Είχε να φτάσει σε τελικό Κυπέλλου οκτώ χρόνια ο Παναθηναϊκός. Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Έστω και σε μία σεζόν που δεν συνάντησε μεγαθήρια.
Αρχικά του έτυχε η τότε πιο δύσκολη κλήρωση συγκριτικά με άλλους. Πήγε να παίξει στο Περιστέρι με τον προβληματικό, βέβαια, τότε Ατρόμητο. Η συνέχεια γνωστή με Βόλο και Αναγέννηση Καρδίτσας.
Κόντρα στη Λαμία έπρεπε να κάνει απλώς το καθήκον του. Ακούγεται εύκολο, δεν είναι πάντα. Άλλες χρονιές ο Παναθηναϊκός βίωνε αποκλεισμούς-σοκ. Δύο εξ αυτών είχαν έρθει και κόντρα στον συγκεκριμένο αντίπαλο. Φέτος παρουσιάστηκε σοβαρός. Αυτό ήταν το κλειδί.
Γενικότερα οι «πράσινοι» είναι σοβαροί επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Χρειάστηκε χρόνος για να έρθει η ομάδα στα μέτρα του. Οι ήττες συνολικά μέσα στη σεζόν είναι πολλές για κλαμπ τέτοιου μεγέθους. Αλλά σταδιακά ο Παναθηναϊκός βρήκε ταυτότητα, ξεκάθαρους πρωταγωνιστές και παίζει ένα ποδόσφαιρο που πείθει.
Κόντρα στη Λαμία η πρόκριση θα μπορούσε να έχει έρθει από τον πρώτο αγώνα. Αυτό δεν συνέβη, αλλά το «τριφύλλι» πέτυχε τον στόχο του από το πρώτο παιχνίδι. Χωρίς να παίξει πολύ καλά, χωρίς να βγάλει πολλές φάσεις, έγινε αυτό που έπρεπε. Και όπως έπρεπε, αφού δόθηκε και η δυνατότητα στον προπονητή να κάνει αλλαγές σχετικά νωρίς εν όψει Άρη.
Ωστόσο, η πρόκριση στον τελικό ήταν το μίνιμουμ. Οι μεγάλες προκλήσεις είναι μπροστά για το «τριφύλλι». Από τη μία το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στο πρωτάθλημα, από την άλλη η κατάκτηση του Κυπέλλου. Φαίνεται πως φέτος οι «πράσινοι» έχουν το πακέτο για να επιστρέψουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και ενδεχομένως να κατακτήσουν έναν τίτλο. Οι λεπτομέρειες, όμως, είναι πολύ μικρές και αυτές θα καθορίσουν και το αν θα χαρακτηριστεί πετυχημένη στο φινάλε η σεζόν.
