Άντε μετά από όλα αυτά, εσύ υγιή οπαδέ, να πάρεις το καφεδάκι σου και τα σποράκια σου και να πας γήπεδο το σαββατοκύριακο. Σε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Ή καλύτερα μάλλον όλα τα ίδια μένουν για κάποιες ομάδες.
Δεν έχει νόημα να εστιάσουμε μόνο στην τωρινή κατάσταση καθώς η λογική των δύο μέτρων και δυο σταθμών ίσχυε πάντα στην χώρα μας. Απλά πλέον όσο τα χρόνια περνούν τα πράγματα γίνονται πιο σκληρά για όσους αδικούνταν πάντα και πιο «μαλακά» για όσους ευνοούνταν κατ’ εξακολούθηση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αλ. Κωτάκης: Πώς να αισθάνονται άραγε οι άλλες ομάδες;
Θυμάμαι την υπόθεση του Άρη με τα δελτία που στοίχισε στους «κίτρινους» τον πρώτο τους υποβιβασμού.
Με πόσο στόμφο κάποιοι (παράγοντες, δημοσιογράφοι, οπαδοί) κουνούσαν το δάχτυλό τους προς τον… κακό Αρη για το «έγκλημα» που έλεγαν ότι έκανε. Τελικά ο «Θεός του πολέμου» την πλήρωσε πανάκριβα, καθώς δεν έχασε απλά κάποιο καλύτερο πλασάρισμα στη βαθμολογία, ούτε έχασε κάποια έξοδο στην Ευρώπη. Οδηγήθηκε σε υποβιβασμό και ουσιαστικά σε μαρασμό με τις επιπτώσεις να τον κυνηγούν για πολλά πολλά χρόνια.
Δεν υπήρχε ούτε κάποια αλλαγή της απόφασης, ούτε αύξηση των ομάδων που ζητούσαν τότε ο Άρης και οι οπαδοί του.
Ναι, με την ψυχρή εφαρμογή τον νόμων σωστά επιβλήθηκε η ποινή που του είχε επιβληθεί.
Όταν όμως βλέπεις ότι τα επόμενα χρόνια, για πολύ πιο σοβαρές περιπτώσεις (από επεισόδια μέχρι θέματα ιδιοκτησίας) οι ποινές που επεβλήθησαν ήταν (επιεικώς) «χάδι», είναι να μην αισθάνεσαι αδικημένος και απογοητευμένος;
Και δεν είναι μόνο η περίπτωση του Άρη, αλλά και πολλών άλλων ομάδων; Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ηρακλής ο οποίος ουσιαστικά οδηγήθηκε σε διάλυση για… δυσφήμιση του αθλήματος.
Γενικότερα, εδώ και αρκετά χρόνια η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει περιέλθει σε μια τοξικότητα και μια σήψη που δεν δείχνει να έχει γυρισμό. Όσες συναντήσεις και να κάνουν οι επιτελείς του με τους εκπροσώπους των FIFA και UEFA. Αφού δεν θέλουν να βρεθεί λύση πραγματικά.
Είμαι σίγουρος ότι αυτή τη κατάσταση βρίσκει αντίθετους και τους οπαδούς που οι ομάδες τους ευνοούνται. Αναφέρομαι στους υγιώς σκεπτόμενους που είναι και η πλειοψηφία και η οποία πλέον δεν πατά στο γήπεδο ή δεν ασχολείται καθόλου.
Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά αφορούν το ποδόσφαιρο! Σκεφτείτε τι συμβαίνει σε άλλα ζητήματα, σε κοινωνικό, πολιτικό και γεωγραφικό επίπεδο που επηρεάζουν και αφορούν πραγματικά τις ζωές μας. Τι «παίζεται» από πίσω.
Το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικότερα είναι για να ομορφαίνει τις ζωές μας. Είναι το δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα στην καθημερινότητα κάθε ανθρώπου για τον ψυχαγωγεί. Στην Ελλάδα το έχουν καταντήσει «πόλεμο».
Με τι κουράγιο τώρα, εσύ υγιή οπαδέ, να περιμένεις να έρθει το σαββατοκύριακο για να πάρεις την παρέα σου να πάτε γήπεδο; Αξίζει;
Διαβάστε εδώ όλα τα μπλογκ του συντάκτη
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram