς

Το σημαντικό όμως είναι πως ο Τόλης Τερζής, κατάφερε να δείξει πράγματα και άμεσα. Άλλαξε την ψυχολογία έβαλες κάποιες αρχές που δεν βλέπαμε και τώρα που βρίσκουν ρυθμό Νταρίντα, Ρουπ και Καμαρά, ο Άρης πλησιάζει τις πραγματικές δυνατότητές του. Αν το σκεφτείτε καλά δύο 32χρονοι που ήταν εκτός ρυθμού (ο Τσέχος και ο Γερμανός) κατάφεραν να δώσουν πράγματα που δεν βλέπαμε μέχρι και πριν λίγες εβδομάδες από την Αρη. Κι αυτούς ακόμη τους χαρακτηρίζαμε… κουλούς όταν ήρθαν.

Αν και κομμάτι συντηρητικός ο κόουτς ο κ Τερζής, βλέπουμε έναν Άρη που παράγει ποδόσφαιρο, που βάζει πολλούς παίκτες στην αντίπαλη περιοχή (γιατί Νταρίντα, Ρουπ και Καμαρά έχουν τη νοοτροπία, την κλάση και τα τρεξίματα να το κάνουν) και που όταν το κάνεις αυτό θα σκοράρεις. Πλέον το κάνει και ο Ματέο, γι αυτό και κόντρα στον Ατρόμητο έβαλε γκολ από «ριμπάουντ».

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Άρης έβαλε τρία γκολ στο Ηράκλειο και δύο κόντρα στην ομάδα του Περιστερίου και μας φάνηκαν λίγα! Από την άλλη δεν λείπουν κάποια διαστήματα στα οποία η ομάδα «σβήνει» εντελώς και δίνει δικαίωμα στον αντίπαλο να πιστεύει οτι μπορεί να σου κάνει την ζημιά.

Οπως κόντρα στον Ατρόμητο που ήταν ένα ματς που ήταν για 3,4-0 και όμως έληξε με αγχωτικό τρόπο. Αυτό είναι απόρροια κάποιων παικτών που από ένα σημείο και μετά κουράζονται πολύ (εδώ θέλει νωρίτερα αλλαγές από τον προπονητή), αβίαστων λαθών (η μπάλα από κάποιους γυρίζει αδικαιολόγητα προς τα πίσω) αλλά κυρίως από έλλειψη αυτοπεποίθησης. Φαίνεται πως ο Άρης στην «δίψα» του να κρατήσει ένα αποτέλεσμα κλείνεται πίσω υπερβολικά και επιτρέπει σε ομάδες που ως τότε της είχε «εγκλωβίσει» στα καρέ τους, να του δημιουργούν καταστάσεις στην δική του περιοχή.

Ο Άρης όμως μπήκε πλέον στις σωστές «ράγες»και με το πρόγραμμα ως το τέλος της κανονικής περιόδου να ευνοεί (Λαμία εκτός, ΠΑΣ Γιάννινα εκτός) μπορεί να μπει στα πλέι οφ με «φόρα» και προκαλέσει δυσάρεστες «εκπλήξεις» στους υπόλοιπους μεγάλους.

ΥΓ: Ο τεχνικός διευθυντής του Άρη Ρόμπερτ Παλίκουτσα πιάνει δουλειά από την Τρίτη καθώς έρχεται πλέον για μόνιμη εγκατάσταση. Ξεκινά λοιπόν -μαζί με τον Τερζή- η αξιολόγηση του υλικού, μεταγραφικοί στόχοι που θα απασχολήσουν την ομάδα για του χρόνου και γενικότερα η οργάνωση του τμήματος. Να δούμε τι θα γίνει και με το θέμα προπονητή κι αν πρόκειται να έρθει νέος, καλό θα είναι να έρθει από τα πλέι οφ ώστε να παρακολουθήσει την ομάδα σε δυνατά ματς.

ΥΓ1: Διαιτητές έλεγαν σε πηγαδάκια ότι κακώς ο Ζαμπαλάς και το VAR ακύρωσαν το πρώτο γκολ του Ματέο Γκαρσία, καθώς όπως εξηγούσαν «…ο αμυντικός (Κεσχρίντα) αποκρούει τη μπάλα από την κεφαλιά του Καμαρά χωρίς να επηρεάζεται από τον επιτιθέμενο του Άρη (Ρουπ), ο οποίος δεν κάνει καμία κίνηση να παίξει τη μπάλα. Άλλωστε ούτε ακουμπάει τη μπάλα και δεν έχει συμμετοχή στη φάση».

ΥΓ2: Μ’ αρέσει που ο προπονητής του Ατρόμητου κ. Κόουλμαν υποστήριξε οτι όχι απλά η ομάδα του άξιζε την ισοπαλία, αλλά… έστω αυτήν! Δηλαδή άξιζε ακομη και τη νίκη έτσι οπως το λέει. Οταν όμως δεν τους βάζει 3-4 γκολ ενώ μπορείς, είπαμε δίνεις δικαίωμα.

ΥΓ3: Ο Άρης έκανε το δύσκολο (καλές μεταγραφές το χειμώνα με Νταρίντα, Ρουπ και Καμαρά) και αστόχησε στο ευκολότερο που είναι η καλοκαιρινή ενίσχυση. Τώρα και με τον τεχνικό διευθυντή ελπίζουμε να υπάρχει μια μέση κατάσταση, χωρίς φυσικά να σημαίνει οτι δεν θα υπάρχουν αστοχίες και πάλι. Εδώ κάνουν λάθη ομάδες όπως η Σίτι, η Παρί και η Μπαρτσελόνα.

ΥΓ5: Λουτσέσκου και ΠΑΟΚ συνεχίζουν το κλάμα για δυο φάσεις που αδικήθηκαν αλλα δεν λένε για τις 10 φορές που ευνοήθηκαν με κορυφαία το καθαρό επιθετικό φάουλτ του Κουλιεράκη στον Πίρσμαν στο ΠΑΟΚ – Άρης. Άλλα όπως και ο Ολυμπιακός όταν μάθεις στην εύνοια μετά το 50-50 ή κάποια φάση που μπορεί να σε αδικήσουν χτυπάνε άσχημα.