Ζούμε σε μία χώρα που μας αρέσει να τα υποβαθμίζουμε όλα. Πάει να κάνει ο αντίπαλος μία καλή μεταγραφή; Θα ψάξουμε εμείς να βρούμε όλα τα αρνητικά. Θα κοιτάξουμε την ηλικία του, την κακή σεζόν που ίσως έκανε πέρυσι, τους τραυματισμούς που είχε στο παρελθόν. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον Γιάγια Τουρέ.
Διαβάζεις στα social media ή ακούς στο ραδιόφωνο μερικούς να μιλούν για τον Ιβοριανό, λες και είναι κανένα παικτάκι της σειράς. Φτάσαμε να τον κάνουμε παλαίμαχο και αυτόν. Λες και έχουμε πολλούς καλύτερους. Και φυσικά εκείνοι που βγάζουν τα συμπεράσματα, είναι αυτοί που τα τελευταία 2-3 χρόνια δεν θα τον έχουν δει πάνω από 2-3 φορές.
Δεδομένα ο Τουρέ έχει επηρεαστεί από τον χρόνο. Στις απαιτήσεις της Premier League δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει πια. Ήταν έκπληξη που έμεινε στη Μάντσεστερ Σίτι την προηγούμενη σεζόν. Λογικό να μην έχει πολύ χρόνο συμμετοχής πέρυσι σε μία ομάδα με τρομερό υλικό, η οποία έσπασε πέρυσι τα περισσότερα ρεκόρ της Premier League.
Δεν ήταν εύκολο να ακολουθήσει τον ρυθμό. Αλλά τόσο γρήγορα δεν παίζουν πουθενά αλλού. Στην Ιταλία για παράδειγμα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα. Αλήθεια, έχει καμία σχέση η Αγγλία με την Ελλάδα σε ρυθμό; Και… περπατώντας εδώ, θα μπορεί να τα καταφέρει. Έχασε την όποια ταχύτητα είχε και δεν κάνει πλέον τόσα χιλιόμετρα. Αυτά τα μείον, όμως, καλύπτονται από έναν προπονητή που ξέρει πώς να τον χειριστεί.
Την ίδια στιγμή, ο Τουρέ έχει τρομερά πλεονεκτήματα που δεν επηρεάζονται από την ηλικία. Πολύ καλά χτυπήματα μπάλας, κάθετη κίνηση, πατάει περιοχή, σκοράρει με άνεση και άριστη μεταβίβαση. Συνεπώς, είναι καθαρά στο χέρι του Ολυμπιακού να τον εκμεταλλευτεί.
Δεν μπορεί να παίξει ως αμυντικό χαφ πια εκτός και αν έχει δίπλα του κάποιον να τρέχει για εκείνον. Στον Ολυμπιακό, όμως, δεν γίνεται να μην το ξέρουν αυτό. Επομένως, ας μη βιαζόμαστε να υποβαθμίσουμε κάτι χωρίς λόγο.
Κλείνοντας, θα έπρεπε να μας αρέσει να βλέπουμε παίκτες όπως οι Τουρέ, Βέρνμπλουμ ή Λιβάγια να παίζουν στην Ελλάδα και όχι να ψάχνουμε τα ψεγάδια τους για να τους βγάλουμε λίγους.