Τι είδαμε και στο Αγρίνιο από τον ΠΑΣ Γιάννινα; Μία από τα ίδια. Σα να βλέπει κανείς σε επανάληψη το παιχνίδι στην Τρίπολη με τον Αστέρα. Για όποιον δε το θυμάται, και τότε η ομάδα του Γιάννη Πετράκη ήταν αρκετά καλή στο πρώτο μέρος. Καλύτερη από το ματς με τον Παναιτωλικό. Είχε φάσεις, όπως και τώρα, το ημίχρονο έληξε 0-0 και στο φινάλε το έφαγε και έχασε.
Για τον ΟΦΗ το γράφω από πολύ νωρίς και φυσικά συνεχίζω να το πιστεύω. Έχει πολλά προβλήματα. Δεν είναι καλύτερος του ΠΑΣ Γιάννινα. Το θέμα, όμως, είναι ότι ο Λεβαδειακός για διάφορους λόγους, ανεβαίνει. Όποιος δεν το έχει πιάσει το… νόημα, ας ρίξει μία ματιά σε αυτό το κείμενο.
Επομένως, κάτι πρέπει να κάνουν και οι Ηπειρώτες για να μην παρακαλάνε στο τέλος να περάσει το σενάριο των 16 ομάδων (και συνεπώς να πέφτουν μόνο δύο). Η επόμενη αγωνιστική είναι κομβική. Στο ματς με την Ξάνθη δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα και θα πρέπει αυτό να βγαίνει και στην αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών.
Στο Αγρίνιο είδαμε ξανά ότι ο Σεργκελασβίλι ήταν ομολογουμένως μία καλή προσθήκη. Τον είχε ανάγκη ο ΠΑΣ. Ο Νικολιάς ήταν για σημαντικό χρονικό διάστημα θετικός. Τον ξέρουμε και αυτόν, κατά πολύ πάνω από τον φετινό μέσο όρο. Από εκεί και πέρα;
Επισήμως έβγαινε πως ο Κάργας δεν είναι έτοιμος για 90λεπτο. Μπήκε και εκτέθηκε. Για τον Κάστρο τι να πεις; Έφτασε να φτιάχνει βαλίτσες τον Ιανουάριο και τελικά έμεινε. Περιορισμένο το ταβάνι του, όπως είναι και του Βιδάλ. Παρεμπιπτόντως, είναι άξιο απορίας πώς ξεκίνησε ξανά έχοντας τέτοια εικόνα κόντρα στον Ατρόμητο.
Αυτό που βγήκε στον Πετράκη ήταν η αλλαγή τερματοφύλακα. Πήγε καλά ο Νεόφυτος Μιχαήλ. Θα χρειαστούν, όμως, κι άλλες εμπνεύσεις, όπως θα χρειαστεί και κατάθεση ψυχής απ’ όλους. Κάτι πρέπει να αλλάξει ο ΠΑΣ Γιάννινα για να μην έχει άλλα…