Δύσκολα θα πίστευε κανείς πως ο Παναθηναϊκός θα έχει τέτοιο φινάλε στη σεζόν, εάν γυρνούσαμε τον χρόνο στο περασμένο καλοκαίρι. Τότε που τα αρνητικά αποτελέσματα διαδέχονταν το ένα το άλλο στα φιλικά και που η καθυστέρηση στις μεταγραφές ήταν σημαντική.
Ήταν λογικό να υπάρχει προβληματισμός στις αρχές. Εντάθηκε ακόμη περισσότερο όταν οι ήττες έφτασαν σε διψήφιο αριθμό. Έγιναν συγκρίσεις ανάμεσα στην ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς και την περσινή. Έστω και εάν ποδοσφαιρικά δεν είχαν καμία σχέση από την αρχή.
Τελικά ο Σέρβος όχι μόνο συμμάζεψε την κατάσταση, αλλά παρουσίασε την πιο βελτιωμένη ομάδα της φετινής Super League 1. Ο Παναθηναϊκός απέκτησε ξεκάθαρο πλάνο, άρχισε να παίζει καλά και στην πορεία ξεπέρασε κάποιες παθογένειες. Μία εξ αυτών ήταν η αδυναμία του στα ντέρμπι. Στα πλέι οφ έδειξε καλύτερος από κάθε άλλη ομάδα. Κάπως έτσι ήρθε η επιστροφή στην Ευρώπη. Στο τελευταίο ματς της χρονιάς μπήκε στην τροπαιοθήκη και το Κύπελλο, το πρώτο μετά το 2014.
Θα μπορούσε κανείς να πει πως το φινάλε ήταν ιδανικό. Ο Παναθηναϊκός προόδευσε όλη τη σεζόν και το Κύπελλο ήταν η επιβράβευση για την προσπάθεια όλων. «Οι τελικοί δεν παίζονται, κερδίζονται» αναφέρει μία τετριμμένη ατάκα. Ακριβώς αυτό έκαναν και οι «πράσινοι».
Και μάλιστα τον τελικό «σημάδεψαν» δύο παίκτες που σε όλη την πορεία της σεζόν βελτιώνονταν, όπως και η ομάδα. Ο ένας φυσικά ο Αϊτόρ. Ο «φευγάτος» που έφτασε να αναδειχτεί MVP. Ο δεύτερος είναι ο Κώτσιρας. Αμφισβητήθηκε, έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα, αλλά επανήλθε και δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη του πρώτου καιρού. Μία επέμβαση στη γραμμή, κάποια ακόμη καθοριστικά κοψίματα και γενικότερα μία μεστή εμφάνιση στον τελικό πραγματοποίησε ο Αρκάς δεξιός μπακ που έδειξε ό,τι και όλη η χρονιά των «πράσινων», πως καλύτερα είναι να βγάζουμε συμπεράσματα στο φινάλε.
