Κάπου θα ερχόταν η πρώτη νίκη. Δεν γινόταν ο Παναθηναϊκός να συνεχίσει αυτό το αρνητικό σερί. Θα μπορούσε να έχει έρθει και νωρίτερα. Κόντρα στον ΟΦΗ ήταν καλύτερος, κόντρα σε ΑΕΛ και Βόλο… αυτοκτόνησε.
Τελικά ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε τρίποντο σε μία έδρα που δεν το είχε ξανακάνει σε ματς πρωταθλήματος. Αυτή είναι η μία ανάγνωση. Η άλλη είναι ότι νίκησε τη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος. Και αυτό όχι γιατί η Λαμία είναι τελευταία στη Super League 1. Η βαθμολογία τέτοια εποχή δεν λέει πάντα την αλήθεια. Η εικόνα, όμως, των «κυανόλευκων» για όσους τους έχουν δει σε όλα τα ματς, είναι τουλάχιστον προβληματική.
Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν, ούτε να… πανηγυρίζει κανείς επειδή ο Παναθηναϊκός νίκησε για πρώτη φορά την έκτη αγωνιστική ούτε λόγω του αντιπάλου με τον οποίο έπαιζε. Ωστόσο, υπάρχει λόγος να αισιοδοξεί ο κάθε φίλος του «τριφυλλιού». Στο «Αθανάσιος Διάκος» παρουσιάστηκε μία κανονική ομάδα και ένας κανονικός προπονητής και μάλιστα ευδιάθετος. Που προσπαθεί να κερδίσει τους παίκτες του, να τους ανεβάσει ψυχολογικά και να πάρει από τον καθέναν ό,τι καλύτερο μπορεί. Και κυρίως που ήξερε τι να κάνει ώστε να έρθει η νίκη.
Λόγος να αισιοδοξεί κανείς είναι και η εμφάνιση του Καρλίτος. Ο Ισπανός φαίνεται ότι αρχίζει να παίρνει… φόρα. Επιθετικό με τέτοια ευχέρεια στο σκοράρισμα στην μετά Μπεργκ εποχή δεν είχε ο Παναθηναϊκός. Εάν προσθέσουμε πως σιγά σιγά έρχεται και ο Βιγιαφάνιες, μόνο βελτιωμένο μπορεί να παρουσιαστεί στην πορεία το «τριφύλλι». Ο Μαουρίσιο ματς με ματς θα γίνεται καλύτερος, ενώ κομβικό είναι να συνεχίσει έτσι και ο Χατζηγιοβάνης ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ένας σταθερός εξτρέμ. Ακολουθούν δύο ματς που πρέπει να έρθουν ισάριθμες νίκες και εάν αυτό συμβεί, το κλίμα θα αναστραφεί τελείως εν όψει της διακοπής του πρωταθλήματος.