Τέσσερις φορές έχει αντιμετωπίσει φέτος την ΑΕΚ ο Άρης και στις τρεις εξ αυτών ηταν ανώτερος. Στη μία που δεν ήταν (στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου), ηττήθηκε με το ισχνό 2-1, αλλά χρειάστηκε να γίνουν τραγελαφικά πράγματα, με δύο περιστατικά που συνιστούσαν… μαρς οριστική διακοπή της αναμέτρησης.
Ο Άρης φεύγει για δεύτερη φορά την τρέχουσα σεζόν από το ΟΑΚΑ με ισοπαλία η οποία έχει «γεύση» ήττας και αυτό καταδεικνύει πολλά.
Ομολογώ ότι πριν το ματς θεωρούσα ότι το πιθανότερο ήταν να κάνουμε μια αξιοπρεπή εμφάνιση η οποία όμως θα συνοδευόταν από αρνητικό αποτέλεσμα, το οποίο διόλου θα πείραζε τους «κίτρινους».
Κάτι η σημασία του ματς της Τετάρτης (24/6), κάτι του ότι η ΑΕΚ είχε πολύ μεγαλύτερο κίνητρο για τη νίκη καθώς κυνηγά τη 2η θέση στα πλέι οφ.
Κι όμως η ομάδα του Μίχαελ Ένινγκ με διέψευσε με «εκκωφαντικό» τρόπο. Όπως τους περισσότερους οπαδούς του, ειδικά εκείνους που… μιρλιάζουν στην κάθε στραβή.
Τι να πεις κανείς για το σπουδαίο αυτό 2-2; Οτι οι μισοί και παραπάνω παίκτες έπαιξαν σε διαφορετική από τη φυσική τους θέση; Οτι στο 8′ και το 25′ έχασες τους Βέλεθ καI Ούγκο Σόουζα, με τον Ισπανό να είναι αναντικατάστατος για τις θέσεις των στόπερ; Ότι η ομάδα αναγκάστηκε να αλλάξει σχηματισμό δύο και τρεις φορές μέσα στο ίδιο παιχνίδι εξαιτίας των παραπάνω; Ή ότι αγωνίστηκε χωρίς τον βασικό επιθετικό της (Ιντέγε) και τον βασικό αριστερό μπακ της (Κόρχουτ);
Κι όμως, όχι μόνο δεν… χαμπάριασε από τις δυσκολίες αυτές, αλλά κατάφερε να πείσει όσους είδαν το ματς οτι αν ένας από τους δύο αντιπάλους άξιζε τη νίκη, αυτή ήταν σίγουρα ο Άρης. Στο Β’ μέρος ο «Θεός του πολέμου» κέρδισε τις εντυπώσεις κι έτσι η μέτρια παρουσία του Α’ «σβήστηκε» με τον καλύτερο τρόπο.
Δεν έχει τόση σημασία να αναλύσουμε το παιχνίδι, όσο το να αναδείξουμε τα κέρδη που ήταν πολλά. Οι «κίτρινοι» κέρδισαν σε ψυχολογία απέδειξαν ότι έχουν πάρει τον «αέρα» των αντιπάλων τους και παράλληλα τους προκάλεσαν «τριγμούς» (η σκληρή κριτική των οπαδών τους στους στο διαδίκτυο έδινε κι έπαιρνε).
Ακόμη πρέπει να σταθούμε στο φορμάρισμα του Κουέστα, αλλά και στο γεγονός οτι ο Άρης διαθέτει παίκτες που αν και μοιάζουν παραγκωνισμένοι, έχουν την ποιότητα να έρθουν από τον πάγκο και να κάνουν τη διαφορά.
Τέτοιοι το βράδυ του Σαββάτου ήταν ο Νίκο Μαρτίνες και ο Μάρτιν Τόνσο που έφτιαξαν ένα καταπληκτικό δεύτερο γκολ.
Στα αρνητικά δεν θέλω να σταθώ καθώς τα ελαφρυντικά για την ομάδα του Ένινγκ είναι πολλά και τα αναφέρω παραπάνω. Απλά θα αναφερθώ μόνο το αχρείαστο μαρκάρισμα του Τόνσο στον Ολιβέιρα (το σώμα του Πορτογάλου είχε τέτοια κλίση που δεν μπορούσε να σκοράρει από εκείνο το σημείο) που μας στέρησε από μια τεράστια νίκη.
Ο Άρης πάει στον «τελικό» της Τετάρτης έχοντας λάβει ένα γερό «ντοπάρισμα» και στο χέρι του είναι να το εκμεταλλευτεί. Βεβαίως λάθη στην άμυνα όπως τα σημερινά δεν θα πρέπει να επαναληφθούν, καθώς η ομάδα του Καρέρα είναι ιδιαίτερα ποιοτική μπροστά και ικανή να κάνει γκολ με ευκολία. Ακόμη κι ένα γκολ στο ματς του «Βικελίδης» μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο.
Γενικότερα επειδή δεν μου αρέσει να κάνω τα άσπρα μαύρα, καθόλη τη διάρκεια της σεζόν η ΑΕΚ έχει δείξει μεγαλύτερη σταθερότητα από εμάς και παράλληλα διαθέτει μεγαλύτερο βάθος. Από την άλλη όμως πιστεύω πως ο Άρης έχει αδικήσει τον εαυτό του αρκετά και πως η διαφορά των 18 βαθμών που χωρίζουν τις δύο ομάδες, δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική διαφορά δυναμικότητας.
ΥΓ: Η απώλεια του σκληροτράχηλου Βράνιες είναι εμφανής για την ΑΕΚ. Σβάρνας, Οικονόμου και ο «εύθραυστος» Τσιγκρίνσκι να μην μπορούν να την καλύψουν. Ο Άρης διαθέτει ποιότητα μπροστά και την Τετάρτη πρέπει να κάνει πάνω από ένα γκολ.
ΥΓ1: Σημαντική όμως και η απώλεια του Βέλεθ για εμάς. Φέτος ο Ισπανός είχε αποφύγει τους πολλούς τραυματισμούς (εν αντιθέσει με πέρσι) και βρήκε το πιο ακατάλληλο ματς για να τραυματιστεί.
ΥΓ2: Όσο ο Μάνταλος μιλάει περισσότερο από ότι παίζει μπάλα, τόσο το καλύτερο για τον Άρη.
ΥΓ3: Ο Ντιγκινί είναι και πάλι εδώ. Όχι μόνο μπήκε στην αποστολή, αλλά αγωνίστηκε και για ένα ημίωρο. Χρήσιμο ότι ο Γάλλος ενεργοποιήθηκε και πάλι λίγες μέρες πριν το ματς της χρονιάς.