Η ρεβάνς κρίνει πολλά… Πρωτίστως για τον ίδιο. Ο Άρης περιμένει να έρθει η πρόκριση για να μπουν στα ταμεία και κάποια έσοδα και να γίνουν οι επόμενες μεταγραφές. Ταυτόχρονα, η επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κανείς δε θέλει να είναι τόσο σύντομη.
Αν το δει κανείς πιο γενικά, δεν έχουμε και ως ελληνικό ποδόσφαιρο περιθώρια για τέτοιους αποκλεισμούς. Η Κύπρος είναι από πάνω μας. Και εάν δε ξεφύγουμε από τη 16η θέση, θα υπάρχει πρόβλημα.
Πάμε τώρα στο ματς. Ο Άρης ίσως έπρεπε να είναι πιο προετοιμασμένος για ό,τι θα συναντούσε. Με όποιον και να μιλούσες από την Κύπρο, σου έλεγε πως η ΑΕΛ είναι πολύ συμπαγής αμυντικά. Πως θα στηριχτεί εκεί και γι’ αυτό έχει καθιερώσει και το 3-5-2. Το είδαμε και στην πράξη. Ίσως να μην περιμέναμε να είναι τόσο αμυντικογενείς και κυρίως να κάνουν τέτοιες καθυστερήσεις, αλλά κι αυτό είναι κομμάτι του παιχνιδιού. Χρειαζόταν κάποιο τρικ να διασπαστεί η αντίπαλη άμυνα, κάτι που έγινε ελάχιστες φορές.
Εννοείται πως θα μιλούσαμε διαφορετικά εάν o Ιντέγε έκανε το 1-0 στο 5′. Αλλά δεν το έκανε. Φάνηκε στα τελειώματά του πως ακόμη είναι ανέτοιμος. Ακόμη και εάν υπάρχει μια γκρίνια από κάποιους για τον Γιουνές, η απουσία του δεν είναι αμελητέα. Σε αυτό είναι άτυχος ο Σάββας Παντελίδης, όπως και στα δοκάρια της ομάδας του. Εκεί που ίσως έκανε λάθος ήταν στις αλλαγές του. Ο Μαρτίνες μάλλον έπρεπε να μπει νωρίτερα.
Από εκεί και πέρα, υπάρχει και ρεβάνς απέναντι σε μία ομάδα που δεν γίνεται να παίξει ξανά τόσο αμυντικά. Αυτό θα πρέπει να εκμεταλλευτεί ο Άρης. Τους χώρους που θα βρει. Και σε αυτό θα παίξει ρόλο και ο βαθμός ετοιμότητας του Λάρσον. Εάν είναι καλά ο Σουηδός, ίσως αποδειχτεί και παίκτης-κλειδί στη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Ο Άρης, πάντως, μπορεί να περάσει απέναντι σε μία συγκροτημένη, αλλά υποδεέστερη ομάδα.