Όταν χάνεις με 4-0 στο ΟΑΚΑ και φτάνεις τις τρεις ήττες στη σειρά, υπάρχει πρόβλημα. Οφείλεις, λοιπόν, να τα βάλεις κάτω και να δεις τι φταίει. Δεν ήταν εύκολα ματς, αλλά Άρης είσαι, υπάρχουν απαιτήσεις.
Ρίχνοντας μία ματιά στο ρόστερ, αντιλαμβάνεσαι πως δεν είναι αυτό ο λόγος. Εννοείται, θα μπορούσε να είναι και καλύτερο. Λείπει ο Βέλεθ, για παράδειγμα, και η άμυνα είναι τρικυμία. Ούτε ο Σόουζα πήρε την ευκαιρία του με τον ΠΑΟΚ, ούτε ο Μάβραϊ έχει μπει στο κλίμα.
Θα μπορούσαν να υπάρχουν καλύτερες επιλογές και αλλού. Όπως στη θέση του αριστερού μπακ. Κάνοντας όμως… σούμα, γίνεται να πει κανείς πως το ρόστερ του Άρη δεν είναι ανταγωνιστικό; Παίκτες όπως οι Γκάμα και Γκαρσία έχουν την ποιότητα να παίξουν ακόμη και σε ομάδες που διεκδικούν το πρωτάθλημα. Ο Σιώπης τις προηγούμενες σεζόν ήταν εξαιρετικός, το ίδιο και οι Γιουνές και Ντιγκινί. Και τον Μαρτίνες τον έχουμε δει, ξέρουμε τι μπορεί να κάνει. Αλήθεια, έχει καταλάβει κανείς γιατί δεν παίζει ο τελευταίος;
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι αλλού. Τουλάχιστον με όσα βλέπουμε μέχρι τώρα. Στο ΟΑΚΑ ο Άρης πιάστηκε αδιάβαστος. Δεν υπήρχε λόγος να είναι τόσο ψηλά η άμυνά του, ούτε είχε λογική να παίξει ως στόπερ ο Μπάσα. Ο Πάκο Ερέρα είπε ότι ήθελε να κάνει παιχνίδι από πίσω και γι’ αυτό τον έβαλε. Δεν κολλάει, όμως, αυτό τη στιγμή που έπαιζες με τον πρωταθλητή στο σπίτι του.
Έχει κάνει και σε προηγούμενα ματς περίεργες επιλογές ο Ισπανός κόουτς. Αυτό βλέπουν και οι διοικούντες και προβληματίζονται. Ειδικά από τη στιγμή που δεν του βγαίνουν. Γιατί αν όλα πήγαιναν ρολόι, κανείς δεν θα του έλεγε κάτι.
Ακολουθεί ο αγώνας με τον Ολυμπιακό (ενδιάμεσα υπάρχει και ματς Κυπέλλου με τον Αήττητο Σπάτων) και εκεί θα κριθούν πολλά. Το μήνυμα το έχουν πάρει όλοι. Νέα ήττα είναι πολύ πιθανό να φέρει εξελίξεις. Στο χέρι του Ερέρα είναι να το αλλάξει. Τα υλικά υπάρχουν, αρκεί να τα χρησιμοποιήσει κατάλληλα.