Το να παίξει ο Παναθηναϊκός τα ρέστα του για την Ευρώπη με τον Λάζλο Μπόλονι ήταν επιλογή της διοίκησής του. Το να εμπιστευτεί συγκεκριμένους ανθρώπους, επίσης. Το να τον κρατήσει μετά το στραπάτσο με τον ΠΑΣ Γιάννινα, το ίδιο.
Φτάσαμε στα πλέι οφ και δεν άλλαξε τίποτα. Ο Παναθηναϊκός κάνει ημίχρονα που σε βάζουν σε σκέψεις για το ποια ομάδα βλέπεις. Να πιάσουμε τα πρόσφατα ματς. Τη σοκαριστική εικόνα στο δεύτερο 45λεπτο με τον Άρη, ακολούθησε το απίθανο δεύτερο ημίχρονο με την ΑΕΚ και το γλυκό έδεσε στην Τούμπα. Εκεί και πάλι για 45 λεπτά η ομάδα του Λάζλο Μπόλονι ήταν αόρατη. Μία τελική και αυτή από ένα σκοτωμένο φάουλ του Νιάς.
Στη συνέχεια όντως βελτιώθηκε ο Παναθηναϊκός, αλλά και πάλι έβλεπες μία ομάδα που επιθετικά δεν έχει πλάνο. Μετά από τόσους μήνες και οι «πράσινοι» εξακολουθούν να είναι εντελώς αδούλευτοι σε αυτό το κομμάτι. Απολύτως λογικό από τη στιγμή που στις προπονήσεις ο Μπόλονι επιλέγει να μην εστιάζει σε αυτό.
Φυσικά ακόμη και έτσι το «τριφύλλι» μπορούσε να πάρει τη νίκη στην Τούμπα. Στη μία πραγματική ευκαιρία του μέχρι να φτάσουμε στην φάση του Καρλίτος στο φινάλε, είδε τον Γκεστράνιους να κάνει το απίθανο. Ακόμα και εκεί, όμως, ο Παναθηναϊκός εκτίθεται από τις επιλογές του. Θα έπρεπε να είναι πιο προστατευμένος και πιο ψυλλιασμένος. Το έργο που εκτυλίσσεται στα πλέι οφ δεν ξαφνιάζει κανέναν. Το να διακυβεύεται κάτι τόσο σημαντικό όπως η ευρωπαϊκή επιστροφή και να πηγαίνεις γυμνός στα αγκάθια, είναι πρόβλημα και θα το βρεις μπροστά σου, όπως ακριβώς συμβαίνει.