Εάν κανείς αναρωτιόταν γιατί ο Παναθηναϊκός φέτος δεν μπόρεσε να κάνει ούτε το μίνιμουμ, δηλαδή να μπει στην τετράδα, πήρε τις απαντήσεις του στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Αυτός είναι, τόσο μπορεί.
Πολλοί σε όλη τη διάρκεια της σεζόν θεωρούσαν πως ο αντίπαλος είναι ο Άρης για την τετράδα. Δύο ματς στην Αθήνα, δύο ήττες. Δύο ματς στη Θεσσαλονίκη και φουλ μονότερμα. Ο Παναθηναϊκός με το άστρο που είχε ένα χρονικό διάστημα ο Λάζλο Μπόλονι, είχε κάνει γκολ την πρώτη του φάση και στη συνέχεια ο Διούδης έβγαζε ό,τι μπορούσε για να έρθει το 0-1 του Ιανουαρίου. Αυτή τη φορά η διαφορά ήταν ότι η πρώτη φάση, δεν έγινε γκολ. Ο Χατζηγιοβάνης έκανε κάτι που κανείς δεν κατάλαβε και η συνέχεια ήταν η ίδια. Μία κυριαρχία του Άρη με τον Διούδη και πάλι να πραγματοποιεί εξαιρετική εμφάνιση.
Καμία κριτική δεν μπορεί να γίνει στον Σωτήρη Συλαϊδόπουλο. Για τους παίκτες, όμως, μπορεί να πει κανείς πολλά. Από το αόρατο δίδυμο μπροστά μέχρι τον Σένκεφελντ που πήγε να κάνει και πάλι ένα δώρο. Για άλλους, όπως ο Σανκαρέ, τι άλλο να πεις; Το αποκορύφωμα, βέβαια, ήταν ο Πούγγουρας αυτή τη φορά. Είναι ανεπίτρεπτη η ενέργειά του και κάποιος θα έπρεπε να του πει δύο λόγια. Δεύτερο ματς που αποβάλλεται στα πλέι άουτ και κρεμάει την ομάδα του.
Για τους φίλους του Παναθηναϊκού το μαρτύριο για φέτος θα τελειώσει σε λίγες μέρες. Το θέμα πλέον είναι να μη βιώσουν κάτι ανάλογο του χρόνου. Πρέπει να βρεθεί πλάνο, κανονικός προπονητής, να μπολιαστούν τα αποδυτήρια με την κατάλληλη νοοτροπία και παίκτες ηγέτες.