Ο Μάνος και η αναγνώριση του λάθους…

Δε νομίζω πως είχε κανείς αμφιβολίες για το αν θα μπορούσε να βοηθήσει ο Δημήτρης Μάνος τον ΠΑΣ Γιάννινα. Δεν χρειαζόταν καν να τον δει να παίζει. Δεν ξέρω αν κάνει για τον Ολυμπιακό, όμως, για τις πιο κάτω ομάδες αποτελεί μία πολύ καλή λύση.

Εκείνο που ίσως δεν… κολλούσε με τη συγκεκριμένη μεταγραφή, όταν αποκάλυψε το Sportime πως πηγαίνει στον ΠΑΣ Γιάννινα, ήταν ότι υπήρχαν φορ. Το θέμα είναι ότι κανείς τους δεν έκανε αυτό που έπρεπε πλην του Σάντι Κριζμάν, ο οποίος δεν είναι και κλασικό εννιάρι. Καθάρισε κάποιο ματς ο Στέφανος Αθανασιάδης; Μήπως ο Γιάννης Λουκίνας ή ο Γιώργος Παμλίδης; Μόνο ο Ζαν Μπαπτίστ Λεό το έκανε. Ο τραυματισμός του, όμως, τον άφησε τόσο πίσω που κανείς δεν ξέρει πότε θα είναι στο 100%, τη στιγμή που η ομάδα του δίνει τον έναν τελικό μετά τον άλλον για να σωθεί.

Επομένως, ο Μάνος ήταν απαραίτητος. Στο πρώτο του ματς στη Super League, το πήρε μόνος του. Κόντρα φυσικά στη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος. Καμία αντίρρηση. Αλλά η σημασία έχει ότι έκανε αυτό που έπρεπε και οι Ηπειρώτες ανέβηκαν πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού.

Το να αποκτηθεί φορ επιπέδου Πέδρο Κόντε ήταν πολύ δύσκολο. Το κενό του Ισπανού δεν θα καλυπτόταν εύκολα. Ωστόσο, η μεταγραφή του Αθανασιάδη ήταν μεγάλο ρίσκο και δεν έγινε μόνο με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια. «Χρειαζόμαστε και ένα όνομα», ήταν μία από τις ατάκες που είχαν ακουστεί. Η συγκεκριμένη επιλογή κόστισε, αλλά τουλάχιστον το λάθος διορθώθηκε.

Το δίδυμο Μάνου-Κριζμάν θα κάνει ζημιές και σε καλύτερες ομάδες. Από μόνο του, όμως, δε θα είναι αρκετό. Είναι, πάντως, μία βάση για να έρθουν τα αποτελέσματα στην πορεία, αρκεί να μην επαναληφθούν εμφανίσεις όπως αυτή στο δεύτερο ημίχρονο με τον Απόλλωνα, όταν η ομάδα «έκατσε» αδικαιολόγητα.

ΠΑΣ Γιάννινα – Απόλλων Σμύρνης 1-0: Με την ψυχή στο στόμα