Δεν είναι εύκολο για μία ομάδα πλην των λεγόμενων μεγάλων να βγαίνει στην Ευρώπη. Ο ανταγωνισμός είναι υψηλός. Και φέτος, άλλωστε, το μοναδικό ανοιχτό παράθυρο μέχρι τέλους ήταν το τελευταίο ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Με το διπλό στο Αγρίνιο ο Αστέρας Τρίπολης κλείδωσε την επιστροφή του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και η επιτυχία αυτή φέρει την υπογραφή του Σάββα Παντελίδη. Για το αν είχε το καλύτερο ρόστερ από τις ομάδες που πάλευαν γι’ αυτό τον στόχο είναι ως έναν βαθμό υποκειμενικό. Τη διαφορά, όμως, την έκανε ο προπονητής.
Όποιοι θεωρούν ότι στους Αρκάδες όλα πάνε τρένο και πέφτουν τα χρήματα που επενδύονταν τα προηγούμενα χρόνια, γελιούνται. Ως έναν βαθμό η κάνουλα έχει κλείσει. Σαφώς και υπήρχαν καλοί παίκτες όπως οι Μανιάς, Τόνσο και Πασαλίδης, αλλά για να αναδειχτούν κάποιοι, έπρεπε να πάει εκεί ο Παντελίδης. Ποιος πίστεψε στον Κυριακόπουλο και του έδωσε ευκαιρίες ή στον Τσιλιανίδη; Και δεν είναι μόνο αυτά.
Παρεμπιπτόντως, ο 53χρονος τεχνικός τον Ιανουάριο περίμενε μεταγραφές και τελικά η διοίκηση τον άδειασε. Τότε που στον Πανιώνιο έκαναν τη μία μετά την άλλη χωρίς να πετύχουν τίποτα. Ο Παντελίδης ήταν ο μοναδικός από τους τρεις που δεν έχτισε την ομάδα του. Τη βρήκε όπως ήταν. Και μάλιστα στις αρχές τα πράγματα στην Τρίπολη ήταν τέτοια που πρωταρχικός στόχος ήταν η σωτηρία.
Τότε που κάποιοι θεωρούσαν σχεδόν δεδομένη την πεντάδα για τον Πανιώνιο. Για όσους δεν το θυμούνται οι Νεοσμυρνιώτες ξεκίνησαν και εντελώς διαφορετικά τη σεζόν. Είχαν στο ρόστερ τους τόσο τον Μασούντ όσο και τον Οικονόμου, οι οποίοι έφυγαν κατόπιν επιλογής της διοίκησης και του τεχνικού τιμ, και με κεκτημένη ταχύτητα από την προηγούμενη χρονιά. Κάπου, όμως, ήρθε η κατάρρευση. Δεν μπόρεσε να διαχειριστεί ο Μιχάλης Γρηγορίου σωστά τα προβλήματα που προέκυψαν και την πίεση που υπήρχε. Ήρθαν και οι άστοχες μεταγραφές σε συνδυασμό με την κόπωση λόγω προκριματικών Europa League και στο τέλος ο Πανιώνιος ήταν απογοητευτικός. Δεν τον πέρασε μόνο ο Αστέρας, αλλά και η Ξάνθη με ευκολία.
Οι Θρακιώτες ήταν επίσης ομάδα του προπονητή τους. Σοβαρός ο Μίλαν Ράσταβατς, στην πρώτη του χρονιά στα μέρη μας. Τα πήγε αρκετά καλά και χωρίς τρομερό ρόστερ. Βγήκε η μεταγραφή του Γέντρισεκ, πήγε πολύ καλά και ο Λουσέρο μέχρι να τραυματιστεί, ενώ βρέθηκε τρόπος να καλυφθεί το κενό του Μπρίτο. Ο τελευταίος, μάλιστα, όχι μόνο έμεινε εκτός για καιρό, αλλά δεν ήταν και ο ίδιος όταν επέστρεψε.
Όποιος βάλει κάτω τα ρόστερ των τριών ομάδων στην αρχή της χρονιάς, θα διαπιστώσει πως οι διαφορές τους δεν ήταν μεγάλες. Στις λεπτομέρειες ίσως να υπερτερούσε κάποιο, αλλά η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του Αστέρα λόγω προπονητή. Σκεφτείτε και κάτι τελευταίο, το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα και για τους τρεις, δείχνει και το πόσο καλά τα πήγαν.
Ο Παντελίδης δέχτηκε την πρόταση ανανέωσης και αρχικά την τρέναρε θέλοντας να ζυγίσει τα πράγματα μήπως και υπάρξει και κάτι καλύτερο. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να κάνει το παραπάνω βήμα έχοντας και το πολύ καλό πέρασμα από τον Ηρακλή. Ο Ράσταβατς δεν είχε λόγο να μην παραμείνει βλέποντας ότι θα χρειαστεί κάτι ακόμα για να ανεβάσει τις μετοχές του. Όσο για τον Γρηγορίου, δεν έγινε καν πρόταση ανανέωσης. Αλήθεια, αφού στην Πλατεία θεωρούν επιτυχημένη τη φετινή χρονιά, όπως τονίζουν διαρκώς, γιατί δεν θέλησαν να τον κρατήσουν;