Σαν έτοιμος από καιρό! Ο Όμηρος Νετζήπογλου υπέγραψε το πιο «γλυκό» τέλος σε μια μαρτυρική χρόνια για τον Άρη!
Ο Όμηρος Νετζήπογλου δικαιολόγησε απόλυτα τον «θόρυβο» που έγινε γύρω από το όνομά του το τελευταίο διάστημα κι έτσι ο Άρης πρέπει να αισθάνεται χαρούμενος που τον «έδεσε» στο ρόστερ του με πολυετές συμβόλαιο.
O γεννηθείς στις 18/11 του 2002 νεαρός τελείωσε με 22 πόντους, (4/4β., 6/9διπ., 2/3τριπ.), 4ριμπ., 3ασ., 2 κλ., 1κοψ κσι 5 κερδισμένα φάουλ σε 29 λεπτά συμμετοχής (25 ranking)! Σε ένα ματς δύσκολο και σημαντικό για την ομάδα του.
Σπανίως βλέπεις τέτοια αρχηγική εμφάνιση στα πρώτα επαγγελματικά παιχνίδια ενός παίκτη. Ειδικά αν αγωνίζεται σε μια τόσο μεγάλη ομάδα όπως ο Άρης. Που έχει πίεση, που έχει απαιτήσεις ακόμη κι αν βρίσκεται στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας του.
Έβλεπες το πώς έπαιζε ο Νετζήπογλου από το πρώτο λεπτό του ματς και δεν μπορούσες να καταλάβεις ότι αυτός ο παίκτης κάνει ουσιαστικά ντεμπούτο.
Ήξερε πότε να σουτάρει από μακριά, αλλά και πώς να τελειώσει από κοντά με ντράιβ. Έπαιξε και άμυνα, βάζοντας τα χέρια του στη «φωτιά» με κρίσιμα ριμπάουντ, κλεψίματα, ακόμη και σωτηρία τάπα. Επιπλέον; Δεν φοβόταν μήπως κάνει το λάθος και γενικότερα έδειξε υψηλό μπασκετικό IQ.
Όταν μάλιστα στο δεύτερο ημίχρονο έκανε αρκετά λεπτά να πάρει προσπάθεια, σε έκανε να τον αποζητάς ώστε να πάρει τη μπάλα αυτός και να τελειώσει το ματς. Όπως και το έκανε με ένα μεγάλο τρίποντο από τη γωνία!
«Ψυχρό» αίμα γενικότερα ο μικρός και πάνω από όλα απολαυστικά θρασύς! Το στοιχείο που κάνει έναν παίκτη από απλά καλό, μεγάλο.
Θα ακουστεί ίσως υπερβολικό, αλλά μου θύμισε το ίδιο πάθος και αέρα που είχαν ο Παναγιώτης Λιαδέλης όταν πρωτοεμφανίστηκε με τον Άρη και ο Κώστας Σλούκας όταν πριν μια δεκαετία φόρεσε για μια σεζόν τα «κιτρινόμαυρα». Το έβλεπες ότι θα γίνουν σπουδαίοι.
Θα θυμάστε ένας ματς στην Πυλαία στο οποίο ο Σλούκας αν και 21 ετών πήρε τον Άρη από το χέρι και με μεγάλη εμφάνιση και σουτ τον οδήγησε σε νίκη επί του ΠΑΟΚ. Δεν καταλάβαινε ούτε από την κρισιμότητα του ματς, ούτε από την κερκίδα που έβραζε. Ανάλογα στοιχεία μας δείχνει τώρα και ο Νετζήπογλου.
Φυσικά δεν πάω να χρίσω τον Νετζήπογλου Λιαδέλη με το καλημέρα, αλλά μην μου πείτε ότι μέσα στη μαυρίλα του τωρινού Άρη και γενικότερα του ελληνικού μπάσκετ δεν αποτέλεσε μια αχτίδα φωτός; Σε ένα πρωτάθλημα που έχει ξεφτίσει εδώ και χρόνια και με τις καραβιές των μισθοφόρων αμερικανών να έρχονται και να φεύγουν, το ελληνικό μπάσκετ έχει ανάγκη από καλούς Έλληνες παίκτες.
Και ο Όμηρος φαίνεται να είναι ένας από αυτούς. Πρέπει φυσικά να δουλέψει πολύ, να κρατήσει χαμηλά το κεφάλι, να φτιάξει το σώμα του και την τεχνική του. Και βεβαίως να αποδείξει σε διάρκεια ότι αντέχει τη φανέλα μιας ομάδας όπως ο Άρης.
Η πρώτη γεύση που μας άφησε όμως ήταν όμως απολαυστική…
ΥΓ: Για τον Άρη της επόμενης σεζόν θα τα πούμε σε άλλο μπλογκ. Εφόσον όμως λυθούν τα μπαν το ρόστερ θέλει… βόμβα. Εκτός από τους δύο μικρούς (Σιδηροηλία και Νετζήπογλου) και τους Κουζέλογλου, Σλαφτσάκη (για το πάθος του), προσωπικά δεν θα κρατούσα κανέναν άλλο παίκτη.