Θα μας τρελάνει αυτός ο Άρης! Εκεί που στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν έλεγες ότι η ομάδα δεν βλέπεται, κάνει αυτές τις δύο τεράστιες νίκες και σε αφήνει με το στόμα ανοικτό.
Και δεν αναφέρομαι τόσο στις νίκες επί της Λάρισας κι επί του Ηρακλή (με 76-54), όσο κυρίως στην εμφάνιση και τις τεράστιες διαφορές με τις οποίες ήρθαν. Ένας Άρης με μια άμυνα «τρομακτική» άμυνα, η οποία «κατάπιε» κάθε αντίπαλο ατού και κατέστρεψε κάθε επιθετικό πλάνο.
Και έρχεσαι και λες είναι η ίδια ομάδα που στα περισσότερα ματς χάνει με σχεδόν κάτω τα χέρια, τι άλλαξε; Επιμένω ότι οι «κιτρινόμαυροι» έχουν χτυπητές αδυναμίες και σοβαρές «κακοτεχνίες» στον σχεδιασμό τους (ελέω των μπαν), ενώ αρκετοί δεν μπορούσαν να σηκώσουν αυτή τη φανέλα. Όμως…
Είναι εμφανές ότι μέσα από τις συνεχείς προπονήσεις βρέθηκαν ρόλοι και «χημεία». Είναι εμφανές ότι παίκτες που ήταν σε κακή σωματική και φυσική κατάσταση (όπως οι Ντραγκίσεβιτς και Τσάλμερερς) βρήκαν καλύτερο ρυθμό. Είναι εμφανές ότι αφήνοντας τα κρούσματα κορονοϊού και κάποιους τραυματισμούς πίσω, ο Σάββας Καμπερίδης μπόρεσε να περάσει πράγματα τα οποία θέλει.
Σε αυτά προσθέστε την αποχώρηση του αρνητικότατου Σούλερ, του οποίου ο χρόνος μοιράστηκε στους υπόλοιπους περιφερειακούς. Ετσι κάποιοι παίκτες παίζοντας περισσότερο, απέκτησαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, όπως για παράδειγμα ο Δημήτρης Φλιώνης (28 λεπτά σήμερα) ο οποίος τόσο με τη Λάρισα όσο και με τον Ηρακλή ήταν εκ των κορυφαίων. Οκτώ ποντοι, οκτώ ριμπάουντ(!), 3 ασίστ, 1κλ. και 1μπλοκ από τον νεαρό γκαρντ, που ήταν καταλυτικός.
Όταν ένας τόσο μικρόσωμος παίκτης κατεβάζει οκτώ «σκουπίδια» καταλαβαίνει τότε γιατί η ομάδα κυριάρχησε στον τομέα αυτό με 35 συνολικά ριμπάουντ, 10 εκ των οποίων επιθετικά. Καλές τοποθετήσεις, μπλοκ-άουτ στον αντίπαλο και αυτό ήταν!
Γενικότερα η ομάδα έβγαλε μια τρομερή ενέργεια στην άμυνα (αποσυντόνισε τελείως τους Χάτσερ, Χέιγκινς. Χάνλαν) και μετά τους μόλις 52π. που δέχθηκε με την Λάρισα απόψε δέχθηκε μόλις 54!
Παράλληλα ο Καμπερίδης «τιμώρησε» τη ζώνη που έπαιξε σε μεγάλο μέρος ο Σκουρτόπουλος, με τους παίκτες του «Αυτοκράτορα» να γράφουν 9/23 τρίποντα (39%), τα περισσότερα στην μαγική 3 περίοδο!
Ήταν τότε που ο Άρης κράτησε στο μηδέν τον «Γηραιό» για 6’36’’, τρέχοντας ο ίδιος στο διάστημα αυτό σερί 13-0, για να ξεφύγει με 51-29 και λίγο αργότερα με 58-32 (+26)!!!
Σημείο «κλειδί» βεβαίως ήταν η αντιμετώπιση του Καββαδά. Με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα στο οποίο τον ανέλαβε ο Σλαφτσάκης (έμπνευση που δεν βγήκε), στο υπόλοιπο ο Άρης έβαλε δύσκολα στον θηριώδη σέντερ. Με συνδυασμένες άμυνες και ρίχνοντας πάνω του τα ψηλά κορμιά που διαθέτει (Ντραγκίσεβιτς, Χαριτόπουλο, Μιλοσεβιτς), τον κούρασε, τον εκνεύρισε (υπέπεσε σε 5 λάθη) και δεν του επέτρεψε να κάνει μεγαλή ζημιά.
Την ίδια ώρα ο αθλητικός και πολύ πιο ταχύς Κουζέλογλου «πλήγωνε» τον Καββαδά στην επίθεση, είτε με μπασίματα, είτε με σουτ από την περιφέρεια, καθώς ο δεύτερος δεν μπορούσε να ακολουθήσει.
14π. από λάθη αντιπάλου, 20π. στη ρακέτα, 14π. από δεύτερες ευκαιρίες ο Άρης. Κι όλα αυτά με οργανωμένες επιθέσεις, καθώς οι πόντοι από αιφνιδιασμό ήταν μόλις 5π.
Τέλος λοιπόν στο θέμα της παραμονής, με τον Άρη να έχει πλέον το δικαίωμα να κοιτάει για ένα πλασάρισμα στα πλέι οφ.
Ολα αυτά φυσικά δεν λένε τίποτα για μια ομάδα με την ιστορία που κουβαλά ο Άρης. Το βασικό είναι η ομάδα να «καθαρίσει» επιτέλους από τα χρέη και να μην υπάρξει άλλη χρονιά με μπαν. Πρέπει ο «Αυτοκράτορας» να αρχίσει να διεκδικεί στόχους. Γιατί δεν αντέχεται άλλο αυτό το πράγμα με σωτηρίες στο παρά πέντε, με εράνους και γενικότερα με εξαθλίωση.
Βλέπεις όμως από την άλλη τι δυναμική κουβαλά αυτή η φανέλα. Αν και το ξέρεις πάντοτε σε εκπλήσσει ευχάριστα γιατί διαπιστώνεις ότι όσα χρόνια κι αν κυλήσουν, όσο χαμηλά κι αν φτάσει αυτός ο σύλλογος η αύρα και η μπασκετοσύνη που το DNA του φέρει διατηρούνται αναλλοίωτα.
Εναν Μάκη Αγγελόπουλο να είχε και με αυτόν τον κόσμο και τη δυναμική δεν θα διεκδικούσε απλά το πρωτάθλημα. Απέναντι σε αυτόν τον Παναθηναϊκό θα μπορούσε να το πάρει!
ΥΓ: Όλα τα λεφτά μια κίνηση α λα… Ολάζουον που έκανε στο 4ο δεκάλεπτο Ντραγκίσεβιτς, με την οποία «χάζεψε» τον προσωπικό του αντίπαλο και σκόραρε. Δεν τον έχουμε δει να αγωνίζεται στα νιάτα του και με τα σωστά κιλά, αλλά καταλαβαίνεις πόσο μπάσκετ ξέρει. Ειδικά σε αυτή τη Basket League με το τόσο χαμηλό επίπεδο, αν ήταν 25 ετών θα έκανε… πάρτι.
ΥΓ1: Απαράδεκτο αυτό που γίνεται με τον κόσμο στο Ιβανώφειο. Κάθε φορά έχει καμία 150-200 άτομα. Αν είναι έτσι ανοίξτε τις πόρτες σε όλα τα γήπεδα. Κορονοϊός δεν υπάρχει εκεί; Οι διαιτητές και οι παρατηρητές τι κάνουν;