Υλικό είχε, ορθολογικό πλάνο του έλειπε. Το απέκτησε και αυτό πια με τον Σάββα Παντελίδη. Ήρθαν και οι διαδοχικές νίκες και έχτισε και ψυχολογία ο Άρης. Ειδικά στην Τρίπολη ήταν εμφανές πως η ομάδα ρόλαρε.
Αυτή τη στιγμή υπάρχει διαφορά ποιότητας με τον Πανιώνιο των πολλών προβλημάτων. Η τέταρτη διαδοχική νίκη θα ήταν το αναμενόμενο. Για να γκελάρει ο Άρης θα έπρεπε να συμβούν πολλά. Ε αυτό έγινε. Μόνο έτσι θα μπορούσε να μη νικήσει.
Χρειάστηκε να παίξει σχεδόν ένα ολόκληρο ματς με δέκα λόγω αυτού που έκανε ο Μπάσα. Πραγματικά, ασχολίαστη η ενέργειά του. Πώς γίνεται να πηγαίνεις έτσι σε αντίπαλο; Συναθλητής σου είναι, δεν σκέφτεσαι ότι -πιθανότατα- του στερείς τη δυνατότητα να κάνει τη δουλειά του για μεγάλο χρονικό διάστημα;
Ας το αφήσουμε, όμως, αυτό. Ζήτησε και συγγνώμη ο Αλβανός. Ακόμη και χωρίς τον 32χρονο, πάντως, ο Άρης ήταν καλύτερος. Φαινόταν και με παίκτη λιγότερο πως είναι μία σκάλα πάνω από τον Πανιώνιο.
Έπρεπε να συμβούν και άλλα για να γκελάρει. Να παίζει, για παράδειγμα, τραυματίας ο Τόνσο. Να χρειάζεται να κάνει δύο αναγκαστικές αλλαγές ο Παντελίδης. Να είναι ντεφορμέ ο Ματέο Γκαρσία. Και φυσικά να υπάρχουν παράπονα από τη διαιτησία.
Για να μη γίνονται… κωλοτούμπες, πέναλτι του Μακρύλλου δεν είναι, όπως δεν ήταν και του Τζανακάκη με τον ΠΑΟΚ. Φαίνεται, όμως, πως δεν έχει τον απαιτούμενο σεβασμό ο Άρης δεδομένου του μεγέθους του. Σε αυτό έχει δίκιο ο Παντελίδης. Όσο για το γκολ της ισοφάρισης, σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Πολύ δύσκολο να καταλάβεις αν κοντρόλαρε με το χέρι ο Τσιλούλης, ακόμη πιο δύσκολο να το δει ο διαιτητής.
Κλείνοντας, ας πούμε και κάτι για τον Λάρσον. Είναι με διαφορά η πιο καλή χειμερινή προσθήκη. Γρήγορος, διεισδυτικός και χωρίς να φοβάται να πάρει πάνω του προσπάθειες. Όταν βρει στο 100% τα πατήματά του και ο Τόνσο, η τριάδα πίσω από τον φορ θα είναι από τις καλύτερες στη Super League.