Με εμφατικό τρόπο άφησε πίσω την ήττα από τη Λαμία ο Άρης. Μια ήττα η οποία -συμφωνώ με τον Μάντζιο- ήταν αποτέλεσμα του κάκιστου αγωνιστικού χώρου.
Μόλις ο Άρης βρήκε καλό γήπεδο (όπως το Βικελίδης και παρά τη βροχή που άρχισε ), ήταν και πάλι η ομάδα την οποία απολαύσαμε στο πρώτο μισό της σεζόν. Απέναντι στο 5ο καλύτερο σύνολο του πρωταθλήματος (και με μόλις 3 ήττες πριν το ματς) ήταν κυρίαρχος, έβγαλε εξαιρετικές συνεργασίες και ατομικές ενέργειες, ενώ δεν απειλήθηκε σχεδόν καθόλου.
Κόντρα στον Βόλο ο Άρης πέτυχε δύο γκολ, άξιζε περισσότερα και το κυριότερο ήταν ότι έδειξε αντίδραση. Και όταν μια ομάδα έχει τον χαρακτήρα και την ποιότητα να δείχνει αντίδραση μετά από ένα κακό αποτέλεσμα μην τη φοβάσαι.
Η ομάδα του Μάντζιου αντέδρασε μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό (0-3 στην ΑΕΛ), δεν εφησύχασε μετά τη νίκη επί του ΠΑΟΚ (0-3 στον ΟΦΗ) και τώρα με τους Βολιώτες.
Στο χθεσινό (7/1) ματς Μάντζιος έβαλε τον Γκάμα ως δεκάρι και αρχικά ο Άρης χρειάστηκε λίγο χρόνο για να βρει τα πατήματά του (είχε φλύαρη κατοχή). Όταν όμως τα βρήκε (από το 1-0 και μετά) δεν είχε πρόβλημα και κυριάρχησε.
Ο σκόρερ Σάσα ήταν και πάλι εκ των διακριθέντων και όταν στον Βραζιλιάνο δίνεται ένας πιο επιθετικός ρόλο είναι πιο αποτελεσματικός. Επίσης ο Μπερτόγλιο είτε ξεκινάει βασικός, είτε έρχεται από τον πάγκο (όπως χθες) καταφέρνει να γίνει πολύτιμος. Στους διακριθέντες και ο Γκάνεα (εξαίρεση το λάθος του στην ευκαιρία του Περέα) «αρχοντικός» ο Μπεναλουάν και γενικότερα η άμυνας που «κατάπιε» την επίθεση του Βόλου.
Στο δεύτερο μέρος η κίνηση του Άκη Μάντζιου να «δέσει» το κέντρο με τρία χαφ (Τζέγκο), να βάλει στην κορυφή τον Μαντσίνι και δεξιά τον Μπερτόγλιο (αμφότεροι τρέχουν και μαρκάρουν), ήταν αποδοτική και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Με την παρατήρηση ότι μπορούσε να έρθει λίγο νωρίτερα.
Στα αρνητικά οι πολλές χαμένες ευκαιρίες. Είναι κρίμα να δημιουργείς τόσες και τόσο καθαρές φάσεις και να μην πετυχαίνεις περισσότερα γκολ. Με καλύτερα τελειώματα ή έναν επιθετικό γκολτζή ο Άρης θα μπορούσε να βρίσκεται στο 2-0 από το μισάωρο και στη συνέχεια να… πίνει καφέ.
Στις «παραφωνίες» ο «φλύαρος» Ματέο Γκαρσία (είχε πάντως πολύτιμη συμβολή στο 1-0) και ο Σαντέ Σίλβα. Ο Πορτογάλος όσο απολαυστικός είναι στην ντρίμπλα και την κίνηση στο ανοιχτό γήπεδο, άλλο τόσο χαλάει τη «μαγεία» που ίδιος έφτιαξε με τις άστοχες τελικές του.
Ο Άρης συνεχίζει όπως πριν τις γιορτές, μείωσε την απόσταση από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, ενώ την αύξησε από τον τρίτο ΠΑΟΚ. Φυσικά και οι Πειραιώτες είναι ξεκάθαρο φαβορί για τον τίτλο (και πολύ δύσκολα θα τον χάσουν) όμως ρωτάω κάτι απλό.
Σε σχέση με όσα βλέπουμε από τον Άρη και τους ΑΕΚ, ΠΑΟΚ φέτος, αν υπάρχει μια ομάδα που μπορεί να ακολουθήσει τους Πειραιώτες, μήπως είναι ο «Θεός του πολέμου»;
ΥΓ: Αρνητικά αποτέλεσμα θα ξανάρθουν για τον Άρη. Η σεζόν είναι μεγάλη. Βλέπετε όμως ότι η ομάδα έχει αξία, χαρακτήρα και ποιότητα και μπορεί άμεσα να επανέρχεται. Οπότε η κριτική να είναι στοχευμένη και με επιχειρήματα για να είναι εποικοδομητική και όχι ισοπεδωτική. Κάντε πέρα όσους προσπαθούν να αποδομήσουν τους πάντες σε κάθε «στραβή» για να… δικαιωθούν.
ΥΓ1: Όταν δεν βλέπεις τα προβλήματά σου και τα ρίχνεις μονίμως στους άλλους και στον ανάδρομο… Άρη θα παθαίνεις Ατρόμητο! Ο αθλητισμός τιμωρεί, το γήπεδο είναι «καθρέφτης» της πραγματικότητας.
ΥΓ2: Ο Μπέος αντί να διατηρήσει τον κορυφαίο παίκτη της ομάδας του… έτρεξε να τον παραχωρήσει για να μην χαλάσει χατίρι. Μη τυχόν και τον πάρει ο Άρης Χωρίς Ουάρντα ο Βόλος έγινε εύκολη λεία για τον Άρη, όχι ότι και με τον Αιγύπτιο οι «κιτρινόμαυροι» δεν θα κέρδιζαν πάλι.
Αλέξανδρος Κωτάκης: Όλα τα μπλογκ του συντάκτη