Κάθε ματς στα πλέι οφ θα είναι απαιτητικό από τη στιγμή που παίζεις με τους καλύτερους. Αυτό σημαίνει πως για 90 λεπτά οφείλεις να είσαι συγκεντρωμένος. Ο Παναθηναϊκός δεν το κατάφερε αυτό.
Έπαιζε με μία ομάδα που δεν είχε νικήσει φέτος. Γνώριζε πως οι Αρκάδες είναι φέτος αρκετά καλοί. Και τι έκανε; Παρέδωσε μαθήματα αυτοκτονίας ο Παναθηναϊκός. Χωρίς να έχει τις πολλές φάσεις, βρέθηκε να προηγείται με 2-0 και μετά; Λες και έπεσε ο γενικός.
Αρχικά έως εκείνο το σημείο οι «πράσινοι» ήταν καλύτεροι συνολικά. Ο Μακέντα για δεύτερο διαδοχικό ματς εξέθεσε τον Λάζλο Μπόλονι και το ίδιο έκανε και ο Βιγιαφάνιες. Εάν το ματς τελείωνε στο 2-0, ο Ιταλός θα ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής και οι περισσότεροι θα συζητούσαν για το πώς τον έχει χειριστεί ο προπονητής του. Είναι άλλο να ζητάς κάποια πράγματα από τους παίκτες σου και να μην τους βάζεις εάν δεν τα βλέπεις και άλλο να έχεις τον εγωισμό σου πάνω από το καλό της ομάδας. Ειδικά η υπόθεση του Μακέντα ήταν ένα θέμα εγωισμού του Ρουμάνου.
Πάμε και στο 20λεπτο της κατάρρευσης τώρα. Ήταν η πρώτη φορά που ο Παναθηναϊκός έφυγε νωρίτερα από το γήπεδο; Μήπως δεν έχουμε ξαναδεί φέτος αρκετές φορές τους «πράσινους» να αδειάζουν και να δέχονται γκολ προς το φινάλε των αγώνων;
Είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει πρόβλημα νοοτροπίας. Αυτό φαίνεται από τη συμπεριφορά των ποδοσφαιριστών να κλειστούν λες και έπαιζαν με τη… Λίβερπουλ. Φαίνεται επίσης από το τι έκανε ο Διούδης στο τέλος. Ακόμα και έτσι, όμως, δεν γίνεται να μην έχει μερίδιο ευθύνης και ο προπονητής. Βάζει ο αντίπαλος τον Μπαμπά, σε κάνει ό,τι θέλει και δεν αντιδράς για να τον περιορίσεις; Υπάρχουν άλλα εννιά ματς. Η κατάσταση μπορεί να γυρίσει γιατί κανείς από τους συνδιεκδικητές της τετράδας δεν τρομάζει. Αρκεί, όμως, να μαθαίνουν όλοι από τα λάθη τους.